Σαν το αυγό του Κολόμβου

Ο Κολόμβος παρουσιάζει το αυγό του (ή αβγό αν προτιμάτε) - γκραβούρα που βρέθηκε στα υπόγεια του μεγάρου Παλαβρίνι του ιστολογίου.

Τώρα που οι ελεύθεροι επαγγελματίες απειλούνται με αφανισμό λόγω υπερφορολόγησης, τώρα που όλη η χώρα στενάζει κάτω από νέους επικείμενους φόρους και η φοροδιαφυγή και η καταπολέμησή της έχουν πάρει διαστάσεις μύθου και ανεκδότου, ο παράφρων οικονομολόγος του ιστολογίου, Δρ. Αμπντούλ Αλ Παλάβρ έχει τη δική του πρόταση: Μια χώρα και οικονομία που λειτουργεί πρακτικά χωρίς φορολογία και, συνακόλουθα, χωρίς φοροδιαφυγή!

Μα είναι αυτό δυνατόν;

Κατά τον παράφρονα οικονομολόγο Δρ. Αμπντούλ Αλ Παλάβρ, συγγραφέα μεταξύ άλλων και του περίφημου μυθικού και σκοτεινού έργου Νεκροοικονομικόν (ή Η ελληνική οικονομία μετά τα μνημόνια), η απάντηση είναι σαφώς ναι.

Φυσικά, για να γίνει αυτό θα πρέπει ή η Ελλάδα ή οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρωζώνης να επιστρέψει στο δικό της νόμισμα ή η πρότασή του να υιοθετηθεί για το ίδιο το Ευρώ.

Σε τι συνίσταται όμως αυτή η πρόταση; Πόσοι τόμοι χρειάζονται για να την περιγράψουν; Λοιπόν, για τη γενική περιγραφή της αρκούν μερικές γραμμές και πρόκειται για την επιτομή της απλότητας.

Τα βασικά σημεία είναι:

1) Το χρήμα παύει να εκδίδεται μέσω δανεισμού ούτε και συνδέεται με κάποιο αγαθό, αλλά καθίσταται νόμιμο μέσο συναλλαγής που εκδίδεται με αποκλειστική ευθύνη και απόφαση του κράτους ή κάποιας ημιανεξάρτητης ή ανεξάρτητης νομισματική αρχής (fiat money).

2) Το κράτος αντλεί τους πόρους που χρειάζεται για τη λειτουργία του και για την κοινωνική ασφάλιση (έχω μιλήσει ήδη για την ενοποίηση φορολογικού και ασφαλιστικού συστήματος σε αυτές τις αναρτήσεις) «απευθείας από το τυπογραφείο» (σχήμα λόγου), από την έκδοση του νομίσματος, ίσως σε κάποιο καθορισμένο ποσοστό ή με κάποια φόρμουλα που, τελικά, λειτουργεί σαν ενιαίος φορολογικός συντελεστής ολόκληρης της οικονομίας από τον οποίο de facto δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς. Προβλέψεις και έλεγχοι, ενδεχομένως και με τη μορφή ανεξάρτητων αρχών διαχείρισης του χρήματος, υπάρχουν ώστε να μη γίνεται κατάχρηση αυτής της εξουσίας από το κράτος με αποτέλεσμα απώλεια της αξίας του χρήματος και μεγάλο πληθωρισμό. Επίσης, η υγεία του συστήματος διασφαλίζεται με την απόλυτη διαφάνεια (τι ποσότητα χρήματος εκδίδεται, πώς διατίθεται κ.λπ.). Τα υπουργεία, οι οργανισμοί και κάθε φορέας του δημοσίου οφείλουν να εκδίδουν ακριβείς οικονομικές καταστάσεις, όπως οι εταιρείες, και υπόκεινται σε περιοδική αξιολόγηση για τα αποτελέσματά τους.

Μια σημείωση: δεν είμαι ειδικός στα νομισματικά, αλλά, εάν απαιτείται, ενδέχεται το χρήμα να επανεκδίδεται και να αντικαθίσταται με κάποιο συντελεστή ανά διαστήματα που θα ανακοινώνονται έγκαιρα, ώστε η κοινωνία να επαναφορολογείται με προβλέψιμο και τακτικό τρόπο. Για παράδειγμα, το χρήμα μπορεί να παύει να αναγνωρίζεται και να αντικαθίσταται με νέα μονάδα ανά πενταετία με κάποιο καθοριζόμενο ανάλογα με τις ανάγκες συντελεστή φορολόγησης της οικονομίας, π.χ. 1 μονάδα παλαιού χρήματος προς 0,70 μονάδες νέου χρήματος (όπως και όταν έγινε η αλλαγή στο Ευρώ, οι καταθέσεις θα μετατρέπονται αυτόματα ενώ τα μετρητά θα μπορούν να αντικαθίστανται στις τράπεζες), σημειωτέον ότι αν ο πλούτος έχει αυξηθεί σημαντικά, ενδέχεται η μονάδα του παλαιού χρήματος να αντικαθίσταται με περισσότερες μονάδες νέου χρήματος ακόμη και μετά την αφαίρεση των πόρων για το κράτος. Αυτά όμως είναι θέματα που μπορούν να επιλυθούν από όσους ειδικεύονται στον τομέα και δεν τα θεωρώ αξεπέραστα εμπόδια.

