Η παιδεία είναι συνυφασμένη με την ελευθερία, την πρωτοβουλία και τον πειραματισμό. Η ιδέα ενός θεσμικά κατοχυρωμένου μονοπωλίου για την παιδεία, έστω και κρατικού, με βρίσκει κάθετα αντίθετο.
Ναι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, κερδοσκοπικά και μη, είναι αδιάφορο. Αυτό που έχει σημασία είναι η δυνατότητα πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση και των οικονομικά αδυνάτων, όχι το αν όλο το εκπαιδευτικό σύστημα θα έχει δημόσιο χαρακτήρα. Η παιδεία σήμερα στην Ελλάδα δεν έχει κανένα χαρακτήρα. Μοναδικό κριτήριο ενός εκπαιδευτικού συστήματος ή ιδρύματος είναι το τελικό αποτέλεσμα.
Ναι λοιπόν στην αξιολόγηση των πανεπιστημίων και του διδακτικού προσωπικού. Είμαι βέβαιος όμως ότι αν αυτή γίνει σωστά, θα πρέπει να "κοπούν" πολλά δημόσια πανεπιστήμια και να πάρουν πόδι πολλοί βολεμένοι καθηγητές.
Όχι στο χάος και στην ασυδοσία που επικρατεί σήμερα στα πανεπιστήμια. Τα σκάνδαλα ατασθαλιών στα πανεπιστήμια που βλέπουν κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας εκτιμώ ότι είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Προσωπική εμπειρία από τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην Αγγλία: Η γραμματέας του πανεπιστημίου έρχεται και με ψάχνει. Ο κοσμήτορας (dean) της σχολής με χρειάζεται για να μεταφράζω κατά την τηλεφωνική επικοινωνία που έχει με Έλληνα καθηγητή. Είναι εξοργισμένος διότι ο τύπος απαιτεί τα κονδύλια ενός κοινού προγράμματος που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση να κατατίθενται σε προσωπικό του λογαριασμό! (Ευτυχώς, τελικά βρέθηκε άλλος μεταφραστής και γλίτωσα από αυτό το δυσάρεστο έργο.) Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι είναι εύλογο ορισμένοι να μην θέλουν κανέναν έλεγχο μέσα στα πανεπιστήμια και το μαγαζάκι να παραμείνει μαγαζάκι. Ειρήσθω εν παρόδω, κάτι άλλο που μου είχε κάνει εντύπωση στην Αγγλία, ήταν η έλλειψη σοβαροφάνειας και η προσιτότητα του ακαδημαϊκού προσωπικού. Ακόμη και τον κοσμήτορα, για να τον δεις, αρκούσε να κτυπήσεις την πόρτα του (ένας άνετος τύπος που αν δεν συνέτρεχε κάποια επίσημη περίσταση ερχόταν με το τζιν του). Στην Ελλάδα, όλοι είναι εξαιρετικά σοβαροφανείς και δυσθεώρητοι, είναι καθηγηταράδες βλέπεις, φτάνει που φιλούν κατουρημένες ποδιές για να εκλεγούν στη θέση τους, μην τα ισοπεδώνουμε και όλα ε;
Άκουσα ότι οι καθηγητές που απεργούν πληρώνονται κανονικότατα. Αυτό με προσβάλλει ως φορολογούμενο ελεύθερο επαγγελματία με μηδενική προστασία και δικαιώματα, που πρέπει όμως να πληρώνω φόρους για τους μισθούς τους, το θεωρώ απαράδεκτο. Αν ζούσαμε σε κοινωνία πολιτών, αυτό θα ήταν αιτία έντονων αντιδράσεων.
Όχι στις κλίκες και τα διαπλεκόμενα κοματικοποιημένων φοιτητών - καθηγητικής νομενκλατούρας εντός των πανεπιστημίων. Όχι στη διάκριση των φοιτητών με βάση τις πολιτικές τους πεποιθήσεις (υπάρχουν καθηγητές που αποφασίζουν για το αν θα δώσουν συστατική επιστολή με αυτό το κριτήριο) . Όχι στις συναλλαγές για την ανάδειξη των διοικήσεων.
