ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΠΟΙΟΥ ΠΟΥ ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ.
Τρίτη, Δεκεμβρίου 31, 2013
Αυτή θα φύγει με τα Φώτα...
...οι φόροι όμως όχι!
Εγώ πάντως εύχομαι καλή χρονιά.
14 σχόλια:
Avonidas
είπε...
Μήπως θα γινόταν να φύγουν οι φόροι και να μείνει αυτή?
Εγώ πάντως θα της αφήσω ένα πιατάκι μελομακάρονα κι ένα ποτήρι γάλα.
Κι αν μας διαβάζει ο χοντρός με τα κόκκινα, δεν είναι για σένα τα μελομακάρονα, άστα κάτω και κοίτα τη χοληστερίνη σου. Και προσοχή στις καμινάδες, δεν είναι πια διακοσμητικά τα τζάκια.
Αγνοώντας επιδεικτικά τη (σεξουαλική) Καλικαντζάρα σας, αφήνω τις ευχές μου για μια τυχερή χρονιά, μαζί με ένα ποίημα:
ΜΙΑ ΓΑΤΑ Είναι μια μαύρη, μία συνηθισμένη γάτα δεν διαφέρει σε τίποτε από τις κεραμιδόγατες στους κάδους των απορριμμάτων ή αυτές που καθημερινά κείτονται ξεκοιλιασμένες στη λεωφόρο.
Μα όταν με καρφώνει με τα μάτια της μοιάζει σαν να έχει φτάσει ως εδώ από ένα πανάρχαιο ταξίδι παλιότερο από τον κατακλυσμό του Νώε ή του Δευκαλίωνα από τις πυραμίδες της Σακκάρα ή την κοιλάδα των Βασιλέων ερωμένη κάποιου μεγαλώνυμου Ραμσή συντροφεύοντας ίσως στην ερημιά του Σινά τον Μωυσή.
Την βλέπω ξαφνικά να περπατάει στην υπόστυλη αίθουσα του Κάρνακ να λιάζεται, να χασμουριέται, να τεντώνεται στο τέμενος του Λούξορ˙ είναι μια μαύρη γάτα, μια κοινή γάτα θα μπορούσατε να τη συναντήσετε απαράλλαχτη σε όλη την οικουμένη, στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν.
Aχ ναι! Από τη βιασύνη μου ξέχασα να υπογράψω. Να όμως που η τρέλα μου είναι αναγνωρίσιμη -καλό τώρα ή κακό, δεν ξέρω...
ΥΓ. Ένα ...χρόνο είχα να σας πω κάτι! Σας πεθύμησα. Ανυπότακτος* εσείς όμως, επιμένετε, με θέματα που γουστάρετε. Και επιπλέον, ειδικός γατολόγος. Δεν υπάρχει περίπτωση να συναντήσω ποίημα με γάτες και να μη σας σκεφτώ. Σκεφτείτε ότι έχω ανοίξει φάκελο ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ στο word με δύο βασικά θέματα: γάτες και σκάκι. Το κακό είναι ότι δεν θυμάμαι τι σας έχω στείλει.
Μα δεν είστε ένας, Περαστικέ μου, είστε πολλοί (όπως όλοι μας, άλλωστε): Ο Περαστικός του ζεν του σκακιού της γάτας των αδέσποτων των σκίτσων κλπ. κλπ. -εξού και ο ...Πληθυντικός.
Αν ξέρατε πόσα άτομα (σε ένα) είμαι κι εγώ, μπορεί και να τρομάζατε.
ΥΓ. Δεν μου ζητήσατε ποτέ να μη σας απευθύνομαι στον Πληθυντικό, νομίζω. Κάνω λάθος;
Καιρό έχω να σας χαρίσω και μια μουσικούλα: http://www.youtube.com/watch?v=Srz01CrMPH8
κ.κ., αφήνω το ελεύθερο στους άλλους να μου απευθύνονται είτε στον ενικό είτε στον πληθυντικό και απαντώ ομοίως. Είναι θέμα που δεν με απασχολεί και μπορείτε να χρησιμοποιείτε ό,τι προτιμάτε και σαν κάνει να νοιώθετε πιο άνετα. Όσο για το ότι είμαστε πολλοί ο καθένας μας, κατά μια άποψη, είμαστε ένα άθροισμα πολλών που αυταπατώνται ότι έχουν μια υποτιθέμενη υποκειμενική/ατομική ύπαρξη (ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο το ενιαίο πραγματικό που περιέχει διάφορα παροδικά φαινόμενα, μεταξύ των οποίων οι φυσικές μας υποστάσεις και όσα σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε, μεταξύ των τελευταίων και το να νομίζουμε ότι κάποια πράγματα συνιστούν το «χωριστό» και τόσο πολύτιμό μας ατομικό εγώ). Ευχαριστώ πολύ για την ενδιαφέρουσα μουσική επιλογή. Είδατε, με τα σχόλιά σας πόσα με κεντρίζετε να γράφω :)
14 σχόλια:
Μήπως θα γινόταν να φύγουν οι φόροι και να μείνει αυτή?
Εγώ πάντως θα της αφήσω ένα πιατάκι μελομακάρονα κι ένα ποτήρι γάλα.
Κι αν μας διαβάζει ο χοντρός με τα κόκκινα, δεν είναι για σένα τα μελομακάρονα, άστα κάτω και κοίτα τη χοληστερίνη σου. Και προσοχή στις καμινάδες, δεν είναι πια διακοσμητικά τα τζάκια.