3) Οι περισσότεροι πολίτες δεν έχουν καμία συναλλαγή πλέον με το κράτος για φορολογικά θέματα. Η φορολόγησή τους γίνεται διαφανώς, αλλά «αόρατα» (χωρίς κάποια διαδικασία). Η αναδιανομή πλούτου και η ενίσχυση των πλέον αδύναμων γίνεται μέσω της κοινωνικής ασφάλισης και των κοινωνικών παροχών που το κράτος χρηματοδοτεί από τους πόρους που κατακρατεί για τον εαυτό του κατά την έκδοση του χρήματος. Οι μόνοι που απομένουν να φορολογούνται μέσω ειδικού τρόπου είναι α) οι εταιρείες και β) όσοι συγκεντρώνουν μεγάλο πλούτο (π.χ., θα μπορούσαν να φορολογούνται μόνο όσοι έχουν περισσότερα από δύο σπίτια ή ακίνητα ή όσοι έχουν ακίνητα που υπερβαίνουν κάποια επιφάνεια κ.λπ.). Φορολογούνται επίσης οι τόκοι από καταθέσεις, όπως και τώρα, αυτοτελώς, με κάποιο συντελεστή. Ενδέχεται το κράτος να είναι υποχρεωτικός μέτοχος όλων των τραπεζών, ώστε να αντλεί έσοδα και από εκεί.

Νομίζω ότι τελειώσαμε! Αυτό είναι, οι λεπτομέρειες μπορούν να συζητηθούν.

Σκεφτείτε τα οφέλη όχι μόνο από την ουσιαστική εξάλειψη της φοροδιαφυγής, αλλά και από την εξάλειψη της γραφειοκρατίας, την ανάγκη ύπαρξης ενός τεράστιου φοροεισπρακτικού και φοροελεγκτικού μηχανισμού. Σκεφθείτε την απλότητα, την αναβάθμιση της ίδιας της ποιότητας ζωής όλων των φυσικών προσώπων, την απαλλαγή από τόσα άγχη, την απαλλαγή από φόρους άμεσους, έμμεσους, ενδιάμεσους, ΦΠΑδες, παρακρατούμενους, διακρατούμενους, κατανάλωσης και ανάλωσης και καυσίμων και δεν συμμαζεύεται.

Ποιος διάβολος λοιπόν μας κρατάει σε αυτά τα δεσμά, σε αυτή την κόλαση που λέγεται σύγχρονο οικονομικό σύστημα; (Έτσι τελειώνει η οικονομική πρόταση του Δρ. Αμπντούλ Αλ Παλάβρ).

Σημείωση: Άνθρωποι με περισσότερο εξειδικευμένες γνώσεις θα μπορούσαν ίσως να επεξεργαστούν αυτή την πρόταση και τις διαστάσεις της.

Απώλεια

Θα μας λείψεις, Locus Publicus, ανταλλάσσαμε συχνά σχόλια και ήσουν από τις σοβαρότερες φωνές στα ιστολόγια, είτε συμφωνούσε είτε διαφωνούσε κάποιος μαζί σου. Καλό σου ταξίδι.

Το έμαθα από τον αθεόφοβο.

Δεν με αφήνουν να αγιάσω

(ούτε να φάω ένα παστίτσιο)

Όσοι ανησυχούν για τον εισαγόμενο φονταμενταλισμό των μουσουλμάνων ας ησυχάσουν, διαθέτουμε σημαντική εγχώρια παραγωγή.

Έλεγα συχνά σε συζητήσεις πρόσφατα, με αφορμή τα επεισόδια από μουσουλμάνους για το περίφημο ταινιάκι και τα σκίτσα σχετικά με τον Μωάμεθ, ότι εύκολα ξεχνάμε τα δικά μας φαινόμενα φανατισμού, φονταμενταλισμού και καταπίεσης της ελευθερίας της έκφρασης και της καλλιτεχνικής δημιουργίας στο όνομα της θρησκείας ή άλλων ιερών και οσίων και ιδού! Δικαστική δίωξη δημιουργού σατιρικής σελίδας στο facebook μετά από καταγγελία των όψιμων υπερασπιστών της ελληνοχριστιανορθοδοξίας, χρυσαυγιτών.

