ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΠΟΙΟΥ ΠΟΥ ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ.
Πέμπτη, Οκτωβρίου 11, 2012
Ο πιο αποφασισμένος
Το μετρό σταματά στην πλατφόρμα, πλήθος οι άνθρωποι ξεχύνονται από τα
σπλάχνα του φιδόμορφου τέρατος και ορμούν συνωστιζόμενοι και συνωθούμενοι στις κυλιόμενες
σκάλες της ανόδου… όχι όμως όλοι. Πάντα μένουν λίγοι, ίσως τρεις, τέσσερις, που
ακροβολίζονται στη βάση της σκάλας, όσο γίνεται πιο μακριά από τα σπρωξίματα
και το συνωστισμό, και περιμένουν το μεγάλο πλήθος να απομακρυνθεί για να ανέβουν
μετά, με την ησυχίας τους και την άνεσή τους. Μεταξύ αυτών των ολίγων, ναι,
σωστά υποθέσατε όσοι το υποθέσατε, είμαι και εγώ.
Βέβαια, πρέπει να σας πω
ότι το να είσαι μεταξύ των τελευταίων δεν αρκεί. Υπάρχει πάντα ο αξιοζήλευτός τίτλος
του τελευταίου των τελευταίων των Μοϊκανών, συγγνώμη, εννοώ των αποβιβαζόμενων επιβατών.
Μπορεί κανένας να μην το ομολογεί, αλλά το διαισθάνεσαι. Καθώς οι τελευταίοι
του βιαστικού πλήθους κινούνται σιγά - σιγά και προς την κορυφή της κυλιόμενης
κλίμακας, νοιώθεις την ένταση να ανεβαίνει και αυτή. Ποιος από τους τελευταίους θα
σπάσει πρώτος και θα κάνει το βήμα προς τα μεταλλικά σκαλοπάτια που αναδύονται
αενάως από το δάπεδο; Κανένας από τους τελευταίους δεν κοιτάζει τον άλλο στα μάτια,
αλλά η αναμέτρηση έχει αρχίσει και η ένταση πλέον γιγαντώνεται. Ο ένας βολιδοσκοπεί
τον άλλο με την άκρη του ματιού. Η αμηχανία αυξάνεται κατακόρυφα. Ποιος θα την
αντέξει; Σε ποιον θα ανήκει η τιμή να είναι ο τελευταίος των τελευταίων; Σίγουρα
στον πιο αποφασισμένο.
23 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
Τρελαίνομαι με όλες τις λεπτομέρειες που ασχολείστε, τις φαινομενικά ασήμαντες, αλλά που κάνουν τη διαφορά. Προσπαθώ να φανταστώ τη σκηνή και χαμογελάω. Όμως, γιατί όχι; Ας περάσουν όλοι αυτοί που ζουν τρέχοντας. Ένα λεπτό νωρίτερα ή αργότερα δεν σώζει την κατάσταση. Ή μήπως τη σώζει καμιά φορά;
Ο Μίλαν Κούντερα έχει γράψει ένα εκπληκτικό βιβλίο, ανάμεσα σε πολλά άλλα, τη "Βραδύτητα".
Για μένα όμως το κλου της υπόθεσης είναι οι τελευταίες προτάσεις σας με τα βλέμματα που ανταλλάσουν οι τελευταίοι των ...τελευταίων! Ωραία και η ιδέα με τα βλέμματα στην ταινία "Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος". Στόχος επετεύχθη!
