Πέμπτη, Δεκεμβρίου 30, 2010

Η επιδρομή

Ένα ζωγραφικό έργο που συνδυάζει το εποχικόν με το επικόν!
.
Υ.Γ. Σκέφτηκα ότι κάθε χρόνο κάνω κάτι στο «πνεύμα των γιορτών» και, αν και δεν είχα διάθεση, είπα να σκαρώσω κάτι.

Κυριακή, Δεκεμβρίου 26, 2010

Δεν τον πίστεψα

«Πεινάω» έγραφε το χαρτόνι που είχε μπροστά του, μα αυτός κοιτούσε πέρα, με το βλέμμα καρφωμένο σε δυο θεσπέσια κωλα*άκια.

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 23, 2010

Τι ελπίδες έχουμε εμείς οι απλοί επαγγελματίες…

…όταν κλείνουν και τα φενγκσουισάδικα;

.

Φαίνεται ότι με την κρίση δεν τα βάζει ούτε το Φενγκ Σούι.

Αναρωτιέμαι αν μάθανε τα μαντάτα πελάτες τους που πλήρωσαν για σχετικές μελέτες.

.

.

Παρεμπιπτόντως, στην Πατησίων, απέναντι από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, στο θέατρο, υπάρχουν κάτι γατάκια μούρλια που τα βλέπω συχνά τα βράδια που περνάω, κάτι κανελιά και άλλα χρώματα. Αν κάποιος θέλει γατάκι, ας σπεύσει… θυμάμαι ότι πριν από καιρό είχαν πέσει φόλες και δεν εννοώ τις κιτσάτες επιθεωρήσεις της χοντράδας που ανεβάζει το συγκεκριμένο θέατρο..

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 20, 2010

Η διαφορά μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας

.

Πριν να αποκτήσω τον Λάρι, υπήρχαν φορές που κοιτούσα την άδεια καρέκλα δίπλα από την εργονομική καρέκλα του γραφείου μου και σκεφτόμουν πώς θα ήταν αν εκεί ήταν ξαπλωμένο ένα γατάκι.

.

Η πραγματικότητα αποδείχθηκε κάπως διαφορετική. Τώρα, συχνά κάθομαι και εργάζομαι στην καρέκλα δίπλα από την εργονομική καρέκλα του γραφείου μου, στην οποία την αράζει και ρίχνει ξεγυρισμένους ύπνους ο Λάρι.

.

Τι τραβάμε και εμείς οι ιδιοκτήται πετ…
.

.
.
.
Επίσης, ο υπολογιστής, εκτός από ποντίκι, απέκτησε και περιφερειακό γάτα:
.
.
Γατοκλίκ:

Τρίτη, Δεκεμβρίου 14, 2010

Ο Ρον

Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις των Άγγλων φοιτητών μου θύμισαν τον Ρον. Ήμασταν συμφοιτητές στις αρχές της δεκαετίας του ’90, τότε που έκανα το μεταπτυχιακό μου στην Αγγλία. Ο Ρον ήταν αρκετά εύσωμος, κοκκινομάλλης, με φακίδες, γιος ανθρακωρύχου, από αυτούς που μερικά χρόνια πριν, την προηγούμενη δεκαετία, είχε συντρίψει η Θάτσερ. Καταλάβαινα ότι σπούδαζε με αρκετές στερήσεις για να έχει μια καλύτερη τύχη από αυτή του πατέρα του.

.

Ήταν αγαπητός σε όλους και πρόσχαρος τύπος, σχεδόν trekkie*, με αγάπη για το ποτό. Τα Χριστούγεννα, όταν μια παρέα είχαμε ναυλώσει ένα βανάκι και είχαμε πάει εκδρομή στο Κέμπριτζ, θυμάμαι που εκείνη την ημέρα οι παμπ της πόλης προσέφεραν δωρεάν ουίσκι για δοκιμή. Περιττό να πω ότι ο Ρον πέρασε τη μέρα του πηγαίνοντας από παμπ σε παμπ. Δεν μπορώ να πω ότι δεν ήπια και εγώ, αγόρασα μάλιστα εκείνη την ημέρα ένα καπέλο σε στυλ Indiana Jones (να λείπουν τα αστεία). Θυμάμαι μια άλλη φορά, το καλοκαίρι, μετά το τέλος των εξετάσεων, όταν πια δουλεύαμε στις εργασίες που έπρεπε να παραδώσουμε για το πτυχίο. Καθόμαστε στο πάρκο του πανεπιστημίου, πίνοντας μπύρες και χαζεύοντας τους σκοτεινούς, φουτουριστικούς πύργους που ήταν εστίες των φοιτητών και δημιουργούσαν τόση αντίθεση με το φυσικό περιβάλλον. «Θα μπορούσαν να είναι η ακαδημία του αστροστόλου!» παρατήρησε γελώντας ο Ρον.

.

Μια άλλη φορά τον συνάντησα γυρνώντας από ψώνια. Είχα αγοράσει μια φορητή παιχνιδοκονσόλα, το Gamegear της Sega, έγχρωμο, ανταγωνιστικό του Gameboy χωρίς να φτάσει ποτέ τη δημοτικότητά του. Έπαιρνε μάλιστα και ένα δέκτη τηλεόρασης θυμάμαι, στη θέση της κασέτας των παιχνιδιών, μετατρέποντας τη συσκευή σε μικρή, φορητή τηλεόραση. Μου είχαν μείνει κάποια χρήματα και δεν θα αργούσε ο χρόνος που θα επέστρεφα στην Ελλάδα. Ο Ρον με ρώτησε τι είχα αγοράσει, το είδε, με ρώτησε πόσο το πήρα και γέλασε όταν του απάντησα. Ομολογώ ότι ένιωσα λίγο άβολα.

.

* Φαν της κλασσικής σειράς επιστημονικής φαντασίας Star Trek.

.

Σημείωση: Λάθος που κατάφερα να αποφύγω τον καιρό των σπουδών μου στο εξωτερικό: Να κάνω πολλή παρέα με Έλληνες.

Κυριακή, Δεκεμβρίου 12, 2010

Η συναυλία

- Τι Πρόεδρος της Δημοκρατίας και Μέγαρο Μουσικής και κουραφέξαλα, σας ξέρουμε κάτι ψευτοπροοδευτικούς που δυσφημείτε την περιοχή, όχι, δεν σε αφήνουμε να περάσεις, ρε! Παλιομασόνε! Προδότη! Νιάνιαρο!

.