Ναι στην υποχρεωτική παρακολούθηση των μαθημάτων. Όχι σε φοιτητές και καθηγητές που απουσιάζουν από τα αμφιθέατρα, οι μεν μη διδασκόμενοι ή δε μη διδάσκοντες.
Το ότι πολλά πανεπιστήμια εμφανίζουν εικόνα τεκέδων, χώρων ανεξέλεγκτης αφισοκόλλησης, χωματερής ή σπασμένων ουρητηρίων, και ενίοτε μυρίζουν και έτσι, δεν οφείλεται στην έλλειψη κονδυλίων, οφείλεται στη συμπεριφορά όσων φοιτούν σε αυτά.
Αντιλαμβάνομαι την πρεμούρα για τη διατήρηση του ασύλου. Εάν δεν υπήρχε, η αστυνομία θα μπορούσε να επεμβαίνει όταν οι δύστυχοι που κατοικούν κοντά σε αυτά διαμαρτύρονται για τη φασαρία από τα συχνά πάρτι που δίνουν οι νεολαίοι. Οι νόμοι για το άσυλο πρέπει να αλλάξουν ώστε να μην καλύπτονται από αυτό παράνομες πράξεις και εγκληματικά στοιχεία.
Πιο ξύλινο λόγο από αυτό των πολιτικών, μόνο από τους φοιτητές και τους εκπροσώπους τους έχω ακούσει. Ιδεοληψίες και αγραμματοσύνη.
Φυσικά και τα πανεπιστήμια πρέπει να συνεργάζονται με τις επιχειρήσεις. Είναι καλό και για την εκπαίδευση και για την οικονομία. Επίσης, φυσικά και πρέπει στα προγράμματα σπουδών να λαμβάνονται υπόψη ΚΑΙ οι ανάγκες της αγοράς. Μια βασική λειτουργία των ανωτάτων σχολών, ιδίως των εφαρμοσμένων επιστημών, είναι να παρέχουν στελέχη που μπορούν να προσφέρουν στην παραγωγή και στη δημιουργία πλούτου.
Θεωρώ αυτές τις κινητοποιήσεις αίσχη. Ένα κατεστημένο και νεολαίοι με ιδέες προκάτ προσπαθούν να υπερασπιστούν για άλλη μια φορά τα "κεκτημένα" και το δικαίωμα να διαφεντεύουν το "μαγαζάκι"* τους, την παράγκα αν προτιμάτε.
Νομίζω ότι αυτό το οποίο υπερασπίζονται οι κινητοποιήσεις είναι μια παιδεία αδιαφοροποίητη (όλα τα πτυχία το ίδιο, όλοι το ίδιο, αναρωτιέμαι γιατί δεν διεκδικούν και την κατάργηση της βαθμολογίας) που καταλήγει σε ένα πτυχίο που ισοδυναμεί με ορισμένα μόρια για το διορισμό στο δημόσιο ή σε μια ημι-κρατική τράπεζα ή ΔΕΚΟ. Θέλουν ένα πανεπιστήμια που θα παράγει δημόσιους υπαλλήλους και εκπαιδευτικούς για να παράγουν άλλους δημόσιους υπαλλήλους και εκπαιδευτικούς για να παράγουν άλλους δημόσιους υπαλλήλους και εκπαιδευτικούς για να παράγουν άλλους δημόσιους υπαλλήλους και εκπαιδευτικούς για να παράγουν άλλους δημόσιους υπαλλήλους και εκπαιδευτικούς για να παράγουν άλλους δημόσιους υπαλλήλους και εκπαιδευτικούς για να παράγουν άλλους δημόσιους υπαλλήλους και εκπαιδευτικούς για να παράγουν άλλους δημόσιους υπαλλήλους και εκπαιδευτικούς για να παράγουν άλλους δημόσιους υπαλλήλους και εκπαιδευτικούς για να παράγουν άλλους δημόσιους υπαλλήλους και εκπαιδευτικούς ........................................................................
Με άλλα λόγια, δημόσιο φορ έβερ και στείλτε αλλού το λογαριασμό. Αν οι κινητοποιήσεις αναστείλουν και αυτή την προσπάθεια για να αλλάξει κάτι, έστω και με αυτές τις κολοβωμένες και δειλές μεταρρυθμίσεις, ο λογαριασμός θα έλθει κάποια στιγμή και θα είναι βαρύς (νομίζω ότι ήδη τον πληρώνουμε).