μου αρέσει που δίνεται ζωή στα πρόσωπα που συμμετέχουν με εικόνα και χρώματα σε κάθε σημείωση σας ή αλλιώς μου αρέσει που δεν τα παραλείπετε και κάθε ωραία μέρα τα προσκαλείτε για καφέ στο σπίτι σας
... και ο τελευταίος των τελευταίων, είναι ο πρώτος μιας καινούριας σειράς που θα ακολουθήσει την αδιάκοπη, κυλιόμενη πορεία της σκάλας προς τα άνω. Στην έξοδο; Στον ουρανό; Ποιος ξέρει... Το αέναο ανεβοκατέβασμα... ´Εχω παρατηρήσει ότι στην κάθοδο της κυλιόμενης σκάλας, δεν υπάρχει συνωστισμός· ίσως γιατί πιο εύκολα κατεβαίνεις στις ¨συμβατικές ¨ σκάλες παρά τις ανεβαινεις, όμως δεν είμαι καθόλου βέβαιη γι'αυτό. Πάντως, κάνω πολύ συχνά αυτό που κι εσύ κάνεις: Φροντίζω να ανεβαίνω τελευταία ή από τους τελευταίους. Με παρόμοιες σκέψεις και αναγνωρίζοντας αυτά τα βλέμματα που περιγράφεις. Επίσης έχουν ενδιαφέρον τα βλέμματα που διασταυρώνονται μεταξύ αυτών που ανεβαίνουν και εκείνων που κατεβαίνουν, δίπλα, στη ¨συμβατική¨ σκάλα ! ´Οπως και να ' χει, αυτές οι στιγμές της καθημερινότητας, όσο και να την υποτιμούμε, μπορούν να αναδειχθούν σε μικρές οάσεις · φευγαλέες εμπειρίες αντίληψης του κόσμου και ενσυναίσθησης. Η να γίνουν λ.χ ένα ποίημα, ένα διήγημα ή και αγαστή συνέργεια λόγου και εικόνας, όπως με αμεσότητα και διαύγεια έκανες εσύ ! - ¨Ακόμα μία ψυχοπαθής¨, σκέφτεται ο πικρόχολος σχολιαστής
Είμαι βέβαιη -βεβαιότατη μπορώ να πω- ότι έχουν στείλει και σε σας το συγκεκριμένο βίντεο. Εμένα μου το ξανάστειλαν σήμερα (δεν -ξέρω -για -ποια -φορά -ακόμα) και άνοιξε ξανά η καρδιά μου. Σας το στέλνω λοιπόν, για να χαρείτε κι εσείς και να αγαλλιάσετε...
Ρίνα, στον ουρανό, stairway to heaven http://www.youtube.com/watch?v=w9TGj2jrJk8 (απορώ που δεν σκέφτηκε να το προτείνει η κ.κ. :Ρ). Όταν κατεβαίνεις στις σκάλες του μετρό δεν υπάρχει συνήθως τόσος συνωστισμός κυρίως για ένα συγκεκριμένο πεζό λόγο: Οι άνθρωποι κατεβαίνουν σε μια κάπως συνεχή ροή καθώς μπαίνουν στο σταθμό ο καθένας χωριστά, αλλά ανεβαίνουν μαζικά, κάθε φορά που φτάνει κάποιος συρμός στο σταθμό, οπότε ο συνωστισμός στην άνοδο που οδηγεί στην έξοδο είναι μεγαλύτερος. Συμφωνώ, οι λεπτομέρειες είναι το ζουμί της ζωής μας. Μη δίνεις σημασία στον πικρόχολο :)
Κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες, έγραφε ο Αναγνωστάκης.
Χαίρομαι που κινητοποίησα μέσα σας τη διαδικασία που σε κάνει να ακούς μέσα σου (πάντα) μια μουσική που να συνάδει με αυτό που διαβάζεις. Κι αυτό που συμβαίνει, είναι από τα πολύ προσωπικά...
ΥΓ1. Καθόλου δεν σκέφτηκα το συγκεκριμένο τραγούδι, που τελικά ταιριάζει γάντι...
ΥΓ2. Λέμε να πάμε για μια βουτιά στη θάλασσα, όσο προλαβαίνουμε ακόμη... (Σας το λέω για να ζηλέψετε...)
ΥΓ3. Παρηγορηθείτε ακούγοντας ΞΑΝΑ το βίντεο της ...χαράς που σας έστειλα χτες!!!!
Νοσφεράτος, χαίρομαι. Όσο για τα γλυκά, είναι υπερτιμημένα, και εγώ μετά από έρευνα που έκανα τα έχω απαρνηθεί. Υπάρχουν άλλες, υγιεινές απολαύσεις. Προτείνω το πράσινο τσάι.
Περαστικέ Δύο μέρες έκανα αποχή· δεν άνοιξα υπολογιστή. Τώρα είδα τα σχόλια. Και βέβαια δυνατό τραγούδι το stairway to heaven. Σ' ευχαριστώ που μου το υπενθύμισες! ´Οσο για τον¨ πεζό¨ λόγο που ανέφερες, μα τον γνωρίζω, αλλά συνειδητά ήθελα να τον αποφύγω... Λοιπόν, περί ουρανού: ¨Ο Ελεγκτήs¨ Μίλτου Σαχτούρη Ένας μπαξές γεματος αίμα είν' ο ουρανός και λίγο χιόνι έσφιξα τα σκοινιά μου πρέπει και παλι να ελέγξω τ'αστέρια εγώ κληρονόμος πουλιών πρέπει έστω και με σπασμένα φτερά να πετάω.