Διάβασα για τη συναυλία κατά της μισαλλοδοξίας που διοργανώνεται σήμερα από το Μέγαρο Μουσικής στον Άγιο Παντελεήμονα και στην οποία θα παραστεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και αναρωτιέμαι:

.

1. Πήραν την άδεια των κατοίκων/πολιτοφυλάκων/νονών/μπράβων της πλατείας;

.

2. Θα επιτραπεί η πρόσβαση σε αλλοεθνείς/μετανάστες/μελαμψούς/ντόπιους που δεν πληρούν τα κριτήρια των κατοίκων/πολιτοφυλάκων/νονών/μπράβων της πλατείας ή όλοι αυτοί θα δέρνονται έξω από τον ναό;

.

Οι μετανάστες πάντως φαίνεται ότι ήταν μόνο η αρχή για τους καλούς αγανακτισμένους κατοίκους, πού τώρα διεκδικούν το δικαίωμα να διαφεντεύουν κατά το δοκούν δημόσιους χώρους ασκώντας βία σε όποιον δεν τους αρέσει γενικώς η φάτσα του ή τους μοιάζει «ύποπτος».

..

Υπάρχει, βέβαια, ένας επαίτης στην πλατεία που δεν έχουν εκδιώξει οι κάτοικοι, τουλάχιστον μέχρι τώρα, αυτός εδώ. Με δεδομένη πάντως τη στάση τους, δεν τον βλέπω και αυτόν καλά.

.

Ενημέρωση: λίγες ώρες μετά από αυτή την ανάρτηση, διάφορες φατσούλες επιχείρησαν όντως να δημιουργήσουν επεισόδια, ενώ άκουσα στις ειδήσεις ότι αποδοκίμασαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, φωνάζοντας συνθήματα όπως «προδότες» και «μασόνοι», η είδηση εδώ και εδώ.

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 08, 2010

Ιπτάμενη ενόχληση

Όποτε γίνονται κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις στην Αθήνα ή όποτε μας επισκέπτεται κάποιος μεγαλόσχημος, σαν να μη μας έφταναν όλα τα άλλα, έχουμε και ένα γιγαντιαίο κουνούπι που κόβει ακατάπαυστα βόλτες στον ουρανό, όλο το βράδυ και μέσα στη νύχτα, βουίζοντας ενοχλητικά. Δεν μπορούσαν να πάρουν ένα πιο αθόρυβο ελικόπτερο; Σκόντο τους το δώσανε ή δεν του βάζουν καλά λάδια; Έτσι μου έρχεται να τα «κατεβάσω» καμιά ώρα... (μήπως σας βρίσκεται κανένας stinger;)

.

Κάντε λίγη ησυχία, κοιμάται ο κόσμος ρε! Θέλετε μήπως να ξυπνήσει; Αφού δεν το θέλετε, τι ενοχλείτε;

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 06, 2010

Πώς έχασε ο Μωάμεθ ένα μανίκι

Πήγα εχθές στο μπαζάρ του Stray.gr, την αφίσα του οποίου θα είχατε δει στις προηγούμενες αναρτήσεις μου, και πέρασα καλά, πήρα και κάτι ωραιότατα κουλουράκια για εμένα και παιχνιδάκια για τον Λάρι. Με αυτή την αφορμή και μετά από τις παραινέσεις της yotas στα σχόλια της προ-προηγούμενης ανάρτησης, σχετικά με την αγάπη των Τούρκων για τις γάτες, θα αναφέρω μια ωραία ιστοριούλα, την οποία εγώ έμαθα από τη Wikipedia πριν από καιρό που έψαχνα κάποιες πληροφορίες για τις γάτες.

.

Ο Μωάμεθ, λοιπόν, σύμφωνα με το θρύλο, είχε μια γάτα που αγαπούσε, τη Μουέζα. Μια μέρα, καθώς ντυνόταν για να πάει για προσευχή, διαπίστωσε ότι η Μουέζα κοιμόταν πάνω στο μανίκι του ρούχου του. Για να μην διακόψει τον ύπνο της, πήρε ένα ψαλίδι και έκοψε το μανίκι του. Όταν γύρισε από την προσευχή, η Μουέζα, για να τον ευχαριστήσει, υποκλίθηκε και εκείνος τη χάιδεψε τρεις φορές. Λέγεται ακόμη ότι ο Μωάμεθ κήρυττε με τη Μουέζα στην αγκαλιά του και ότι δεν τον πείραζε να πλυθεί πριν από την προσευχή με νερό από το οποίο είχε πιει η Μουέζα. Λόγω του σεβασμού του Μωάμεθ προς τη Μουέζα, οι μουσουλμάνοι έχουν ιδιαίτερη αγάπη για τις γάτες. Θυμήθηκα τη γιαγιά μου, κρητικιά, που λέει ότι όποιος σκοτώσει γάτα είναι καταραμένος και ότι το στόμα του γάτου είναι «γανωμένο», πάντα καθαρό. Αναρωτιέμαι αν αυτό είναι μουσουλμανική επιρροή.

.

Όσο για τη γενικότερη στάση του ισλάμ απέναντι στα ζώα, όσοι γνωρίζουν Αγγλικά μπορούν να ρίξουν μια ματιά εδώ.

.

Συμπτωματικά, πρόσφατα διάβασα το Νούμερο 31328 του Βενέζη, το οποίο αναφέρεται στην περίοδο της αιχμαλωσίας του από τους Τούρκους μετά τη μικρασιατική καταστροφή. Είναι ένα σκληρό βιβλίο που κινεί έντονα συναισθήματα, δεν χαρίζεται σε κανέναν, ενώ αναδεικνύει και τις στιγμές ανθρωπιάς και από τις δυο πλευρές. Εντύπωση μου έκαναν πάντως παράλληλα κάποιες αναφορές για τη στάση των φρουρών και των αιχμαλώτων απέναντι στα ζώα. Σε ένα σημείο αναφέρεται ότι οι Έλληνες έβγαζαν τις ψείρες πάνω από τη φωτιά και τις πετούσαν σε αυτήν. Οι φρουροί τους, παρατηρώντας τους, πήγαν και αυτοί κοντά και έκαναν το ίδιο, με μια διαφορά, αντί να πετούν τα έντομα στη φωτιά, τα πετούσαν με προσοχή στο χώμα. Όταν οι Έλληνες τους ρώτησαν απορημένοι για ποιο λόγο το κάνουν αυτό, αυτοί απάντησαν, αφήνοντας τους έκπληκτους, ότι είναι κρίμα και ότι το κάνουν από οίκτο για τα έντομα. Ο συγγραφέας, μάλιστα, μέσα στην κόλαση που ζούσε, σκέφτηκε ότι ίσως να ήταν καλύτερα να ήταν ψείρα στην Ανατολία παρά αιχμάλωτος στα τάγματα εργασίας.