Θέλετε αληθινή επανάσταση; Θέλετε εγγυημένη επιτυχία; Ας ξεσηκωθούν όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ας αρνηθούμε να καταβάλουμε, όχι τέλος για την ΕΡΤ, αλλά φόρους και ΦΠΑ, αν δεν διορθωθούν τα κακώς κείμενα. Να δεις για πότε γονατίζει το άθλιο ντοβλέτι, χωρίς απεργίες, χωρίς διαδηλώσεις, χωρίς αίματα και φασαρίες.
Φτάνει πια με όλο αυτό το σκοτάδι! Η χώρα στενάζει κάτω από αυτό το καθεστώς Λεβιάθαν και τις στρεβλωμένες αξίες και τα εκτρωματικά κατεστημένα που γεννά. Δεν πρέπει να επιτραπεί η ανάσχεση των μεταρρυθμίσεων. Εάν πρέπει να απαιτηθεί κάτι, αυτό πρέπει να είναι να γίνουν ακόμη πιο τολμηρές.
Φυσικά, τα παραπάνω δεν αφορούν σε όλους τους καθηγητές και τους φοιτητές, παντού υπάρχουν οι φωτεινές εξαιρέσεις.
* Δημόσιο λειτούργημα το οποίο διοριστήκαμε να επιτελούμε και θεωρούμε τσιφλίκι που κληρονομήσαμε από τον πατέρα μας και το νεμόμαστε όπως μας γουστάρει, με γνώμονα κυρίως το προσωπικό μας συμφέρον.
12 σχόλια:
Μάλλον χρειαζόμαστε καμιά ΕΟΚ να μας πει τι να κάνουμε πριν σφαχτούμε εδώ μέσα...
Γρρρρ!
Ό,τι αναφέρεις στο ποστ είναι γνωστό στους πάντες: φοιτητές, καθηγητές, κυβέρνηση. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν μιλά ή/και πράττει έχοντας στο μυαλό του καλύτερη παιδεία. Σε μια τέτοια προοπτική οι φοιτητές πρέπει να δουν πολύ σοβαρά αυτή την περίοδο τής ζωής τους και να αφήσουν την ...φοιτητική ζωή (και ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό) και οι καθηγητές (μάλλον οι περισσότεροι) να δουλέψουν' κατά προτίμηση εντός των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που τους πληρώνουν.
Όσο για την κυβέρνηση, την όποια κυβέρνηση, δεν πιστεύω ότι έννοιά της είναι η αναβάθμιση τής παιδείας που πιπιλάει συνεχώς. Και πότε ήταν άλλωστε; Όποτε οι κυβερνώντες μιλούσαν για καλύτερη παιδεία γνωρίζαμε πάνω κάτω και τα αποτελέσματα.
Τώρα το μόνο που τους απασχολεί είναι πως και σε ποιούς θα "επιτρέψουν" την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων (με ποιά κριτήρια και ποιές εγγυήσεις ποιότητος, άγνωστον) και πως θα δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο την πρόσβαση τού πολίτη στην γνώση. Δυστυχώς ...
Καλησπέρα ...
Καλησπέρα και στους δυο σας. Με τα χάλια που έχει η τριτοβάθμια εκπαίδευση, είναι και αυτά που προτείνει η Μαριέτα μια κάποιας λύσις.
Περαστικέ, εγώ είμαι απαισιόδοξος. Νομίζω πως η χώρα αυτή ήταν στραβή από το ξεκίνημά της, κάπου στα 1830, και δεν ίσιωσε ποτέ. Δεν βλέπω πώς μπορεί να ισιώσει τώρα. Θα μπορούσαμε, βέβαια, να παραδώσουμε τα κλειδιά στην Ε.Ε., αλλά, ως γνωστόν, του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει (ναι, καλά...).
Συμπέρασμα;
Χαλάρωσε κι απόλαυσέ το...
Κι αν μπορείς, με τη στάση σου, να "κάνεις τη διαφορά" (δείγμα κακής μετάφρασης, αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ) στον άμεσο περίγυρό σου, τόσο το καλύτερο.