...εγώ κληρονόμος πουλιών πρέπει έστω και με σπασμένα φτερά να πετάω.
Θα το έχετε καταλάβει πλέον ότι ΔΕΝ μπορώ με τίποτα να αντισταθώ μπροστά σ' ένα ποίημα και ειδικά του Σαχτούρη και πιο ειδικά στο συγκεκριμένο, που παραθέσατε.
"Ας μην το κρύβουμε. Διψάμε για ουρανό." (Το ψωμί, Σαχτούρης)
@ κ.κ. ´Αρτος και Ουρανός , απαραίτητη σύνθεση· με όλες τις ποικιλίες και τις μεταβολές . Στο ¨Ψωμί¨, το αγόρι- άρτος και το κορίτσι-ουρανός, μοιράζουν απλόχερα τη δωρεά τους! κ.κ. να έχετε καλό βράδυ! Καλό βράδυ Περαστικέ!
χαχαχαχα! Πολύ καλό!!! Κι εγώ μένω με τους... τελευταίους!!! Αλλά όχι τόσο γιατί δε θέλω να πάω με το "πλήθος" ή γιατί "δεν" βιάζομαι, αλλά επειδή έτσι μπορώ να προσέχω καλύτερα τα πράγματά μου από τα κλεφτρόνια και επειδή δε χρειάζεται να χω τον κάθε βρομιάρη-ανώμαλο-κιεγώδενξέρωτι δίπλα μου, μπροστά μου, πίσω μου, αριστερά μου, δεξιά μου. λολ! That's just me! :P Ραντεβού λοιπόν στους επόμενους "τελευταίους" του μετρό! ;)
23 σχόλια:
Τρελαίνομαι με όλες τις λεπτομέρειες που ασχολείστε, τις φαινομενικά ασήμαντες, αλλά που κάνουν τη διαφορά.
Προσπαθώ να φανταστώ τη σκηνή και χαμογελάω.
Όμως, γιατί όχι; Ας περάσουν όλοι αυτοί που ζουν τρέχοντας. Ένα λεπτό νωρίτερα ή αργότερα δεν σώζει την κατάσταση.
Ή μήπως τη σώζει καμιά φορά;
Ο Μίλαν Κούντερα έχει γράψει ένα εκπληκτικό βιβλίο, ανάμεσα σε πολλά άλλα, τη "Βραδύτητα".
http://www.politeianet.gr/index.php?page=shop.product_details&product_id=201129&option=com_virtuemart&Itemid=89&lang=el
Για μένα όμως το κλου της υπόθεσης είναι οι τελευταίες προτάσεις σας με τα βλέμματα που ανταλλάσουν οι τελευταίοι των ...τελευταίων!
Ωραία και η ιδέα με τα βλέμματα στην ταινία "Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος". Στόχος επετεύχθη!
κ.κ.
κ.κ., ευχαριστώ για τα τόσο καλά λόγια. Το βιβλίο προστέθηκε στη λίστα βιβλίων που έχω στα υπόψη.
μου αρέσει που δίνεται ζωή στα πρόσωπα που συμμετέχουν με εικόνα και χρώματα σε κάθε σημείωση σας
ή αλλιώς
μου αρέσει που δεν τα παραλείπετε
και κάθε ωραία μέρα τα προσκαλείτε για καφέ στο σπίτι σας
θωμαή, χαίρομαι που σου αρέσει :)
... και ο τελευταίος των τελευταίων, είναι ο πρώτος μιας καινούριας σειράς που θα ακολουθήσει την αδιάκοπη, κυλιόμενη πορεία της σκάλας προς τα άνω. Στην έξοδο; Στον ουρανό; Ποιος ξέρει... Το αέναο ανεβοκατέβασμα...
´Εχω παρατηρήσει ότι στην κάθοδο της κυλιόμενης σκάλας, δεν υπάρχει συνωστισμός· ίσως γιατί πιο εύκολα κατεβαίνεις στις ¨συμβατικές ¨ σκάλες παρά τις ανεβαινεις, όμως δεν είμαι καθόλου βέβαιη γι'αυτό.