.

Αργότερα, προς το τέλος της αιχμαλωσίας και όταν τα πράγματα κάπως είχαν εξομαλυνθεί, οι αιχμάλωτοι Έλληνες είχαν σκυλιά στο στρατόπεδο τα οποία περιέθαλπαν με στοργή και τάιζαν από τα ελάχιστα τρόφιμα που τους έδιναν. Ήταν για εκείνους αυτά τα σκυλιά ένα στήριγμα. Ο συγγραφέας, μάλιστα, όταν άκουσε ότι απαγορευόταν να πάρουν μαζί τους αυτά τα ζώα κατά την επιστροφή στην Ελλάδα, έκρυψε το σκυλί που είχε (Ναβουχοδονόσωρ ή Αγία Ζώνη; Δείτε εδώ τι γράφει ο καλός Doctor) σε ένα σάκο και το πήρε μαζί του. Αυτό ελπίζω να κάνει κάποιους που ακόμη θεωρούν ότι η φιλοζωία είναι μια πολυτέλεια για αργόσχολες κυρίες να αντιληφθούν ότι τα πράγματα είναι κάπως αλλιώς.

.

Βέβαια, η αντιπάθειά μου και για τις τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες είναι δεδομένη και δεν είναι στις προθέσεις μου να εξιδανικεύσω κάτι. Πάντως, ειδικά στο θέμα των ζώων, το Ισλάμ φαίνεται να είναι αρκετά ευαισθητοποιημένο, τουλάχιστον στη θεωρία, και από ό,τι είδα ο διαχωρισμός των ζώων σε «καθαρά» και «ακάθαρτα» δεν σημαίνει άδεια για σκληρότητα απέναντι στα δεύτερα, αλλά έχει χαρακτήρα μάλλον τελετουργικό. Αναφέρεται, για παράδειγμα, ότι αν και ο Μωάμεθ θεωρούσε τα σκυλιά ακάθαρτα (φονταμενταλιστικά γατόφιλος), στη διάρκεια μιας εκστρατείας έβαλε σκοπούς να φρουρούν μια σκύλα ώστε αυτή να γεννήσει ανενόχλητη. Επίσης, κάποιοι Σούφι είχαν υιοθετήσει τη χορτοφαγία και έλεγαν ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ της σάρκας του ζώου και του ανθρώπου.

.

Κλείνω όμως με αυτό που είπε ο Μωάμεθ για το κυνήγι για λόγους αναψυχής και που θα ευχόμουν να το ασπαστούν πολλοί χριστιανοί:

.

«Όποιος βάλλει εναντίον ζωντανού πλάσματος για διασκέδαση είναι καταραμένος.»

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 02, 2010

Ο Sniper*

.

Κανένας δεν τον βλέπει, μα όλοι αισθάνονται την παρουσία του. Αθέατος, κρυμμένος, παραλλαγμένος, κτυπά από μεγάλη απόσταση και ξαφνικά τα θύματά του. Βλέπεις τον διπλανό σου να πέφτει και τρέχεις να καλυφτείς. Ο sniper βγάζει στην επιφάνεια την αληθινή φύση του καθενός, είτε είναι θύμα που έχει επιζήσει είτε κάποιος που βρίσκεται κοντά εκεί που επέλεξε να κτυπήσει.

.

Βλέπεις έναν πληγωμένο να κοιτάει αν ο κοντινός του είναι εντάξει, άλλον πληγωμένο να βρίζει και να ουρλιάζει απαιτώντας εδώ και τώρα βοήθεια, άλλον να αποδέχεται καρτερικά τη μοίρα του και να προσμένει υπομονετικά σωτηρία ή λύτρωση, άλλον με ένα «γιατί σε εμένα;» ζωγραφισμένο στο πρόσωπο, κάποιοι ελάχιστοι με ένα στωικό μειδίαμα που δείχνει ότι καταλαβαίνουν το «και γιατί όχι σε μένα;».

.

Από τους παρισταμένους, βλέπεις άλλον να τρέχει να καλυφθεί αδιαφορώντας εντελώς για τον κοντινό του, τον φίλο, τον συγγενή που έπεσε ή λαβώθηκε, άλλον να αψηφά τον κίνδυνο και να προσπαθεί να προσφέρει ό,τι βοήθεια μπορεί ακόμη και σε κάποιον άγνωστο, άλλον να κατηγορεί τον πληγωμένο για την απροσεξία και την ανευθυνότητά του, γιατί βαραίνει τους άλλους και ίσως γιατί τους εξέθεσε σε κίνδυνο με την προκλητικότητά του.

.

Όταν ο Sniper κτυπάει θανατηφόρα, τα ίδια και χειρότερα για τους κοντινούς στο θύμα. Άλλος πενθεί και αποχαιρετά, άλλος πασχίζει να αρπάξει το ρολόι πριν να προλάβουν οι άλλοι. Καμιά φορά, μάλιστα, μπορεί κάποιος από τους βιαστικούς της αρπαγής να αρπάξει κανένα βόλι και ο ίδιος πάνω στην προσπάθεια, ποτέ δεν ξέρεις με τον Sniper. Ο Sniper πάντα αθέατος, με το πανίσχυρο τουφέκι του και τη οξύτατη όρασή του, αναζητά πίσω από φυλλωσιές και πάνω σε ταράτσες το επόμενο θύμα του. Όλοι συναισθάνονται την παρουσία του και ακόμη και όταν δεν κτυπά, πάλι καθορίζει τη συμπεριφορά μας. Και μην ξεχνάτε, αν δεν τον βλέπετε εσείς, σας βλέπει εκείνος, με το αλάθευτο τουφέκι του.

.

Σας ορκίζομαι, το ποστ δεν είναι δικό μου, μου το υπαγόρεψε ο ίδιος, και δεν θέλω να κοντράρω τον Sniper.

.

* Sniper: Ο ελεύθερος σκοπευτής. Η λέξη προέρχεται από το πτηνό snipe (μπεκατσίνι) και χαρακτηριζόταν έτσι από τους Βρετανούς στην Ινδία τον 19o αιώνα κάποιος κυνηγός ικανός να πετύχει αυτό το πουλί. Επέλεξα τη λέξη για τον ήχο της, σαν σφαίρα που σφυρίζει.

.
.

