Οι άνθρωποι περνάμε και προσπερνάμε τη ζωή μας αναζητώντας λίγες, ξεχωριστές, μαγικές στιγμές. Θα ήταν καλύτερα αν ανακαλύπταμε τη μαγεία κάθε στιγμής.
Δεν υπάρχει στιγμή που είναι υποδεέστερη οποιασδήποτε άλλης στιγμής. Κάθε στιγμή περιέχει την αιωνιότητα, είναι η αιωνιότητα και περιέχει όλη την ιστορία του σύμπαντος, από την αρχή μέχρι το τέλος του.
Είναι αστείο όταν οι άνθρωποι μιλάμε για αθανασία και αιωνιότητα, ενώ δεν μπορούμε να βιώσουμε ούτε αυτό το εδωτώρα από το οποίο αποτελείται η αιωνιότητα. Η στιγμή είναι η αιωνιότητα.
Άγιος είναι αυτός που μπορεί να βιώνει τη στιγμή, όποια γεύση και αν έχει, και να δέχεται τα δώρα της, διότι κάθε στιγμή, ό,τι και αν συμβαίνει σε αυτήν, φέρνει τα δικά της δώρα, για αυτόν που είναι έτοιμος να τα δεχθεί.
Διαβάστε το «Σφαγείο Νο 5» του Κουρτ Βόνεγκουτ. Πραγματεύεται εξαιρετικά το θέμα του χρόνου και με εξαιρετικό χιούμορ. Θα αναφέρω μόνο ότι περιλαμβάνει κάποιους εξωγήινους που έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται το σύνολο του χρόνου εδώ και τώρα. Μπορούν, για παράδειγμα, να δουν το παρελθόν και το μέλλον όπως εμείς στρέφουμε το βλέμμα μας σε διαφορετικά σημεία του χώρου. Ο ήρωας, έχοντας περάσει χρόνια στον πλανήτη των εξωγήινων - ως έκθεμα ζωολογικού κήπου - χωρίς κανένας στη Γη να το πάρει χαμπάρι, αφού τα χρόνια που πέρασε εκεί αντιστοιχούν σε ένα ανοιγοκλείσιμο του ματιού σε γήινο χρόνο, βιώνει τη ζωή του ανάκατα. Τη μια στιγμή βρίσκεται στον βομβαρδισμό της Δρέσδης, τον οποίο έζησε ο συγγραφέας ως αιχμάλωτος πολέμου, και την άλλη στο σπίτι του χρόνια μετά και το αντίστροφο. Όταν τον απάγουν οι εξωγήινοι ρωτάει με απελπισία «Γιατί εμένα;» για να λάβει ως απάντηση την ερώτηση «Γιατί εμείς;»
Γεια σας, γιατί άργησα.
11 σχόλια:
ΑΙΩΝΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ - Σταύρος Μίχας
Είμαι καλά
σ' αυτή τη σιωπηλή αυγή.
Με κάνει και γελάω αυτός ο
κεχριμπαρένιος ήλιος
που γαργαλάει το σώμα μου.
Έτσι γαλήνιος να μένω
αιώνια μέσα στο χρόνο
ν' αδράχνω τις στιγμές
να τραγουδάω γεμάτος φως
τις ανθισμένες μέρες.
Αγαπημένος Vonnegut!
θωμαή, εξαιρετικό.
eilidh, καταπληκτικός.
Εμένα μου θυμίσατε την ρήση του Βιττγκενσταϊν..
"Αν με την λέξη αιωνιότητα δεν εννοούμε παρά την άχρονη χρονικότητα τότε αιώνια ζει αυτός που ζει στο παρόν.."
Μακάριος αυτός που κατόρθωσε να το μετουσιώσει σε τρόπο ζωής..
Και μόνο που βάλατε τους επισκέπτες στη διαδικασία να το φιλοσοφήσουν λιγάκι, αξίζει τον κόπο η ανάρτηση σας, ντίαρ Περαστικέ.
Ο Χρόνος Μέσα σου
Ο χρόνος που από μέσα σου περνάει σού παίρνει κάτι απ' το παρόν
και πίσω μένεις βλέποντας το μέλλον να 'ναι κιόλας παρελθόν.
Αφού το αποφάσισες εσύ δεν παίρνει άλλη αναβολή.
Ο ήλιος θ' ανατέλλει από τη Δύση κι όχι απ' την Ανατολή.
"Δεν είναι εγωισμός", μου λες, "να θέλεις να νικήσεις τον καιρό",
μα ήδη εσύ στη δύση έχεις περάσει και γι' αυτό σε συγχωρώ.
(Παναγιώτης Πάκος)
Ο χρόνος είναι σήμερα, Γιώργος Ρωμανός
http://www.youtube.com/watch?v=0ozF2AUgXXs
Για περαιτέρω ενασχόληση με το θέμα:
Τime forgotten, Brian Crain
http://www.youtube.com/watch?v=stiuh-wd_RY
κ.κ.
Martina, σωστό.
κ.κ., ευχαριστώ για τα δωράκια σας.
Εξαιρετικό βιβλίο! Ειδικά η περιγραφή του βομβαρδισμού σε αντίστροφο χρόνο είναι αλησμόνητο κείμενο.
Σε συνέχεια του προηγουμένου σχολίου μου το εν λόγω απόστπασμα:
American planes full of holes and wounded men and corpses took off backwards from an airfield in England. Over France, a few German fighter planes flew at them backwards, sucked bullets and shell fragments from some of the planes and crewmen. They did the same for wrecked American bombers on the ground, and those planes few up backwards to join the formation.
The formation flew backwards over a German city that was in flames. The bombers opened their bomb bay doors, exerted a miraculous magnetism which shrunk the fires, gathered them into cylindrical steel containers, and lifted the containers into the bellies of the planes. The containers were stored neatly in racks. The Germans below had miraculous devices of their own, which were long steel tubes. They used them to suck more fragments from the crewmen and planes. But there were still a few wounded Americans, though, and some of the bombers were in bad repair. Over France, though, German fighters came up again, made everything and everybody good as new.
When the bombers got back to their base, the steel cylinders were taken from the racks and shipped back to the United States of America, were factories were operating night and day, dismantling the cylinders, separating the dangerous contents into minerals. Touchingly it was women who did this work. The minerals were then shipped to specialists in remote areas. It was their business to put them into the ground, to hide them cleverly, so that they would never hurt anybody ever again.
Φλύαρος, και εμένα μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτό το σημείο.
αιωνιότητα
είμαι στα δώδεκά μου χρόνια
και κάτω απ’ το μπαλκόνι μου
απλώνεται η πλατεία
με χίλια δυο αυτοσχέδια παιχνίδια
μια ανοιχτή αγκαλιά
και μια αιωνιότητα
στα μέγαρα τριγύρω
σκορπίζει αχτίδες ο ήλιος
με κρότο ανοίγουν τα παντζούρια
για να χαμογελάσουν τα παράθυρα
ακούγονται φωνές παιδιών
πατίνια και ποδήλατα
το ανοιξιάτικο ξημέρωμα
ηχεί στα καλντερίμια
μοσκοβολάει στο χώμα
όλα είναι σπίτι, φίλοι, γειτονιά
το αύριο είναι τώρα
κι όλα είναι φως
ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ
Eternity and a Day
https://www.youtube.com/watch?v=jdP7yYNt90U
κ.κ.
κ.κ., ναι, όλα είναι φως, ακόμη και αυτό που ονομάζουμε ύλη δεν είναι παρά πεδίο, δόνηση, ένα κοσμικό τραγούδι ή χορός.
Δημοσίευση σχολίου