Καλημέρα Cyrusgeo, συμφωνώ, όλα ξεκίνησαν από τότε που "φάγανε" τον Καποδίστρια. Κατά τα άλλα, εγώ, από επιλογή, οικογένεια δεν έκανα και ούτε σκοπεύω να κάνω, παιδιά δεν έχω να σπουδάσω ή να βοηθήσω να "βρούνε το δρόμο τους" (τι φράση και αυτή) και συνεπώς άλλοι θα τα λουστούνε τα σημερινά λάθη. Μερικές φορές γελάω με αυτά που βλέπω (ως περαστικός και παρατηρητής), κάποιες φορές ξεχνιέμαι και εκνευρίζομαι.
Ο καθένας μας έχει διαφορετικές εμπειρίες και οι γενικότητες δε βοηθάνε. Στην Ξάνθη που σπούδασα οι καθηγητές ήταν όλοι προσιτοί, άνετοι, έπεφτες συνεχώς πάνω τους στο δρόμο, στο σουπερμάρκετ, στο σινεμά. Δεν ήταν κανένας ούτε απόμακρος ούτε σοβαροφανής. θυμάμαι πως εξεταστική ήταν και βλέπαμε όλοι μαζί το μουντιάλ στις καφετέριες- φοιτητές και διδάσκοντες.
Όσο για τον τύπο που ζητούσε τα χρήματα να μπούνε στον προσωπικό του λογαριασμό, γιατί άραγε; Μήπως γιατί ο γραμματέας του πανεπιστημίου τα είχε κάνει σαλάτα κι άν έμπαιναν σε λογαριασμό του πανεπιστημίου θα ψαχνανε μετά να τα βρούνε για μήνες; Μπα, πιο εύκολο είναι να υποθέσουμε ότι ήθελε να τα φάει. Όμως πρέπει να φέρει αποδείξεις (πλαστές ή μη) ότι χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα χρήματα για κάτι σχετικό με το έργο που έιχαν αναλάβει. Οπότε είναι μετά θέμα ελεγκτών του έργου- και ναι, υπάρχουν.
Όχι, δεν είναι σίγουρο ότι αν γίνει αξιολόγηση πολλά πανεπιστήμια θα βρεθούν ελλειπή. Άλλωστε δεν ξέρουμε ποιά θα είναι τα κριτήρια της αξιολόγησης, έτσι δεν είναι; Ορισμένα βασικά τα έχουν όλοι οι ακαδημαικοί: μεταπτυχιακές σπουδές, επίβλεψη προπτυχιακών εργασιών, διδασκαλία, οργάνωση εργαστηρίων κλπ κλπ. Αμέσως αμέσως πέντε πράγματα στα οποία δύσκολα θα πάρεις κακό βαθμό.
Ο επόπτης καθηγητής που έιχα στο διδακτορικό μου στην Αγγλία ήταν άριστος ερευνητής αλλά άχρηστος δάσκαλος. Κάθε χρόνο στην αξιολόγηση έπαιρνε μηδέν αλλά κανένας δεν τον κούναγε από τη θέση του γιατί έκανε δημοσιεύσεις. Δυστυχως, κανένας δεν τον έπαιρνε από τη διδασκαλία να τον περιορίσει στο εργαστήριο, γιατί δεν υπήρχε πρόβλεψη για τέτοιες περιπτώσεις. Έτσι πέρασαν πολλές φουρνιές φοιτητών από τα χέρια του που δεν έμαθαν τίποτα. Ε, δε βαριέσαι, θα τα μάθουν στη δουλειά- έτσι δε λένε όλοι;
Τα λέω όλα αυτά για να δείξω απλά ότι οι γενικότητες είναι αυτό ακριβώς.
Ιδιωτικά πανεπιστήμια; Βεβαίως, να τελειώνει αυτό το θέμα. Γερά εξοπλισμένα εργαστήρια δύσκολα θα δούμε ιδιωτικά πάντως.
Αξιολόγηση; Μέσα. Και να προωθήσουμε πανευρωπαϊκή αξιολόγηση μέσω της ΕΕ, να δούμε τέλος πάντων πόσο καλά είναι τα χαρτιά που φέρνουν στην Ελλάδα όλοι αυτοί που πάνε για σπουδές αλλού.