Πάντως, κάνω πολύ συχνά αυτό που κι εσύ κάνεις: Φροντίζω να ανεβαίνω τελευταία ή από τους τελευταίους. Με παρόμοιες σκέψεις και αναγνωρίζοντας αυτά τα βλέμματα που περιγράφεις. Επίσης έχουν ενδιαφέρον τα βλέμματα που διασταυρώνονται μεταξύ αυτών που ανεβαίνουν και εκείνων που κατεβαίνουν, δίπλα, στη ¨συμβατική¨ σκάλα !
´Οπως και να ' χει, αυτές οι στιγμές της καθημερινότητας, όσο και να την υποτιμούμε, μπορούν να αναδειχθούν σε μικρές οάσεις · φευγαλέες εμπειρίες αντίληψης του κόσμου και ενσυναίσθησης.
Η να γίνουν λ.χ ένα ποίημα, ένα διήγημα ή και αγαστή συνέργεια λόγου και εικόνας, όπως με αμεσότητα και διαύγεια έκανες εσύ !
- ¨Ακόμα μία ψυχοπαθής¨, σκέφτεται ο πικρόχολος σχολιαστής
Ε, δεν το συζητώ! Είναι προφανές ότι έχουμε συναντηθεί λοιπόν τελευταίοι όλων σε κάποια σκάλα!
Ταξιδιάρικο Πουλί,
Προφανώs. Το κατ' επιλογήν μετράει.
Πιθανόν και σε κάποιο ταξίδι...
Απ' αυτά τα υπέροχα, που περιγράφεις!
Καλημέρα Περαστικέ!
Είμαι βέβαιη -βεβαιότατη μπορώ να πω- ότι έχουν στείλει και σε σας το συγκεκριμένο βίντεο.
Εμένα μου το ξανάστειλαν σήμερα (δεν -ξέρω -για -ποια -φορά -ακόμα) και άνοιξε ξανά η καρδιά μου.
Σας το στέλνω λοιπόν, για να χαρείτε κι εσείς και να αγαλλιάσετε...
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=GBaHPND2QJg#!
κ.κ.
Ρίνα, στον ουρανό, stairway to heaven http://www.youtube.com/watch?v=w9TGj2jrJk8 (απορώ που δεν σκέφτηκε να το προτείνει η κ.κ. :Ρ). Όταν κατεβαίνεις στις σκάλες του μετρό δεν υπάρχει συνήθως τόσος συνωστισμός κυρίως για ένα συγκεκριμένο πεζό λόγο: Οι άνθρωποι κατεβαίνουν σε μια κάπως συνεχή ροή καθώς μπαίνουν στο σταθμό ο καθένας χωριστά, αλλά ανεβαίνουν μαζικά, κάθε φορά που φτάνει κάποιος συρμός στο σταθμό, οπότε ο συνωστισμός στην άνοδο που οδηγεί στην έξοδο είναι μεγαλύτερος. Συμφωνώ, οι λεπτομέρειες είναι το ζουμί της ζωής μας. Μη δίνεις σημασία στον πικρόχολο :)
Ταξιδιάρικο πουλί, πολύ πιθανό!
Ρίνα, καλησπέρα!
κ.κ., υπέροχο, δεν το ήξερα, σας ευχαριστώ. Το προηγούμενο σχόλιό μου το είχα ανεβάσει πριν να δω το δικό σας :)
Stairway to heaven λοιπόν...
Κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες, έγραφε ο Αναγνωστάκης.
Χαίρομαι που κινητοποίησα μέσα σας τη διαδικασία που σε κάνει να ακούς μέσα σου (πάντα) μια μουσική που να συνάδει με αυτό που διαβάζεις.
Κι αυτό που συμβαίνει, είναι από τα πολύ προσωπικά...
ΥΓ1. Καθόλου δεν σκέφτηκα το συγκεκριμένο τραγούδι, που τελικά ταιριάζει γάντι...
ΥΓ2. Λέμε να πάμε για μια βουτιά στη θάλασσα, όσο προλαβαίνουμε ακόμη...
(Σας το λέω για να ζηλέψετε...)
ΥΓ3. Παρηγορηθείτε ακούγοντας ΞΑΝΑ το βίντεο της ...χαράς που σας έστειλα χτες!!!!
Καλημέρα!
κ.κ.
κ.κ., ΥΓ2, ΥΓ3, είστε πολύ σκληρή. Ελπίζω να περάσετε καλά!
