Πολύ «νόστιμο» το σχόλιο του τύπου «Έχω κυνηγήσει λιοντάρια και καφετιές αρκούδες. Πότε όμως δεν είχα αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο. Ήταν σαν να σέρνω στο σκάφος μου ένα φορτηγό.» (Η υπογράμμιση δική μου.) Μιλάμε για τον φόβο και τον τρόμο στεριάς και θάλασσας. Μήπως λοιπόν ο τίτλος αντί για «Θαλάσσιο τέρας» θα έπρεπε να είναι «Ανθρώπινο τέρας»; Υπενθυμίζεται επίσης ότι οι καρχαρίες είναι απειλούμενο είδος. Το ενθαρρυντικό είναι ότι στο YouTube που ανέβηκε το βίντεο (εδώ) έπεφτε άγριο κράξιμο όταν κοίταξα.
Άλλες σχετικές αναρτήσεις μου για τους καρχαρίες, εδώ και εδώ.
5 σχόλια:
Τι βλάκας, περηφανεύεται κιόλας..
Καλημέρα!
Στα νησιά Φαιρόες κάθε χρόνο Ιούλιο με Αύγουστο σφαγιάζονται περίπου 950 φάλαινες. Οδηγούν τα κήτη στα ρηχά νερά του κόλπου και τα αποδεκατίζουν. Τα παιδιά συχνά δεν πηγαίνουν σχολείο για να παρακολουθήσουν το θέαμα.
10.000 φαλαινοδελφινα πεθαίνουν κάθε χρόνο. Ο θάνατος τους είναι αργός και επώδυνος. Κρατάει ώρες. Οι σάρκες τους σκίζονται από τα δίχτυα, τα κόκαλα τους σπάνε στην προσπάθεια που κάνουν να ελευθερωθούν. Στο τέλος πεθαίνουν από ασφυξία. Οι ψαράδες πετάνε τα κουφάρια στην θάλασσα, γιατί τα νεκρά δελφίνια δεν φέρνουν κέρδος.
Αλεστική μηχανή η ανθρώπινη ανωτερότητα και ματαιοδοξία.
Το αναφέρετε πολύ ευστοχα στο Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία... :-(
Nefeli
Hfaistwnas, βλάκας είναι ήπιος χαρακτηρισμός. Καλησπέρα!
Nefeli, καλησπέρα και σε σας. Αν πιάσουμε γενικά τη συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στα άλλα πλάσματα του πλανήτη...
Κανονικό ανθρώπινο τέρας. Ελπίζω στις επόμενες γενιές να έχουν εκλείψει... Δεν ισχύει κι εδώ η φυσική επιλογή; Α, όχι... Τότε θα πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας πόσο ειδεχθές είναι όλο αυτό.
Κατερίνα, εν τω μεταξύ θα έλεγα να έκανε ένα μπανάκι εκεί που κολυμπούν τα ξαδέλφια του θύματός του. :)
Δημοσίευση σχολίου