Σύνδεση σπουδών και βιομηχανίας; 100%. Το βλέπω εδώ στην Αγγλία: έκαναν τα περισσότερα απνεπιστήμια ό,τι ζητούσαν οι εταιρίες, δηλαδή προγράμματα σπουδών εξειδικευμένα και με την πολλή θεωρία κομμένη και τώρα έχουμε τις ίδιες εταιρίες να παραπονιούνται για την ποιότητα των αποφοίτων.
Περιορισμένη συμμετοχή φοιτητών στην εκλογή πρύτανη; Φυσικα, έτσι ώστε αντί να περνάνε όλοι οι συνδικαλιστές φοιτητές τα μαθήματα νύχτα να τα περνάνε οι μισοί.
Γεια σου anonymous. Φυσικά αυτά που έγραψα είναι γενικές θέσεις και αρχές που πρέπει να διέπουν την (αναγκαία κατά τη γνώμη μου) μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος. Ηλικιακά είμαι πλέον πολύ μακριά από την εκπαίδευση για να γνωρίζω ακριβώς τη σημερινή κατάσταση, αν και υποψιάζομαι ότι μάλλον προς το χειρότερο έχει μεταβληθεί. Ωστόσο, από την πλευρά των φοιτητών και των καθηγητών που αντιδρούν διαπιστώνω απουσία θέσεων (ή τη βασική θέση του "πάρτε τα όλα πίσω" και "μην τολμήσετε να αλλάξετε τίποτα").
Οι γενικές αρχές είναι αναγκαίες, τουλάχιστον όπως και τα ειδικά μέτρα που εξασφαλίζουν την ορθή εφαρμογή τους, μάλλον περισσότερο όταν βλέπω όλους να έχουν χάσει τον μπούσουλά τους.
Σε ό,τι αφορά τα προβλήματα που θίγω, όπως η διαφθορά, μπορεί κάποιος να ανατρέξει στον τύπο (βλέπε Πάντειο, βλέπε κονδύλια που γίνονται σπορ αυτοκίνητα και είδη υγιεινής για πολυτελείς βίλες κ.λπ. κ.λπ. τα στοιχεία αφθονούν και με μια απλή αναζήτηση στο Google για πανεπιστήμια ατασθαλίες). Επίσης, σε σχέση με όσα εικάζεις για το περιστατικό που παρέθεσα, το να βάζει ένας καθηγητής (όπως και κάθε δημόσιος λειτουργός) στην τσέπη του κονδύλια που δεν του ανήκουν είναι απαράδεκτο σε κάθε ευνομούμενη χώρα, ανεξαρτήτως δικαιολογίας (πού ακούστηκε διαχειριστής δημόσιου χρήματος να το καταθέτει σε προσωπικό του λογαριασμό επικαλούμενος τις καλές προθέσεις του ή με τη δικαιολογία ότι είναι μπάχαλο το σύστημα. Αυτό δεν λέγεται στα σοβαρά πουθενά, αντίκειται σε κάθε έννοια χρηστής διαχείρισης και εάν γίνει δεκτό καταργεί κάθε έννοια ελέγχου και ευθύνης. Εάν υπάρχουν προβλήματα στη διαχείριση, αυτό αποτελεί άλλο ένα στοιχείο που δείχνει σε τι κατάσταση βρίσκονται τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και ο τρόπος διαχείρισής τους. Πέρα από τα οικονομικά προβλήματα, έχω συζητήσει με φοιτητές που μου διηγούνται ιστορίες για γέλια και για κλάματα με τις γραμματείες των πανεπιστημίων.