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 01, 2010

Παρασκευή, Νοεμβρίου 26, 2010

Ο άλλος Λάρι

Περπατούσα στην Πανεπιστημίου, κοντά στην Πλατεία Συντάγματος, όταν τον είδα. Ήταν ο Λάρι, περίπου. Ένα γατάκι με τα ίδια χρώματα, στην ίδια υπολόγισα ηλικία, αλλά πιο μικροκαμωμένο, αδύνατο και κακοπαθημένο. Το έχασα όταν χώθηκε στα παρτέρια της Βαλαωρίτου, περνώντας ανάμεσα από τους περαστικούς.

.

Το περιστατικό συνέβη λίγο πιο πέρα από εκεί που βρήκα τον Λάρι, ένα οικοδομικό τετράγωνο πιο κει. Σκέφτηκα αμέσως ότι μπορεί να ήταν αδέλφια. Το περιστατικό με άφησε με ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μια είδα πόσο διαφορετικό είναι ένα γατάκι που έχει ένα σπίτι και περιποίηση από ένα γατάκι που επιβιώνει στους σκληρούς, για ζώα και ανθρώπους, δρόμους της Αθήνας. Ο χρόνος που ο Λάρι έμεινε στους δρόμους του άφησε ένα μικρό πρόβλημα στην τραχεία που μερικές φορές τον κάνει να αναπνέει βαριά και με θόρυβο, κάτι για το οποίο η γιατρός μου είπε ότι δεν γίνεται τίποτα, αλλά ευτυχώς δεν είναι κάτι σοβαρό.

.

Από την άλλη λυπήθηκα λίγο, καθώς υποψιάστηκα ότι αυτό που έμοιαζε να ψάχνει ο Λάρι στην αρχή, όταν τον πήρα στο σπίτι, ίσως να ήταν η οικογένειά του, τα αδέλφια του. Λυπήθηκα επίσης που άφησα πίσω αυτό το αδελφάκι του Λάρι, παρά το ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να αναλάβω και δεύτερο γατάκι, χωρίς να υπολογίζουμε ότι η «σύλληψη» και μεταφορά του Λάρι ήταν κάτι που κατάφερα μόνο και μόνο διότι ο Λάρι με εμπιστεύτηκε μετά τη «διάσωσή του» και μου επέτρεψε να το κάνω.

.

Υπάρχουν πολλοί «Λάριδες» εκεί έξω που περιμένουν να τους προσφέρετε μια χλιδάτη, πολυτελή ζωή κοντά σας. Μη διστάσετε, το αξίζουν.

.

Και μην ξεχάσετε το μπαζάρ του Stray.gr στις 5 Δεκεμβρίου.

.

Δευτέρα, Νοεμβρίου 22, 2010

Μαγκιά, κλα*ιά

Συνέβη πριν από λίγες μέρες. Στη διασταύρωση της Πατησίων και Γλάδστονος (ο πεζόδρομος λίγο πριν από την Πανεπιστημίου, κοντά στην Ομόνοια) υπάρχει ένας συνάνθρωπος ο οποίος παρκάρει συστηματικά και προκλητικότητα πάνω στο πεζοδρόμιο της Πατησίων, δυσχεραίνοντας εκατοντάδες συμπολίτες του που διέρχονται από το πολυσύχναστο σημείο. Ένα απόγευμα που περνούσα από εκεί διαπίστωσα ότι πέραν από το αυτοκίνητο του κυρίου είχε προστεθεί άλλο ένα διακοσμητικό στοιχείο. Τρεις ή τέσσερις αστυνομικοί, μοτοσικλετιστές μάλλον της ομάδας Ζήτα ή Δέλτα ή ΔΙΑΣ ή όπως αλλιώς τους λένε, οι οποίοι στέκονταν και χαχάνιζαν αμέριμνοι, μάλλον τοποθετημένοι εκεί λόγω κάποιας συγκέντρωσης.

.

Δεν έχασα την ευκαιρία. Τους πλησίασα και πολύ ευγενικά τους ρώτησα αν θα έπρεπε να κάνουν κάτι για την περίπτωση. Οι απαντήσεις που πήρα με τη σειρά ήταν οι εξής:

α. Ναι, ξέρετε, δεν έχουμε τα μπλοκάκια μας για να κόψουμε κλήση.

β. Θα καλέσουμε την τροχαία/γερανό.

γ. Έχουμε καλέσει γερανό.

δ. Δείξτε κατανόηση, κρίση έχουμε κύριε… (το κοινωνικό/ανθρώπινο πρόσωπο της αστυνομίας).

.

Φυσικά, τους είπα ότι δεν πρόκειται για ένα οποιοδήποτε σημείο, ότι δεν μπορεί για να «κάνει τη δουλειά του» ο άνθρωπος αυτός να δυσχεραίνει τόσους πολλούς και ότι πρόκειται για πρόκληση για τους διερχομένους (δεν ξέρω αν κατάλαβαν ότι εννοούσα με αυτό και την παρουσία και απαθή στάση τους, ίσως καλύτερα για το δικό μου καλό που δεν το κατάλαβαν).

.

Βεβαίως, οι αντιφάσεις των διαδοχικών απαντήσεων δείχνουν πόσο ειλικρινείς ήταν και πόσο λίγο η αστυνομία σέβεται ή προσπαθεί να κάνει πως σέβεται τον πολίτη και δεν εννοώ βέβαια τον παράνομα παρκαρισμένο πολίτη (τι θέλει τώρα ο ενοχλητικός;).

.

Για να είμαι ειλικρινής, υποψιάστηκα από την πρώτη στιγμή ότι η στάση των οργάνων (των αστυνομικών, όχι άλλων) ίσως να έχει κάποια σχέση με το ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν πιο στενές σχέσεις μαζί τους ή συμπάθειες. Εξάλλου, υποψιάζομαι ότι ο συγκεκριμένος συμπολίτης μας μάλλον θα έχει κάποια σχέση με κάποια σουβλακερί εκεί, ίσως να είναι σουβλακοπαραγοντίσκος της περιοχής και, ποιος ξέρει, ίσως και να σουβλακώνει τα όργανα (τα αστυνομικά), που τα κακόμοιρα παιδιά του λαού είναι που πεινάνε και για αυτό η άτιμη κοινωνία τα έκανε να διαλέξουν αυτό το επάγγελμα.

.