Μπράβο στην Ελληνική Αστυνομία και Δικαιοσύνη που καθιστούν περιττά τα φανατισμένα πλήθη, όταν δεν βασανίζουν και διώκουν αδυνάμους, όπως τεκμαίρεται από διεθνείς καταδίκες και αναφορές αναγνωρισμένων διεθνών οργανώσεων.

Αυτή η συγκεκριμένη όψη της Ελλάδας δεν επιθυμώ να σωθεί, ούτε και αισθάνομαι μέρος της.

Η χώρα δεν βουλιάζει απλώς στο χρέος, έχει ήδη πνιγεί στη βλακεία και στη γελοιότητα.

Πολύ καλά τα λένε ο Ροΐδης και ο πιτσιρίκος.

Έκπτωτο δεν θα τον πουν

Σαν είδαν το κορμί του να σέρνεται στη σκόνη, μακάβριο λάφυρο

Έρμαιο στου πλήθους την οργή

Από των τηλεοράσεων τις οθόνες

Πολλοί απόρησαν με τούτη την επιμονή

Σαν να μην του είχαν γίνει τόσες προτάσεις και διαβήματα

Αλλού να πάει να ζήσει, σε κάποια λαμπερή πρωτεύουσα της Δύσης

Με πλούτη, όσα είχε περισώσει, και με ανέσεις

Τα χρόνια του περνώντας έκπτωτος, με τις ενασχολήσεις των πλουσίων

Είχε και μετοχές σε κάποιες ποδοσφαιρικές ομάδες δυνατές θαρρώ

Και άλογα που κάλπαζαν σε κούρσες ιπποδρόμων

Σε γήπεδα του πόλο με γαλαζοαίματους να ευφυολογεί ανέμελα

Με ακριβοπληρωμένους έρωτες τις νύχτες τα θρασύτατα σχόλια της μέρας να ξεχνά

Μα, αντί για αυτά, προτίμησε μέχρι το φριχτό του τέλος στην εξουσία να κρατηθεί

Σαν πεισματάρης σκακιστής, που την αναπόδραστη ήττα δεν παραδέχεται

Και ας έχει μείνει με τον βασιλιά και ένα πιόνι, μάταιη ελπίδα, στη μέση της σκακιέρας

Και παίζει ακόμη για δυο ή τρεις κινήσεις, σε όλους είναι φανερό

Mάταια να αντιμάχεται πύργους απειλητικούς και άλογα

Από τετράγωνο σε τετράγωνο κυνηγημένος

Μέχρι η μοιραία λέξη να ακουστεί

Μα η απάντηση ήταν φανερή στο τελευταίο του, απορημένο βλέμμα

Που μάταια έψαχνε, καθώς τον αποτέλειωνε το πλήθος

Να διακρίνει τα εμβλήματα στρατεύματος πιστού

Πως αν μπορούσε τις δελεαστικές προτάσεις να δεχτεί των πρεσβευτών

Θα ήταν άλλος και όχι εκείνος που, νεαρός ακόμη λοχαγός

Είχε το θρόνο αυτό με το σπαθί κερδίσει

Παίρνοντας την παρτίδα από έναν άλλο βασιλιά.

 Υ.Γ. Μπορεί η ποίησή μου να μην τρώγεται με τίποτα, αλλά ζύμωσα πάλι εχθές φανταστικό ψωμάκι, που σίγουρα τρώγεται.

Τώρα που ψυχραίνει ο καιρός…

...θα μου λείψει αυτή η καλοκαιρινή μόδα με τα καυτά σορτάκια. Κλασική αξία ένα μικρό τζιν σορτάκι που το φοράει μια λυγερή νεαρά. Πολλές φορές πίνοντας το παγωμένο τσάι μου στην καφετέρια απήλαυσα, διακριτικά, κορίτσαρους με μακριά πόδια. Αδυναμία μου τα ωραία γυναικεία πόδια.