Καλή χρονιά!
Avonidas, καλή χρονιά και σε εσένα!
καλη χρονιά !!!
έστω και χωρίς αυτήν...
Καλή Χρονιά Περαστικέ!
aerostatik, SUN W KNIGHT, Καλή Χρονιά να έχουμε όλοι!
Χρονιά καλή σου εύχομαι με όλα τα καλά της να ναι οι μέρες της χρυσές κι οι νύχτες της μετάξι!
Σαββίνα, τι ωραία ευχή! Να έχεις και εσύ μια θαυμάσια χρονιά!
Αγνοώντας επιδεικτικά τη (σεξουαλική) Καλικαντζάρα σας, αφήνω τις ευχές μου για μια τυχερή χρονιά, μαζί με ένα ποίημα:
ΜΙΑ ΓΑΤΑ
Είναι μια μαύρη, μία συνηθισμένη γάτα
δεν διαφέρει σε τίποτε από τις κεραμιδόγατες
στους κάδους των απορριμμάτων
ή αυτές που καθημερινά κείτονται ξεκοιλιασμένες στη
λεωφόρο.
Μα όταν με καρφώνει με τα μάτια της
μοιάζει σαν να έχει φτάσει ως εδώ από ένα πανάρχαιο
ταξίδι
παλιότερο από τον κατακλυσμό του Νώε ή του Δευκαλίωνα
από τις πυραμίδες της Σακκάρα ή την κοιλάδα των Βασιλέων
ερωμένη κάποιου μεγαλώνυμου Ραμσή
συντροφεύοντας ίσως στην ερημιά του Σινά τον Μωυσή.
Την βλέπω ξαφνικά να περπατάει
στην υπόστυλη αίθουσα του Κάρνακ
να λιάζεται, να χασμουριέται, να τεντώνεται στο τέμενος του Λούξορ˙
είναι μια μαύρη γάτα, μια κοινή γάτα
θα μπορούσατε να τη συναντήσετε απαράλλαχτη
σε όλη την οικουμένη, στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν.
Είναι η γάτα μου.
ΤΑΣΟΣ ΓΑΛΑΤΗΣ
Ολα οκ αλλά μωβ μαλλί; που το ειδες αυτο; θανος
κ.κ., εσείς είστε; Εξαιρετικό το ποίημα, καλή χρονιά σας εύχομαι.
θάνος,δεν κυκλοφορείς στην Αθήνα; :Ρ
Aχ ναι! Από τη βιασύνη μου ξέχασα να υπογράψω.
Να όμως που η τρέλα μου είναι αναγνωρίσιμη -καλό τώρα ή κακό, δεν ξέρω...
ΥΓ. Ένα ...χρόνο είχα να σας πω κάτι!
Σας πεθύμησα.
Ανυπότακτος* εσείς όμως, επιμένετε, με θέματα που γουστάρετε.
Και επιπλέον, ειδικός γατολόγος. Δεν υπάρχει περίπτωση να συναντήσω ποίημα με γάτες και να μη σας σκεφτώ.
Σκεφτείτε ότι έχω ανοίξει φάκελο ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ στο word με δύο βασικά θέματα: γάτες και σκάκι.
Το κακό είναι ότι δεν θυμάμαι τι σας έχω στείλει.
*Ωραία λέξη, αντί του ατίθασος, πώς τη σκέφτηκα!
κ.κ.
κ.κ., δεν έχω πολλούς σχολιαστές που μου αφήνουν ποιήματα και μου απευθύνονται στον πληθυντικό.
Με όλα τα άλλα με κολακεύετε :)
Μα δεν είστε ένας, Περαστικέ μου, είστε πολλοί (όπως όλοι μας, άλλωστε):
Ο Περαστικός του ζεν
του σκακιού
της γάτας
των αδέσποτων
των σκίτσων
κλπ. κλπ.
-εξού και ο ...Πληθυντικός.
Αν ξέρατε πόσα άτομα (σε ένα) είμαι κι εγώ, μπορεί και να τρομάζατε.
ΥΓ. Δεν μου ζητήσατε ποτέ να μη σας απευθύνομαι στον Πληθυντικό, νομίζω. Κάνω λάθος;
Καιρό έχω να σας χαρίσω και μια μουσικούλα:
http://www.youtube.com/watch?v=Srz01CrMPH8
κ.κ.
κ.κ., αφήνω το ελεύθερο στους άλλους να μου απευθύνονται είτε στον ενικό είτε στον πληθυντικό και απαντώ ομοίως. Είναι θέμα που δεν με απασχολεί και μπορείτε να χρησιμοποιείτε ό,τι προτιμάτε και σαν κάνει να νοιώθετε πιο άνετα. Όσο για το ότι είμαστε πολλοί ο καθένας μας, κατά μια άποψη, είμαστε ένα άθροισμα πολλών που αυταπατώνται ότι έχουν μια υποτιθέμενη υποκειμενική/ατομική ύπαρξη (ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο το ενιαίο πραγματικό που περιέχει διάφορα παροδικά φαινόμενα, μεταξύ των οποίων οι φυσικές μας υποστάσεις και όσα σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε, μεταξύ των τελευταίων και το να νομίζουμε ότι κάποια πράγματα συνιστούν το «χωριστό» και τόσο πολύτιμό μας ατομικό εγώ). Ευχαριστώ πολύ για την ενδιαφέρουσα μουσική επιλογή. Είδατε, με τα σχόλιά σας πόσα με κεντρίζετε να γράφω :)
Δημοσίευση σχολίου