Αφιερώνω, επ’ ευκαιρία, στη κυβέρνηση, στο υπουργείο ξυλοδαρμού του πολίτη, στην αστυνομία και στα συγκεκριμένα όργανα (τα αστυνομικά) την είδηση για την εξαιρετικά δυσάρεστη για τη χώρα μας έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων και της Απάνθρωπης Συμπεριφοράς. Δυστυχώς, τουλάχιστον εγώ, δεν αντιλήφθηκα κάποια απάντηση, εξήγηση, αντίδραση για αυτή την έκθεση, έστω ανεπίσημη. Τα δε ΜΜΕ την πέρασαν στα ψιλά (καιροί που είναι μη δυναμιτίζουμε και το στραβό το κλίμα).

.

Δεν ξέρω αν έχουν απομείνει αφελείς που να θεωρούν ότι τα βασανιστήρια στην Ελλάδα ήταν μια υπόθεση που τελείωσε με την έλευση της μεταπολίτευσης. Στην Αμερική μπορεί να συζητούν, κάκιστα, αν υπάρχουν περιστάσεις όπου κάποια βασανιστήρια θα πρέπει να νομιμοποιηθούν υπό προϋποθέσεις, αλλά εδώ εφαρμόζονται, όπως και κάθε τι άλλο, στη ζούλα, σε κάποια απομονωμένα δωματιάκια. Άνθρωποι έχουν βρει και το θάνατο από αυτά (φυσικά, τέτοιοι θάνατοι δεν αναγνωρίζονται, καθώς τα θύματα υπέκυψαν από «άγνωστη αιτία στα σπίτια τους ή αλλού και αφού τα όργανα τα είχαν ξεπροβοδίσει με καλή καρδιά), ενώ η έκθεση μιλάει και για εικονικούς βιασμούς (θυμίζω εδώ μια περίπτωση που δεν ήταν τόσο εικονική). Όσο για την κατασκευή ενόχων με ψευδείς μαρτυρίες και κατασκευασμένα αποδεικτικά στοιχεία, όπως του φοιτητή με τις πυτζάμες που πήγαν να του φορτώσουν την τσάντα με τις μολότωφ… άλλο μεγάλο κεφάλαιο. Πρέπει να προσέχεις σήμερα την εμφάνισή σου για να μην σε θεωρήσουν κάποια όργανα με αληθινό ζήλο για το επάγγελμά τους υποψήφιο ένοχο. Αλλά τώρα, ώχου και άσε με μωρέ, αυτά γίνονται μόνο στους κακούς ανθρώποι και σε όσους δεν κοιτούν τη δουλειά τους.

.

Κρίμα μόνο για τους όποιους ευσυνείδητους μπορεί να υπάρχουν στις τάξεις της αστυνομίας (αν μπορεί ένας άνθρωπος να έχει και να διατηρήσει καθαρή συνείδηση σε ένα τέτοιο περιβάλλον), διότι με τέτοιες συμπεριφορές γίνονται όλοι στόχοι και χάνουν και τη συμπάθεια τουλάχιστον μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Ας μην ξεγελιούνται οι κύριοι και οι κυρίες όργανα από την ευγενική συμπεριφορά όσων τους έχουν ανάγκη, αυτό συμβαίνει ακριβώς για τον λόγο ότι τους χρειαζόμαστε κατά καιρούς, όποια γνώμη και αν έχουμε για το ποιόν τους. Και εγώ, είμαι πολύ ευγενικός μαζί τους… όργανα είναι και τα χρησιμοποιώ, αν παραστεί σοβαρή ανάγκη.

.

Ορκίζομαι να προσπαθήσω, στους δύσκολους καιρούς που έρχονται, να διατηρήσω τη λογική μου και να μη γίνω ένα ανεγκέφαλο νευρόσπαστο που αντιδρά τυφλά στις εξελίξεις, όπως τόσοι και τόσοι συμπολίτες μου. Ένας κάτοικος του Αγίου Παντελεήμονα που σιχαίνεται πολλούς κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα που είναι πρόθυμοι να εναποθέσουν τη μοίρα τους σε τραμπούκους και που συγχέουν την κοινωνία των πολιτών με την κοινωνία του όχλου και τους λιντσαρίσματος.

.

Και μην ξεχνάτε.

Σάββατο, Νοεμβρίου 20, 2010

Ποστ σαν τοστ

.

Α. Εντύπωση μου κάνει πώς γίνεται οι ίδιοι άνθρωποι που θέλουν να φύγουν οι μουσουλμάνοι από την Ελλάδα - ή τουλάχιστον από την Πλατεία Αττικής - να θέλουν επίσης να πάρουν την Πόλη των δεκαπέντε εκατομμυρίων (15.000.000) μουσουλμάνων καθιστώντας τους Έλληνες της χώρας που θα προκύψει μειονότητα και επικρατούσα θρησκεία το Ισλάμ. Άβυσσος η ψυχή…

..

Β. Εντύπωση μου κάνει επίσης το επιχείρημα όσων υπεραμύνονται του πανεπιστημιακού ασύλου, και μάλιστα όπως αυτό έχει σήμερα, ότι με αυτό τον τρόπο προστατεύονται η ελεύθερη διακίνηση ιδεών και η ελευθερία της έκφρασης. Το πιστοποιούν οι αναρίθμητοι δαρμένοι εντός του πανεπιστημιακού ασύλου για τις ιδέες τους καθηγητές, φοιτητές και λοιποί. Μάλλον άλλον τύπο ασύλου εννοούν…

.

Γ. Καμαρώστε τον, έχει άλλος τέτοιο αιλουροειδές; Δείτε το ύφος δούκα, δείτε ανωτερότητα. Σίγουρα ζηλεύετε..

.

.

Στην αρχή του ποστ/τοστ εικονίζεται η φορητή ποστιέρα τσέπης, άλλη μια εφεύρεση του ιστολογίου (ατυχήματα συμβαίνουν).

.

Και μην ξεχάσετε!

Τρίτη, Νοεμβρίου 16, 2010

Κάλπες κάπου στον Άγιο Παντελεήμονα - 2

Τα πράγματα ήταν ευκολότερα αυτή τη φορά, τα ψηφοδέλτια μόνο δύο για κάθε ψηφοφορία, συν το λευκό, καθόλου σταυροί και η προσέλευση ακόμη μικρότερη. Βέβαια, αυτή τη φορά οι άλλοι δύο της εφορευτικής δεν είχαν έλθει. Ήμασταν ο δικαστικός αντιπρόσωπος, εγώ και η γραμματέας. Τα καταφέραμε μια χαρά, έφυγα πάλι το μεσημέρι για φαγητό στους δικούς μου και ένα δίωρο το απόγευμα, ενώ και η γραμματέας έλειψε αντίστοιχες ώρες όταν εγώ ήμουν εκεί.