Δεν ξεχνάω ωστόσο πόσο εύκολα πέφτουν οι άνδρες σε μια παγίδα που οι ίδιοι στήνουν στον εαυτό τους, λησμονώντας ότι ο κορίτσαρος με τα μακριά πόδια δεν είναι μόνο αντικείμενο της ανδρικής επιθυμίας ή κάποιο είδος δηλητηριώδους αράχνης που αποσκοπεί: α) να μας παρασύρει στην αμαρτία (παλαιότερα κυρίως αυτό), β) να μας παρασύρει στην οικονομική καταστροφή (το οικονομικό κίνητρο υπάρχει πάντα και στα δύο φύλα, κάποτε οι γυναίκες εστίαζαν περισσότερο σε αυτό διότι η κοινωνία επέβαλε σε αυτές να εξαρτώνται οικονομικά από τους άντρες), γ) να παίξει μαζί μας και να μας ραγίσει την καρδιά (αναρωτιόνται ποτέ αυτά τα «θύματα» και οι πληγωμένοι «ευαισθητούληδες» αν προσέφεραν σε μια σχέση αυτό που η σύντροφός τους ήθελε και γιατί ο τερματισμός μιας σχέσης πρέπει να είναι αποκλειστικά δικό τους προνόμιο;) κ.λπ., αλλά άνθρωπος με τις δικές του επιθυμίες και μια σύνθετη προσωπικότητα. Αυτό οδηγεί σε πολλές παρεξηγήσεις και δεινά που μαστίζουν την ανθρωπότητα. Πολλές φορές οι άνδρες που σκέφτονται έτσι και έχουν πρόβλημα να διαχειριστούν την ήδη στρεβλωμένη από την πατριαρχία σεξουαλικότητά τους, που την προσλαμβάνουν ως απειλή της δικής τους κυριαρχίας και πατριαρχικής εξουσίας, εκδηλώνουν επιθετικότητα απέναντι στις γυναίκες που φτάνει ακόμη και στον βιασμό ή, σε κοινωνικό επίπεδο, στον ασφυκτικό περιορισμό και καταπίεση των γυναικών, οι οποίες φορτώνονται όλες τις αδυναμίες των ανδρών. Σε ένα επίπεδο από τα πολλά επίπεδα των σχέσεων των φύλων, είναι θέμα στρεβλής ατομικής και συλλογικής διαχείρισης της (σεξουαλικής) ενέργειας.

Τι κάνουμε λοιπόν όταν εκτιθέμεθα στη θηλυκή ομορφιά; Απάντηση: τίποτα, δεν αρνούμεθα, δεν πολεμάμε, δεν καταπιέζουμε και, κυρίως, δεν προσπαθούμε να αιχμαλωτίσουμε, ελέγξουμε, κατακτήσουμε με το ζόρι. Απλώς παραδινόμαστε, στη στιγμή, αφήνουμε την αίσθηση να ποτίσει το είναι μας και ευχαριστούμε τη φύση για το δώρο που μας έκανε. Αν υπάρξει συνέχεια, τόσο το καλύτερο! Αν όχι, πάλι κερδισμένοι είμαστε, νοιώσε πόση ζωή μπήκε μέσα σου. Τώρα που το σκέφτομαι, είναι απίστευτο πώς και στα χειρότερα της ασθένειάς μου μια όμορφη γυναικεία παρουσία, μια νοσοκόμα, μια άγνωστη, μπορούσε να με κάνει να ξεχάσω για λίγο τον πόνο και την ταλαιπωρία και να με κάνει να νοιώσω πάλι ότι «οι μπαταρίες μου είναι γεμάτες».

Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι να έχουμε την επίγνωση ότι ο κορίτσαρος είναι και αυτός από σάρκα, νου και καρδιά, με ανάγκες, σωματικές και συναισθηματικές, και όχι κάποια νεράιδα ή θεά που παίζει διαρκώς ένα σεξουαλικό ρόλο για χάρη μας - μια αντίληψη που πίσω από υποτιθέμενα κοπλιμέντα υποκρύπτει τη συνειδητή ή ασυνείδητη πρόθεση άρνησης της ανθρώπινης υπόστασης της γυναίκας. Πόσο εύκολα ορισμένοι άνδρες λένε «είσαι θεά» και εννοούν θέλω να είσαι η ερωτική μου σκλάβα» και πόσο εύκολα το «είσαι θεά» γίνεται «είσαι πουτάνα» όταν έρχεται η απόκρουση των διαβημάτων τους.

Για σκεφθείτε τα αυτά λίγο εσείς του ιδίου φύλου με εμένα. Οι «θεές» είναι θεές και όταν μας λένε «όχι», είναι δικαίωμά τους.

Σεβασμός λοιπόν στις γυναίκες και δημιουργία ενός περιβάλλοντος όπου θα μπορούν να κυκλοφορούν άνετα με τα καυτά σορτάκια τους και τα μίνια τους, βασανίζοντάς μας ανελέητα, μα και τόσο γλυκά και ωφέλιμα!

Το μυστικό στη ζωή είναι να παραδίνεσαι άνευ όρων. Πολλές φορές οι λύσεις στη ζωή είναι αυτό που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν «counterintuitive» (το αντίθετο από αυτό που νομίζεις), όταν νομίζεις ότι πρέπει να κρατήσεις, συνήθως πρέπει να αφήσεις, όταν νομίζεις ότι πρέπει να σπρώξεις, μάλλον πρέπει να τραβήξεις, και το αντίστροφο, κάπως σαν τις πολεμικές τέχνες.