Οι τηλεοπτικές σειρές των παιδικών μου χρόνων

- Διακτινίστε με ηλίθιοι, δεν είναι ώρα για πλάκες!

.

Με αφορμή την προηγούμενη ανάρτηση, σκέφτηκα και άλλες τηλεοπτικές σειρές που παρακολουθούσα ως παιδί, τη δεκαετία του 70, και που ίσως να είχαν μια σημαντική επίδραση πάνω μου.

Δεν μπορώ να ξεχάσω το φλάουτο που ακουγόταν όταν ξεκινούσε το Κουνγκ Φου ή την ασκητική μορφή του σαολίν μοναχού Κουάι Τσανγκ Κέιν (Ντέιβιντ Καραντάιν) που περιπλανιόταν στην Άγρια Δύση, ένας ακέραιος χαρακτήρας σε έναν κόσμο αδικίας. Η σειρά ήταν ίσως ένα πρώτο ερέθισμα για να ασχοληθώ με την ανατολική φιλοσοφία ή με τη φιλοσοφία γενικότερα. «Η αφαίρεση μιας ζωής δεν περιποιεί τιμή σε κανέναν», θυμάμαι να επαναλαμβάνεται συχνά. Κορύφωση κάθε επεισοδίου, οι «φάπες» που αναγκαζόταν να μοιράσει απρόθυμα, αλλά αθρόα, ο φιλειρηνικός μοναχός, ως έσχατη λύση, για να υπερασπίσει τους αθώους ή αφού είχε δεχθεί πρώτα ένα σωρό προσβολές και απειλές χωρίς να αντιδράσει.

Θυμάμαι ένα από τα επεισόδια που έχει χαραχθεί στη μνήμη μου. Ο «ακρίδας», όπως ήταν το παρατσούκλι που του είχαν δώσει οι μοναχοί, βρίσκεται παγιδευμένος σε μια σπηλιά, άρρωστος και πεπεισμένος ότι θα πεθάνει. Εκεί δίνει ίσως την πιο σημαντική μάχη. Στην απόγνωσή του, βλέπει οράματα, βλέπει μια γκροτέσκα φιγούρα καλυμμένη με στολίδια. «Είμαι ο Θεός» του λέει, «Πίστεψέ με και όλα θα είναι ευκολότερα για σένα, θα πεθάνεις, αλλά θα υποφέρεις λιγότερο». Ο μοναχός μπαίνει στον πειρασμό, αλλά καταφέρνει να αποκρούσει τον «θεό», προτιμά την ελευθερία του από τις δεισιδαιμονίες και τις ψεύτικες παρηγοριές. Μπορείτε να φανταστείτε τέτοιο μήνυμα σε σημερινή σειρά; Πολλές φορές μετέπειτα, όποτε αισθανόμουν μόνος ή αντιμέτωπος με τον κόσμο, άκουγα μέσα μου τις νότες από το φλάουτο του Κουάι Τσανγκ Κέιν και αισθανόμουν δυνατότερος.

Επόμενη σειρά, Σταρ-Τρεκ. Αν το Κουνγκ Φου με έκανε να σκέφτομαι πώς περίπου θα ήθελα να είμαι, το Σταρ-Τρεκ επηρέασε τον τρόπο που οραματιζόμουν την κοινωνία στην οποία θα ήθελα να ζω, αλλά και ενίσχυσε το ενδιαφέρον μου για τις θετικές επιστήμες και το διάστημα. Η ανθρωπότητα ενωμένη, μαζί με φυλές από άλλους πλανήτες, εξερευνά τα άστρα και τους γαλαξίες. Οι πόλεμοι, τα σύνορα, οι θρησκείες, οι μικρότητες των ανθρώπων, απουσιάζουν παντελώς. Κυριαρχεί η επιθυμία για γνώση και κατανόηση του σύμπαντος, κάτι που αντικαθιστά ίσως τη θρησκεία. Ο άνθρωπος, απαλλαγμένος από τη μούργα του πνεύματος και της ψυχής του, πετά στα άστρα. Το διαστημόπλοιο Έντερπραϊζ εξερευνά το σύμπαν, εκεί όπου δεν έχει ξαναπάει άνθρωπος - where no man has gone before. Κάθε επεισόδιο μια νέα πρόκληση, οι ικανότητες κάθε μέλους του πληρώματος συνδυάζονται για να δοθεί η λύση. Μορφή ο πλοίαρχος Κερκ (William Shatner), χαρακτηριστικός ο ορθολογιστής Δρ Σποκ από τον πλανήτη Βόλκαν (Leonard Nomoy) και πολλοί άλλοι.

Η σειρά έγινε καλτ, απέκτησε φανατικούς οπαδούς (Trekkies), γυρίστηκαν ταινίες και συνέχειες τη δεκαετία του 90. Το διαστημικό λεωφορείο Enterprise πήρε το όνομά του από το διαστημόπλοιο της σειράς. Μια σειρά που διαμόρφωσε αντιλήψεις (όταν ξεκίνησε, η ύπαρξη μαύρης γυναίκας στο πλήρωμα αποτέλεσε θέμα). Θυμάμαι στην Αγγλία, ένα δειλινό, αρχές της δεκαετίας του 90, τον συμφοιτητή μου τον Ρον, φτωχόπαιδο, γιο ανθρακωρύχου, καθώς χαζεύαμε τα φουτουριστικά κτίρια της εστίας του πανεπιστημίου έχοντας κατεβάσει μερικές μπυρίτσες, να μου λέει με τη βαριά προφορά του της Βόρειας Αγγλίας, «Pikard is not like Kirk, he is a nineties man! Maybe we can imagine that these buildings are the Star Fleet Academy!» Ελπίζω να σου ήλθαν καλά τα πράγματα Ron.

Και άλλες σειρές είχα παρακολουθήσει στα παιδικά μου χρόνια, Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι, Ο Άνθρωπος που Κόστιζε Πολλά, Χαμένοι στο Διάστημα, Διάστημα 1999 κ.λπ.. Ας μείνουμε όμως εδώ. Σκέφτομαι ότι οι περισσότερες από αυτές δεν ήταν αρνητικές επιρροές, με τρόμο σκέφτομαι τα σημερινά αντίστοιχά τους.

.

Beam me up Scotty!