.

Κάποια στιγμιότυπα:

.

Κάποια στιγμή μπήκαν δύο νεαροί, μάλλον κλούβια κεφάλια. Ο ένας ψήφισε, τη δεύτερη φορά, για τις περιφερειακές, χωρίς να μπει στον κόπο να μπει στο παραβάν, Κικίλια (τι άλλο;). Ο δεύτερος τον περίμενε καθισμένος σε μια καρέκλα, όταν, ξαφνικά, σαν να τον τσίμπησε μύγα, πετάχτηκε πάνω και πιάνοντας μια κιμωλία ζωγράφισε στον πίνακα το διπλό έψιλον των Δελφών και ένα μαίανδρο. Τα σβήσαμε μόλις φύγανε. Με τρελούς δεν είναι φρόνιμο να τα βάζεις (αν και μπήκα στον πειρασμό να βάλω καμιά αγριοφωνάρα).

.

Κάποια άλλη στιγμή μπήκε μια κοπελίτσα με ασιατικά χαρακτηριστικά, ίσως Φιλιππινέζα, συνοδευόμενη διακριτικά από ένα μεσήλικα, Έλληνα μάλλον. Από πίσω τους ένα ανδρόγυνο με τη γυναίκα εμφανώς οργισμένη και τον άνδρα να τη συγκρατεί. Έπιασα αποσπάσματα από τη μεταξύ τους συνομιλία «Μα δεν βλέπεις, δεν μπορώ να μην φωνάξω…» «Έλα, τώρα, συγκρατήσου» «Μα τους κουβαλάει όλους από τμήμα σε τμήμα… Μη με κρατάς, πρέπει να τα ακούσει, δεν μπορώ να μη φωνάξω». Ευτυχώς, τελικά δεν είχαμε επεισόδια και σκηνές.

.

Ιδιαίτερη αναφορά αξίζουν οι δύο ξανθιές. Το απόγευμα, πρώτη έσκασε η μία ξανθιά, αντιπρόσωπος από τη ΝΔ, φοιτήτρια Παντείου,. Λίγο μετά, να σου και η δεύτερη ξανθιά, πρόσφατα αποφοιτήσασα από ΑΣΟΕ, αντιπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ. Πιο κυριλέ και βαμμένη η πρώτη, πιο ανεπιτήδευτη εμφάνιση η δεύτερη. Πόσο ατιμωτικό για τους νέους να υπηρετούν αυτούς που ίσως να κατέστρεψαν το μέλλον τους. Οι κοπελίτσες, πάντως, καταρρίπτοντας τα στερεότυπα περί ξανθιών, ήταν αποτελεσματικότατες, μας εξέπληξαν με τις έξυπνες ιδέες τους και μας βοήθησαν να ξεμπερδέψουμε πολύ γρήγορα, παρά τη σχολαστικότητα του δικαστικού αντιπροσώπου στην οποία αναφέρθηκα και στο προηγούμενο επεισόδιο (η γραμματέας μου είπε ότι την προηγούμενη φορά φύγανε στις πέντε τα ξημερώματα, τελευταίο εκλογικό τμήμα που έκλεισε από όλα, με διαφορά ωρών!) Γιατί όμως κοπελίτσες μου; Τι σας έταξαν; Κάποια θέση στη μιζέρια που δημιούργησαν για τη γενιά σας;

.

Έτσι κύλησε λοιπόν αυτή η Κυριακή. Τι θα κάνω αν με ξανακαλέσουν; Ας πάει κάποιος από αυτούς που δεν πήγαν αυτή τη φορά. Νομίζω ότι εγώ έκανα την αγγαρεία μου εις διπλούν και με το παραπάνω. Καίτοι αναπληρωματικός, την ίδρωσα τη φανέλα.

.

Και μην ξεχάσετε!

Σάββατο, Νοεμβρίου 13, 2010

Προειδοποίηση

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ:
Ο ΠΡΙΟΝΗΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ (ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ)!

Τετάρτη, Νοεμβρίου 10, 2010

Κούρεμα

Όχι του χρέους, δικό μου. Πήγα εχθές να κουρευτώ. Η διαδρομή μου, και όταν πήγαινα και όταν ερχόμουν, σημαδεμένη από τη βία. Μεγάλη κινητοποίηση σε ένα σημείο στα Εξάρχεια. Αποκλεισμένοι δρόμοι. Ένα θηριώδες τζιπ σταματά και κατεβαίνουν τύποι με σκούφους, αλεξίσφαιρα και στολές. Κάποιος απελπισμένος μετανάστης, έμαθα αργότερα, απειλούσε να κόψει το λαιμό του με ένα κομμάτι τζάμι, όχι για να του επιτρέψουν να μείνει, αλλά για να του επιτρέψουν να φύγει.

.

Ο κουρέας αγανακτισμένος, με τον ξένο, με τους ξένους, με τον Καμίνη, που θα τον ψήφιζε, αλλά άκουσε ότι είπε ότι θα ανακαινίσει εγκαταλελειμμένα κτήρια για να στεγάσει άστεγους ξένους χωρίς να σκεφτεί τους Έλληνες. Καμία σκέψη συμπάθειας για ανθρώπους σε μια κατάσταση η οποία είναι μεν κοινωνικό πρόβλημα, αλλά στην οποία μπορεί και εμείς οι ίδιοι να βρεθούμε αν το αποφασίσει η ιστορία.

.

Στην επιστροφή, πρεζόνια στη Τοσίτσα, άνθρωποι με κουκούλες φορούσαν σε κάποιον χειροπέδες.

.

Περνάω με πράσινο τη στροφή, μια μηχανή στρίβει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, ο οδηγός δεν κοιτάει μπροστά του, κοιτάει πίσω. Σταματάω ευτυχώς σε καλό σημείο και περνάει από μπροστά μου.

.

Μια περιπετειώδης βόλτα, γεμάτη με δράση και ειδικά εφέ. Σαν αμερικάνικη αστυνομική ταινία.

.