Σχετικά με τα κριτήρια αξιολόγησης των ιδρυμάτων, νομίζω ότι θα βρισκόντουσαν ανεπαρκή δημόσια ιδρύματα αν συμπεριλαμβάναμε στα κριτήρια τον αριθμό των φοιτητών σε σχέση με τις δυνατότητες της υποδομής των πανεπιστημίων, τη συνέπεια του διδακτικού προσωπικού στην τήρηση των καθηκόντων τους, τα εργαστήρια και τις υποδομές και άλλα. Για να μην αναφέρω και κάτι διάσπαρτα πανεπιστήμια με σχολές που ιδρύονται ευκαιριακά εδώ και εκεί για να στηρίξουμε τους δημάρχους και τους τοπικούς βουλευτές, με ελλείψεις και χωρίς εστίες, για να ενοικιάζεται και κανένα δωματιάκι (όσο για το κόστος για τους φοιτητές και τις οικογένειές τους, ας κόψουν το λαιμό τους - αυτό είναι το μεγαλείο της δωρεάν παιδείας). Πριν από κάποιους μήνες είχα διαβάσει μια δημοσιογραφική έρευνα για κάτι τέτοιες περιπτώσεις και τις τραγικές ελλείψεις ορισμένων από αυτές τις σχολές. Βέβαια, όλα εξαρτώνται από το πώς θα καθοριστούν αυτά τα κριτήρια.
Αυτό που αναφέρεις για τον επόπτη καθηγητή σου, όντως ισχύει, αλλά αποτελεί χρήσιμο στοιχείο για καλύτερο καθορισμό των κριτηρίων αξιολόγησης, όχι για απόρριψη της αξιολόγησης. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανενός είδους αξιολόγηση του ακαδημαϊκού προσωπικού, ούτε ως προς την έρευνα και τις δημοσιεύσεις ούτε ως προς την ικανότητα διδασκαλίας ούτε ως προς κάποια άλλη παράμετρο. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι καλύτερο έστω και από μια μερική αξιολόγηση.
Οι "γενικότητες" είναι απαραίτητες για να ξέρουμε πού πηγαίνουμε. Σε αυτές τις "γενικότητες" αντιδρούν και όσοι αντιδρούν.
Όσο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, εφόσον όλα τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα θα υπάγονται στις ίδιες απαιτήσεις λειτουργίας και εφόσον τα ιδιωτικά ιδρύματα θα έχουν συμφέρον να προσελκύσουν φοιτητές και να προωθούν ερευνητικά προγράμματα για να επιτύχουν συνεργασίες με τις επιχειρήσεις, ναι είναι πολύ πιθανό να δούμε και γερά εργαστήρια και γερές υποδομές. Μάλιστα, και τα δημόσια ιδρύματα θα πρέπει να ανταμείβονται για τις επιδόσεις τους (ή να "τιμωρούνται" όταν υστερούν) σε συγκεκριμένους τομείς.
Συμφωνώ στο θέμα που θίγεις ότι τα πανεπιστήμια δεν πρέπει να βγάζουν μόνο άτομα που προορίζονται να καλύψουν μερικές θέσεις στις επιχειρήσεις με βάση τις τρέχουσες ανάγκες, αλλά επιστήμονες που μπορούν να προσαρμόζονται στις εξελίξεις . Ωστόσο, πρέπει να υπάρχει συνεργασία με τις επιχειρήσεις και πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι απαιτήσεις της αγοράς εργασίας. Η εκπαίδευση δεν υπάρχει μέσα σε ένα κενό. Εξάλλου, υπάρχει πλέον μια τάση το απλό πτυχίο να μεταβληθεί σε επαγγελματικό τίτλο. Δεν μπορεί πλέον να υποστηρίξει κάποιος σήμερα ότι ένα πτυχίο προορίζεται για να βρει κάποιος τίποτα περισσότερο από μια απλή υπαλληλική θέση (δεν μιλάμε για έρευνα ή οτιδήποτε άλλο).
Οι φοιτητές καλύτερα να μην έχουν καθόλου συμμετοχή στην εκλογή πρύτανη. Οι φοιτητές πρέπει να αξιολογούν την επάρκεια των καθηγητών, μαζικά και ανώνυμα, όχι μέσω αντιπροσώπων που αποκτούν δύναμη για αθέμιτες συναλλαγές. Σε κάθε περίπτωση, είναι απαράδεκτο το σημερινό καπέλωμα από τα κόμματα και η χειραγώγηση των φοιτητών.
