Σάββατο, Μαρτίου 24, 2012

Ο δυσάρεστος ασθενής


Και για κάτι σημαντικό, κάντε κλικ εδώ.

13 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Είναι εκπληκτικός και ευρηματικός ο αυτοσαρκασμός σου

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Jolly Roger είπε...

Μου θυμισες ενα ανεκδοτακι:
Παει μια γιαγια στο φαρμακειο επειδη ποναει πολυ και ο φαρμακοποιος τις δινει κατι υποθετα.

Την άλλη μερα ξαναπηγαινει στον φαρμακοποιο και του παραπονιεται οτι οι πονοι δεν σταματησαν. Ακολουθει ο εξης διαλογος
- Παιδακι μου, 4 πηρα απο αυτα που μου εδωσες χτες και ακομα ποναω
- Δεν ειναι δυνατον γιαγια, πως τα πηρες;
- Ε, πως να τα παρω παιδακι μου; Τα καταπια με λιγο νερο.
- Μα οχι γιαγια, αυτά δεν ειναι για να τα καταπινεις!
- Και πως θα τα παρω παιδακι μου; Στον κωλο μου θα τα βαλω;

Νασαι καλά!

Περαστικός είπε...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ, ευχαριστώ! (και για το σκιτσάκι)

Jolly Roger, ωραίο το ανέκδοτο. Να είσαι και εσύ καλά :)

Ρίνα είπε...

Αφιερωμένο.
´´Το λιβάδι ¨
Ήταν ένα λιβάδι πλάι στο ποτάμι,ανθισμένο, πριν από το θερισμό του σιταριού / Μια μέρα άμωμη στον ήλιο του Ιουνίου./ Το αναζητούσα,το βρήκα, το αναγνώρισα
/ Χορτάρια και άνθη φύτρωναν εκεί γνωστά από τα/ παιδικάτα μου./ Με μισόκλειστα βλέφαρα απορροφούσα τη φωτοχυσία./ Και οι μυρωδιές με πλημμύριζαν, όλα όσα ήξερα χάθηκαν / Ξαφνικά ένιωσα πως εξαφανιζόμουν κι έκλαιγα / από χαρά.
Τσέσλαφ Μίλος
Καλό σου βράδυ !

Περαστικός είπε...

Ρίνα, ευχαριστώ, πολύ όμορφο, δεν τον ήξερα τον ποιητή.

Ρίνα είπε...

Ήταν Πολωνός ποιητής, 1911-2004, και είχε πάρει το Νόμπελ το 1980. Το ποίημα είναι από τα ¨Ποιήματα¨, εκδ: Γαβριηλίδης.
Χαίρομαι που σου άρεσε! Θα φροντίσω να σου στέίλω κι άλλα , και άλλων , αν σ' ευχαριστεί.
Η ποίηση είναι καταλλαγή αλλά και δύναμη !
Να πηγαίνεις όλο και καλύτερα, και καλή σου νύχτα!

Μαίρη (Ginger) είπε...

Το λάτρεψα πάλι... Η τέλεια έκφραση.

Το λίνκ το έβαλα και στο δικό μου. Δεν θα μπορέσω εγώ από μακρυά αλλά ίσως το μάθουν κάποιοι από μένα.

Φιλιά περαστικό αγόρι.

Ανώνυμος είπε...

Ελα κάνε λιγάκι υπομονή! Κάποια μέρα θα τα θυμάσαι και θα είναι παρελθόν ή δεν θα τα θυμάσαι καθόλου όπως συνέβη στην δική μου την περίπτωση. Λες και έτυχαν σε άλλον! Ελα, ρίξε μας ένα χαμογελάκι, έστω με το ζόρι!
φιλάκια πολλά
ελληνίς που βαριέται να κάνει λογκίν

Περαστικός είπε...

Ρίνα, ευχαριστώ.

Ginger, φιλιά.

Ελληνίς, φιλιά, είμαι, νομίζω, στην πιο σκοτεινή ώρα.

Ανώνυμος είπε...

Δυσάρεστε (σε κάποιους) ασθενή,
μια χαρά σας βρίσκω να αντιδράτε με το πανέξυπνα αυτοσαρκαστικό σκίτσο σας.

Με επίγνωση του ότι βρίσκεστε στην πιο σκοτεινή ώρα, σας εύχομαι κουράγιο να δείτε σύντομα την ανατολή του ήλιου...

"Ντροπή δεν είναι να φοβάσαι
ντροπή δεν είναι να πονάς
...είναι ευλογία να ξυπνάς..."
ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ


κ.κ.

Περαστικός είπε...

κ.κ., ευχαριστώ για τη συμπαράσταση. Είχα πολλούς πόνους στο στόμα και σιτίζομαι από το «σωληνάκι» στο στομάχι. Κάπως τώρα έχω συνέλθει, μετά από ενέσεις και φάρμακα. Δεν λείπουν και οι στιγμές που αφήνομαι στη ροή των πραγμάτων και γλυκαίνομαι. Ανυπομονώ να τελειώσουν όλα τα σχετικά με τη θεραπεία, κάτι που θα συμβεί σε δύο εβδομάδες περίπου.

Ανώνυμος είπε...

http://mariospi.wordpress.com/2006/05/29/xroniko/ δεν ξερω αν βοηθαει αλλα το βρισκω ενδιαφερων.Υπομονη περαστικε.

Περαστικός είπε...

Ευχαριστώ, πολύ ενδιαφέρον και πολύ οικείες καταστάσεις και συναισθήματα.