Οι άνθρωποι δεν έχουν αυτοσυναίσθηση. Βλέπουν μια ταινία για τη ναζιστική Γερμανία και συγκινούνται, μπορεί και να μυξοκλαίνε με το κοριτσάκι με το κόκκινο παλτουδάκι στην ταινία Η λίστα του Σίνλτερ, παρακολουθούν με αποτροπιασμό ταινίες για τις φυλετικές διακρίσεις και την Κου Κλουξ Κλαν στον Νότο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ωστόσο, μετά βρίζουν τον εξαθλιωμένο άστεγο, τον διαφορετικό γείτονά τους και δεν κατανοούν ότι όλα αυτά δεν έγιναν από κάποιους παράξενους δαίμονες, αλλά από ανθρώπους ακριβώς σαν και αυτούς, που πραγματικά πίστευαν ότι έτσι υπεράσπιζαν την οικογένειά τους, την ταυτότητά τους, το έθνος τους. Δεν καταλαβαίνουν ότι όλο και περισσότερο γίνονται σαν και αυτούς τους ανθρώπους. Δεν καταλαβαίνουν ότι, σε ορισμένες συγκυρίες, και αυτοί θα μπορούσαν να φτάσουν στο σημείο να ζητούν τη σύλληψη κάποιου που δεν χαιρετάει ναζιστικά ή έστω δεν σταυροκοπιέται όταν περνάει έξω από μια εκκλησία. Δεν αντιλαμβάνονται πόσο η στάση τους μοιάζει με αυτή των Λυκοβρυσιωτών από τον Χριστό Ξανασταυρώνεται και ότι κάτι χοντροί παπάδες που βγάζουν πολιτικά κηρύγματα τις Κυριακές είναι σε βαθμό που καταντά γελοίο καρικατούρα του παπά Γρηγόρη από το μυθιστόρημα. Δεν αντιλαμβάνονται ότι έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο βλακείας και τύφλωσης ώστε να θεωρούν τους πιο γελοίους των γελοίων, τις καρικατούρες, σοβαρούς ανθρώπους και εθνικούς ταγούς. Δεν κατανοούν ότι γίνονται εύπλαστη ζύμη και παίγνιο στα χέρια του κάθε φιλόδοξου, μισαλόδοξου και κουτοπόνηρου βλάκα. Δεν καταλαβαίνουν σε τι μεταμορφώνονται και ότι ο φόβος και τα υπαρκτά προβλήματα δεν είναι άλλοθι για την αποκτήνωση.

.

Δεν είμαι κανένας απόλυτος ειρηνιστής ή κάποιος που χαρίζει το δεύτερο ή έστω το τρίτο του πουκάμισο. Αν κάποιος με βλάψει, θα τον κυνηγήσω. Θέλω ασφάλεια και, υπό τις παρούσες συνθήκες, σωστή αστυνόμευση. Η ανεξέλεγκτη/παράνομη μετανάστευση, θεωρώ ότι είναι αντικειμενικά πρόβλημα. Ποτέ, μα ποτέ όμως δεν θα κτυπούσα έναν εξαθλιωμένο μετανάστη στο δρόμο, δεν θα στρεφόμουν εναντίον αυτού που προσπαθεί να τον βοηθήσει, δεν θα εμπόδιζα παιδιά να παίξουν σε μια πλατεία, δεν θα εμπόδιζα την έκφραση κάποιου που έχει άλλη άποψη. Η λαθρομετανάστευση είναι πρόβλημα, ο λαθρομετανάστης είναι ένας συνάνθρωπος, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό στο πλαίσιο αξιών του καθενός. Όταν μου είναι εύκολο να βάλω λίγο φαγητό σε ένα άδειο στομάχι, ανθρώπου ή ζώου, το κάνω χωρίς υποσημειώσεις.

.

Νοιώθω πλέον ότι ζω μέσα σε ταινία του Τζορτζ Ρομέρο, ότι οι άνθρωποι στους δρόμους μεταμορφώνονται σε ζόμπι, χωρίς λογική, κατευθυνόμενοι μόνο από το φόβο και το πιο κοντόφθαλμο συμφέρον, χωρίς καμία ικανότητα για συμπόνια. Με ουσίες ή χωρίς, κυκλοφορούν με φρενιασμένα και φοβισμένα βλέμματα.

.

Το να γίνεσαι σκληρός, το να αδικείς και να ψηφίζεις χούλιγκαν και προστάτες νυκτερινών κέντρων και σωματέμπορους από φόβο δεν είναι λύση, είναι ήττα, είναι υποταγή, είναι υποδούλωση και σίγουρα είναι κάτι που θα το πληρώσεις με τόκο στην επόμενη στροφή, θα το πληρώσεις με μαθηματική ακρίβεια, διότι όταν μια κοινωνία ξεριζώνει τη φιλότητα και την ευσπλαχνία προς τον άλλο, τα εξαλείφει ταυτόχρονα και προς τον εαυτό της και φυτεύει τον σπόρο της αυτοκαταστροφής. Όσο πιο ακραία μάλιστα είναι αυτή η αρνητική αντίδραση στις εξελίξεις, τόσο πιο γρήγορα και αναπότρεπτα έρχεται η κατάρρευση. Πρόκειται για αυτό που οι αρχαίοι έλεγαν ύβρη. Ο άλλος είσαι εσύ και δεν υπάρχει εγχείρηση που να διαχωρίζει με επιτυχία τα δύο. Όταν επιχειρείς να αποκόψεις τον άλλο, διαμελίζεις την ψυχή σου.

.

Αντισταθείτε στο φόβο, σε κάθε φόβο.

.

«Κι ένα όμορφο πουλί, το πουλί της αλήθειας, εκείνο το πουλί που μπορεί να πάρει όλα τα ψέματα από πάνω μας και να μας κάνει αθώους ανθρώπους ξανά, κόρδωσε τον πιτσιλωτό λαιμό του και έβαλε μπρος την καλλιεργημένη φωνή του.

«Δεν μπορείς να κάνεις κακό για πάντα!» καλλιφώνησε. «Μια και δυο και μετά θα πληρώσεις και θα πληρωθείς, με πόνο και με αίμα και δικαιοσύνη, που θα είναι η αδικία αυτών που αδικήθηκαν».

Μα οι άνθρωποι από κάτω δεν έδειχναν να ακούνε. Τι ήταν; Ήταν νεκροί;

….

Τα πουλιά αιωρήθηκαν, πλησίασαν αβέβαια στα πρόσωπα και σκύψαν και τραγούδησαν τις μελωδικές προφητείες ολέθρου, στα νεκρωμένα αυτιά.

