Τετάρτη, Απριλίου 21, 2010

O Βγενουσκόνι και τα μπλογκ

Έπεσα προχθές σε ένα μέρος της συνέντευξης του Βγενουσκόνι και, τι σύμπτωση, ήταν μια αναφορά που έκανε στα μπλογκ. Δεν μπορώ να μεταφέρω ακριβώς τα λόγια του, αλλά η ουσία ήταν μια διαμαρτυρία για το γεγονός ότι ένας επιχειρηματίας επενδύει και κοπιάζει για να προσφέρει ένα προϊόν και μετά ο καθένας ανοίγει ένα μπλογκ και γράφει ό,τι θέλει για αυτό το προϊόν… και κάποια στιγμή έτρεχε και πίεζε τη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος για να κινηθεί εναντίον ενός μπλογκ και, με τα χίλια ζόρια, όταν τους βρήκαν, λέει, μετά τον είχαν σε άλλα μπλογκ με μαύρη πλερέζα και κάτι τέτοια.

.

Ενδιαφέρον ότι ένας άνθρωπος που διεκδικεί για τον εαυτό του το δικαίωμα να εκφέρει άποψη επί παντός τους επιστητού, έχοντας τα ΜΜΕ στα πόδια του, αμφισβητεί το δικαίωμα κάποιου άλλου να γράφει σε ένα μίζερο μπλογκάκι ότι θεωρεί τα προϊόντα του σκατά. Ενδιαφέρον ότι ένας επιχειρηματίας αυτής της εμβέλειας αισθάνεται ότι απειλείται από τα ιστολόγια και ενοχλείται από την ελεύθερη έκφραση άποψης σε αυτά, ευρισκόμενος ο ίδιος σε ένα βήμα όπως ένα τηλεοπτικό κανάλι, με όλο το μιντιακό σύστημα στη διάθεσή του, κρίνοντας τα πάντα και εξαπολύοντας μύδρους και κατηγορίες εναντίον των πάντων (και καλά κάνει). Ενδιαφέρον ότι το επιχειρηματικό συμφέρον πρέπει να έχει μεγαλύτερο ειδικό βάρος από την ελευθερία του λόγου. Το έχουμε ξαναδεί το έργο στην πράξη. Πού πας εσύ θρασίμι, μικρέ μπλόγκερ; Ποιον πιάνεις στο πληκτρολόγιό σου; Έχεις εσύ στρατιές δικηγόρων στη διάθεσή σου να περιμένουν μια εντολή σου για να κυνηγήσουν τον οποιονδήποτε ή να σε υπερασπίσουν από τον οποιονδήποτε;

.

Λέει, βέβαια, πολλά σωστά και καίρια ο Βγενουσκόνι. Τα περισσότερα θα τα προσυπέγραφα ο ίδιος. Γνωστό το μοτίβο, πολλές αλήθειες για να ντύσουν λίγα, πολύ λίγα, και ασήμαντα ψέματα. Πολύ λίγα και ασήμαντα ψέματα που οι περισσότεροι παραβλέπουν εντυπωσιασμένοι από τις πολλές αλήθειες. Είναι, όμως, αυτά τα λίγα και ασήμαντα ψεματάκια που κάνουν τη διαφορά και αποκαλύπτουν τις προθέσεις. Ορισμένοι τα προσέχουν αυτά τα ψεματάκια, τις ανησυχητικές ενδείξεις, και προειδοποιούν κάποιες φορές για τους λύκους, οι πολλοί όμως όχι και έτσι, παίρνουν το δρόμο τους μέσα από ειδυλλιακά λιβάδια αλήθειας και υποσχέσεων για το μαχαίρι του χασάπη.

.

Θα μου πεις τώρα αυτοί που έχουμε τώρα είναι καλύτεροι; Όχι, αλλά πρέπει πάντα να είμαστε προσεκτικοί με τους υποψήφιους σωτήρες.

.

Υ.Γ. Χάρηκα με το εύρημα του «Βγενουσκόνι», αλλά, υποψιασμένος ων, με μια αναζήτηση στο Google κατάλαβα ότι με έχουν προλάβει άλλοι.

6 σχόλια:

ELvA είπε...

Πολυ ενδιαφεροντα τα οσα μας μεταφερεις, Περαστικε, γιατι φυσικα, εδω, δεν μαθαινουμε για τις ευαισθησιες και τα κατορθωματα κυριων με δημοκρατικες ανησυχιες...

Καλο σου βραδι ;)

Περαστικός είπε...

Στην Ελλάδα ελάχιστοι είναι αυτοί που έχουν γνήσιες δημοκρατικές ευαισθησίες. Για τους περισσότερους είναι μια λέξη με νεφελώδες νόημα που όμως πρέπει να χρησιμοποιούν. Καλό βράδυ, Elva!

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Περαστικός είπε...

Δεν σε καταλαβαίνω, είχες αφήσει παρόμοιο σχόλιο σε άλλη ανάρτηση, μάλλον δεν θα ξαναδημοσιεύσω άλλο σχόλιό σου.

pølsemannen είπε...

Βγενουσκόνι ακριβώς.

Τώρα, αν περιμένει κανείς fair play από τους καρχαρίες σώθηκε.

Εδώ διάφοροι ΣΟΒΑΡΟΙ μεγαλοκαραχαρίες, όχι επιπέδου Ψωροκώσταινας, αλλά world class, σαν τον Ρότσιλντ π.χ. βρίσκουν ότι το ίντερνετ κακώς βρίσκεται εδώ που βρίσκεται.

Όπερ έδει δείξαι.

Περαστικός είπε...

Καλησπέρα, polsemannen. Ναι, σε πολλού κάθεται στο στομάχι ότι με το Internet η ελευθερία του λόγου σημαίνει πλέον κάτι για τους πολλούς.