Οφείλω να σας ενημερώσω για τα νεότερα:
Ωραία η θάλασσα, ζεστή, φθινοπωρινή.
Όχι ...Γαλιλαία(!), αλλά με το σχετικό κυματάκι.
Άργησε αλλά ήρθε η έμπνευση, όσο μιλούσα με τη ντώτερ στο τηλέφωνο...
http://www.youtube.com/watch?v=dJBkMJ07fCc
κ.κ.
Θα ήταν, νομίζω, παράλειψη να λείπει ένας Καβάφης.
Συνοδευτικά πάει πακέτο (ενδεχομένως και με τον απογευματινό καφέ σας!)
http://www.kavafis.gr/poems/content.asp?id=148&cat=1
(Δυστυχώς, οι ιδέες μου έρχονται σε ...δόσεις!!!)
κ.κ.
κ.κ., ευχαριστώ για το βιντεάκι και το ποίημα. Οι ιδέες συνήθως έρχονται σε δόσεις. Δεν πολυπίνω καφέ. Σήμερα το απόγευμα ήπια Gyokuro Asahi :Ρ
σε διαβαζω παντα και απολαμβανω
οι αναρτησεις σου εουν γευση πικραμυγδαλου και κανελας (σαν αυτη που μασαω γιατι μου απαγορευτηκαν τα ..γλυκα)
Νοσφεράτος, χαίρομαι. Όσο για τα γλυκά, είναι υπερτιμημένα, και εγώ μετά από έρευνα που έκανα τα έχω απαρνηθεί. Υπάρχουν άλλες, υγιεινές απολαύσεις. Προτείνω το πράσινο τσάι.
Περαστικέ
Δύο μέρες έκανα αποχή· δεν άνοιξα υπολογιστή. Τώρα είδα τα σχόλια. Και βέβαια δυνατό τραγούδι το stairway to heaven. Σ' ευχαριστώ που μου το υπενθύμισες!
´Οσο για τον¨ πεζό¨ λόγο που ανέφερες, μα τον γνωρίζω, αλλά συνειδητά ήθελα να τον αποφύγω...
Λοιπόν, περί ουρανού: ¨Ο Ελεγκτήs¨ Μίλτου Σαχτούρη
Ένας μπαξές γεματος αίμα
είν' ο ουρανός
και λίγο χιόνι
έσφιξα τα σκοινιά μου
πρέπει και παλι να ελέγξω
τ'αστέρια
εγώ
κληρονόμος πουλιών
πρέπει
έστω και με σπασμένα φτερά να πετάω.
@Ρίνα:
...εγώ
κληρονόμος πουλιών
πρέπει
έστω και με σπασμένα φτερά να πετάω.
Θα το έχετε καταλάβει πλέον ότι ΔΕΝ μπορώ με τίποτα να αντισταθώ μπροστά σ' ένα ποίημα και ειδικά του Σαχτούρη και πιο ειδικά στο συγκεκριμένο, που παραθέσατε.
"Ας μην το κρύβουμε. Διψάμε για ουρανό."
(Το ψωμί, Σαχτούρης)
Καλημέρα, Ρίνα και Περαστικέ!
κ.κ.
Ρίνα, κ.κ., καλησπέρα σας :)
@ κ.κ.
´Αρτος και Ουρανός , απαραίτητη σύνθεση· με όλες τις ποικιλίες και τις μεταβολές . Στο ¨Ψωμί¨, το αγόρι- άρτος και το κορίτσι-ουρανός, μοιράζουν απλόχερα τη δωρεά τους!
κ.κ. να έχετε καλό βράδυ!
Καλό βράδυ Περαστικέ!
χαχαχαχα! Πολύ καλό!!! Κι εγώ μένω με τους... τελευταίους!!! Αλλά όχι τόσο γιατί δε θέλω να πάω με το "πλήθος" ή γιατί "δεν" βιάζομαι, αλλά επειδή έτσι μπορώ να προσέχω καλύτερα τα πράγματά μου από τα κλεφτρόνια και επειδή δε χρειάζεται να χω τον κάθε βρομιάρη-ανώμαλο-κιεγώδενξέρωτι δίπλα μου, μπροστά μου, πίσω μου, αριστερά μου, δεξιά μου. λολ! That's just me! :P Ραντεβού λοιπόν στους επόμενους "τελευταίους" του μετρό! ;)
progvamp, καλή σου μέρα!
Δημοσίευση σχολίου