Ο ιππότης Μπαλαφέτο και η αποφράς σελίς

Όταν ο βασιλεύ Αλφόνσο ο Άχαρος εκκίνησε να πολιορκήσει την Αυαγουλέτη με μεγάλο και λαμπρό στράτευμα, ο ιππότης Μπαλαφέτο ήτο από τους πρώτους που έσπευσαν. Επαρήγγειλε για αυτό τον σκοπό περίλαμπρη πανοπλία και όπλα από τον πλέον φημισμένο οπλουργό της περιοχής, ενώ ετοίμασε και μεγάλη συνοδεία. Πήρε επίσης μαζί του πολλά συγγράμματα περί την στρατιωτικήν τέχνην καθώς και απομνημονεύματα μεγάλων στρατηλατών, όπως οι Γαλατικοί Πόλεμοι και οι Εμφύλιοι Πόλεμοι του Γαΐου Ιουλίου Καίσαρος, χωρίς να παραλείψει βεβαίως κάποιας στοιχειώδεις ανέσεις, όπως την χρυσοποίκιλτη σκηνή του, τον σεφ του με τα αναγκαία υλικά δια την παρασκευήν εκλεκτών λιχουδιών και μεζεκλικίων, καθώς και τον σομελιέν του με μια στοιχειώδη κάβαν. "Πώς θα εορτάσομεν την άλωσιν βρε αδελφέ", "Ο πόλεμος θέλει καλοπέρασιν και αρχοντιάν", "Ευγενείς είμεθα και ουχί τίποτε τυχάρπαστοι κοντοτιέροι και στραντιότι" ήτο μερικές από τις φράσεις που αντέτεινε σε όποιον του προέβαλε αντιρρήσεις σχετικά με όλας αυτάς τας προετοιμασίας.

Φευ, η μοίρα άλλα σχέδια είχε δια τον λαμπρόν αυτόν ιππότην. Ήτο την παραμονήν της πρώτης μάχης όταν ο Σιορ Μπαλαφέτο, μετά από ένα γερό ντερλίκωμα, εμελετούσε ένα στρατιωτικό σύγγραμα δια να προετοιμαστεί ψυχολογικώς, ότε μια αποφράς σελίς προεκάλεσε βαθύ τραύμα εις το δάκτυλόν του, συνοδευόμενη από μια γενικήν αδιαθεσίαν και δυσφορίαν μετά άλλων τινών συμπτωμάτων, αναγκάζοντάς τον να αποχωρήσει άρον άρον από το στράτευμα, με βαριά καρδιάν. "Ήτο εκείνη η αποφράς σελίς που από εμέ εστέρησε δόξαν τρανήν και από τον βασιλέαν την νίκην*" έλεγε αργότερα ο σιορ Μπαλαφέτο εις τας κοινωνικάς συγκεντρώσεις που εδιοργάνωνε, ατενίζων μελαγχολικώς την πανοπλίαν και την σπάθην, που ουδέποτε εχρησιμοποίησε, αλλά εταίριαξαν θαυμασίως εις μιαν γωνίαν του σαλονίου του πύργου, δίπλα από κάτι έπιπλα με σεμεδάκια. Μερικοί βέβαια κακόβουλοι τον απεκάλουν πίσω από την πλάτην του με διάφορα διόλως κολακευτικά επίθετα.
.
* Ο βασιλεύ Αλφόνσο ο Άχαρος και το στράτευμά του ητήθησαν κατά κράτος και ηναγκάσθησαν να λύσουσι την πολιορκίαν μετά από αιφνιδιαστικήν, νυκτερινήν επιδρομήν του τρίτου τάγματος υπερηλίκων της Αυαγουλέτης, οίτινες τους εμαύρισον εις το ξύλον με τας μαγκούρας των και τους έτρεψαν εις άτακτον φυγήν.