Σε μια σταγόνα

Βούρτσιζα προχθές τα δόντια μου, όταν το είδα να παλεύει σε μια σταγόνα νερό που είχε πεταχτεί. Ένα μυγάκι, σαν μια τελίτσα σχεδόν, από αυτά που συχνά απαντώνται στα απανταχού WC. Το έβγαλα προσεκτικά, στην άκρη μιας οδοντογλυφίδας, και το άφησα, πάνω στην οδοντογλυφίδα, να στεγνώσει. Είναι τόσο εύθραυστα αυτά τα μικρά πλάσματα, ένας απρόσεκτος χειρισμός και χάνουν ένα πόδι, ένα φτερό. Περίμενα λίγο και το είδα να περπατάει με δυσκολία, τρεκλίζοντας, με τα φτερά του ακόμη κολλημένα από το νερό. Το άλλο πρωί βρήκα το άψυχο κορμί του. Ελπίζω ο πόνος τους να ήταν τόσο μικρός όσο και αυτό.

.

Δεν πρέπει, φυσικά, να στενοχωριέται κάποιος με κάτι τόσο μικρό… αλλά μήπως είμαι εγώ μεγάλος; Τι μύγα, τι άνθρωπος, μπροστά στην απεραντοσύνη του σύμπαντος και το βάρος των άστρων και των γαλαξιών. Λες να πνιγώ στα νερά που τινάζει κάποιος άλλος με την οδοντόβουρτσά του;

.

.…

Am not I

A fly like thee?

Or art not thou

A man like me?

….

(Δεν είμαι εγώ

Mύγα σαν και εσένα;

Ή μήπως δεν είσαι εσύ

Άνθρωπος σαν και εμένα;

Από το The Fly, του William Blake)

.

Μπορεί κάποιος να ζήσει ανάλαφρα με αυτή τη σκέψη. Είμαι τόσο ασήμαντος, όσο ένα μυγάκι, τόσο σημαντικός, όσο το σύμπαν ή, για να το θέσω αλλιώς, είμαι τόσο σημαντικός, όσο ένα μυγάκι, τόσο ασήμαντος, όσο το σύμπαν. Μπα, τελικά τι σημασία έχουν όλα αυτά περί σημαντικότητας;

.

Υ.Γ. Tο φιλοζωικό σωματείο Stray χρειάζεται βοήθεια.