Τέλος, θεωρώ ότι η κατάσταση είναι τόσο άθλια ώστε το να διυλίζουμε επιμέρους θέματα σε αυτό το βαθμό για να πούμε αν πρέπει να αλλάξει κάτι στο σύστημα θυμίζει θεολόγους που έχοντας αποδείξει την ύπαρξη του θεού και έχοντας λύσει κάθε άλλο θεολογικό ζήτημα, συζητούν για το πόσοι άγγελοι μπορούν να σταθούν στο κεφάλι μιας καρφίτσας. Φοβάμαι ότι η ελεεινή εξωτερική εμφάνιση πολλών πανεπιστημίων βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με την κατάσταση του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Ένα τελευταίο "καρφάκι" για την περίφημη "δωρεάν παιδεία" που προασπίζονται οι καταληψίες. Με κάποιους πρόχειρους υπολογισμούς, νομίζω ότι το να φοιτήσει κάποιος σε πανεπιστήμιο στην Αγγλία, με διαμονή στην εστία εκεί (κάτι που κατά κανόνα εξασφαλίζεται) είναι κατά πολύ φθηνότερο από το να φοιτήσει εδώ σε άλλη πόλη και τρέχα γύρευε σε ποια σχολή. Συνεπώς, ίσως πράγματι να μη συντρέχει λόγος κάποιας αλλαγής του συστήματος, καλύτερα όλοι έξω. Εξάλλου τι θα γίνουν τα πανεπιστήμια της Ευρώπης, κλέφτες; (Για να απαντήσω και σε αυτό, φυσικά και θα ήμουν υπέρ ενός πανευρωπαϊκού συστήματος αξιολόγησης).
Πέστα περαστικέ ! Συμφωνώ σε όλα , δεν έχω να προσθέσω ούτε λέξη . Ακούει όμως κανείς ;
Γεια σας princess! Έχετε δίκιο. :)
περαστικέ, εγώ τυχαίνει να διδάσκω σε πανεπιστήμιο. H σιωπή μου επί του κειμένου σου κάτι σημαίνει (όχι ότι διαφωνώ, πάντως...). Oπότε, όπως κάνω όχι σπάνια, στρέφομαι σε «άσχετα». Πρώτον, μου άρεσε πολύ η κίνηση να καλωσορίσεις την princess στο blog της. Δεύτερον, η παρατήρηση του cyrusgeo «κι αν μπορείς, με τη στάση σου, να "κάνεις τη διαφορά" [...] στον άμεσο περίγυρό σου, τόσο το καλύτερο» (που ίσως πρέπει να προσέξει η princess) είναι κάτι που δεν έχω συζητήσει μαζί του, αλλά αποτελεί το καλύτερο δείγμα του πόσο ταιριάζουν οι απόψεις μου με τις δικές του.
Καλημέρα Π. Συμφωνώ, για αυτό τον άμεσο περίγυρο προσπαθούμε. Μόνος μου φόβος είναι μήπως αυτός ο άμεσος περίγυρος γίνεται όλο και πιο "άμεσος", όλο και πιο μικρός. Φοβάμαι μήπως είμαστε σε υποχώρηση. Με ανησυχεί που σε αυτά τα παιδιά που κινητοποιούνται, στους φοιτητές, διαπιστώνω τόσο μεγάλη άγνοια του πώς "λειτουργεί ο κόσμος", τόση έλλειψη γενικής παιδείας. Πρόσφατα επισκέφθηκα την ιστοσελίδα μιας ομάδας καταληψιών που στρέφονται εναντίον της εργασίας και οι οποίοι ζητούσαν "μεγάλους" μισθούς για όλους, ανεξαρτήτως του αν εργάζονται. Καμία ανησυχία για το τι σημαίνει χρήμα, από πού αντλεί την αξία του, πώς παράγονται τα αγαθά κ.λπ. Ένα μίγμα ασυναρτησιών και λαθών παντός είδους. Με τόση αφέλεια δεν είναι να απορείς που όταν λίγο αργότερα συνειδητοποιούν απότομα κάποια πράγματα πέφτουν στο άλλο άκρο της πλήρους υποταγής. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, αλλά θα τόνιζα και γνώση.
Kαλή σου μέρα. Ως προς το σχόλιό σου: συνεχίζω να σιωπώ (ευγλώττως, ελπίζω).
Δημοσίευση σχολίου