Και τότε, ένας από τους αβάσταχτα άσχημους νεκρούς, πλάγιασε γοργά και δάγκωσε το δύστυχο πουλί, με τα σαπισμένα, μισά του δόντια και με φριχτές, οφιώδεις συσπάσεις, έβαλε να το καταπίνει.» Από το μικρό βιβλιαράκι: ΤΟ ΑΛΟΓΑΚΙ ΤΗΣ ΓΛΥΚΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΤΣΑΣ μια ψαλμωδία πολιτικού αίσχους του Λεωνίδα Βασιλειάδη, εκδόσεις ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ (μου το έδωσε ο Αερόστατος για να το διαβάσω στο εκλογικό τμήμα, αλλά δεν ξέρω αν το έχει διαβάσει ο ίδιος).

.

Και να μην ξεχνάμε το μπαζάρ του Stray.

Δευτέρα, Νοεμβρίου 08, 2010

Κάλπες κάπου στον Άγιο Παντελεήμονα - ενημερωμένο

Πήγα κατά τις επτά παρά τέταρτο. Στην είσοδο σκόρπια χαρτάκια της Ελληνικής/Χρυσής Αυγής. Από τα οκτώ μέλη της εφορευτικής επιτροπής παρουσιαστήκαμε τρεις. Πάλι καλά, ο αστυνομικός που εμφανίστηκε αργότερα για να ρωτήσει αν έχουμε ανάγκη από μέλη αναφώνησε «Α, καλά, εσείς είστε μια χαρά!» Σε πολλά τμήματα δεν είχε εμφανιστεί κανένας. Ο Αερόστατος, επίσης μέλος εφορευτικής, με πήρε αργότερα στο κινητό για να μου ανακοινώσει ότι ήταν μόνος του. Εκεί ήταν και ο δικαστικός αντιπρόσωπος με δύο κοπέλες γραμματείς. Ήσυχο ανθρωπάκι, τον συμπάθησα κάπως, αλλά αποδείχθηκε μεγάλος ψείρας. Τα άλλα δύο μέλη ήταν ένας άνδρας, νεότερος από μένα και μια κοπέλα που παρά το ότι παρουσιάστηκε προσπαθούσε όλη τη μέρα να ξεφύγει. Μιλάμε για μεγάλη κλαψομουνίαση, είχε πάει και σε γάμο και μπλα μπλα μπλα. Το βασικό επιχείρημά της ήταν ότι επειδή ήταν υπάλληλος ΔΕΚΟ είχε κάποιο ασυμβίβαστο. Ο δικαστικός αντιπρόσωπος την παρέπεμψε στα αρμόδια όργανα, γκουχ χμμμ γκουχ. Πράγματι, σε κάποια φάση πήγε στο εφετείο για να ρωτήσει τον εισαγγελέα ή κάτι τέτοιο.

.

Δύσκολες εκλογές, δύο κάλπες, το μπέρδεμα για κάποιους ψηφοφόρους μειωμένων ικανοτήτων εύκολο. Ευτυχώς που λόγω της αποχής η προσέλευση ήταν μειωμένη. Το βασικό καθήκον στη διάρκεια της ψηφοφορίας για εμάς της εφορευτικής ήταν η ομαδοποίηση των ψηφοδελτίων σε ματσάκια για τους ψηφοφόρους, κολλούσανε και μεταξύ τους τα άτιμα, και η παροχή κάποιων βασικών οδηγιών για τον τρόπο της ψηφοφορίας. Οι άλλοι δύο της εφορευτικής είχαν τακιμιάσει, δεν ξέρω αν η γνωριμία τους θα έχει συνέχεια, αλλά κάποια στιγμή που η μικρά σηκώθηκε για να πάει στο εφετείο να ζητήσει να εξαιρεθεί, ο νεαρός προσφέρθηκε να την πάει με το αυτοκίνητο. Έλειψαν αρκετή ώρα ή μάλλον ώρες και αυτό προκάλεσε δυσμενή και κακεντρεχή σχόλια. Είχα μείνει για αρκετό καιρό μόνος, κερδίζοντας τη συμπάθεια του αντιπροσώπου και των γραμματέων και περιβαλλόμενος από την αύρα του οσιομάρτυρα.

.

Δουλειά την περισσότερη ώρα δεν υπήρχε πολλή. Στο τμήμα μας οι εγγεγραμμένοι ήταν λίγο πάνω από τετρακόσιοι και τελικά ψήφισαν κάπου εκατόν εξήντα. Πάντως, η εργασία δεν ήταν ισοκατανεμημένη. Υπήρχαν στιγμές ενδοσκόπησης ή ανάγνωσης ενός βιβλιαρακίου και στιγμές όπου ο κόσμος έφτανε κατά ριπάς, σχηματίζοντας ακόμη και μικρές ουρές, μερικές φορές μαζεμένες οικογένειες. Οι ηλικιωμένοι το πρωί, μετά το φαγητό αρκετός κόσμος και δύο ώρες περίπου πριν να κλείσουν οι κάλπες ήταν οι περίοδοι με κάποια αυξημένη κίνηση. Μου έμεινε στη μνήμη μια περίπτωση. Νωρίς το πρωί έφτασε μια μεσόκοπη γυναίκα, αρκετά επιθετική, βρίζοντας τους πολιτικούς. Ο Αβραμόπουλος, είπε, κάποτε της έταξε διορισμό να καθαρίζει τις τουαλέτες της Πλατείας Ομονοίας για να τον ψηφίσει για δήμαρχο και έκτοτε ακόμη περιμένει. Τη συμπάθησα αρκετά αυτή την κυριούλα πρέπει να πω.

.

Φύγαμε εκ περιτροπής για φαγητό. Παρά τους διαφόρους που διένεμαν φυλλάδια ντελίβερι, δεν παραγγείλαμε. Καλύτερα, καθώς αυτό μου επέτρεψε να πεταχτώ στους γονείς μου που ήταν κοντά και εκτός από το να φάω να φρεσκαριστώ κάπως. Αραιά περνούσαν Εκπρόσωποι των κομμάτων. Του ΚΚΕ μου φάνηκαν παραδόξως οι πιο μετρημένοι και άνετοι. Λόγω περιοχής, η Χρυσή/Ελληνική Αυγή είχε ρίξει μεγάλο βάρος. Σωστά όπως αποδείχθηκε, αφού στην περιοχή έπιασαν τα υψηλότερα ποσοστά τους. Το πρώτο άτομο που είδα από αυτούς ήταν μια μεγαλοκοπέλα με μακρύ, ξανθό μαλί και ψηλές μπότες. Μου θύμισε τις τύπισσες που βγαίνουν σε βιντεάκια παρέα με φουσκωτούς στριγγλίζοντας για τους Πακιστανούς και τους μαύρους που απειλούν να τις βιάσουν σε κάθε βήμα που κάνουν. Πιο αργά ήλθαν δύο τύποι ντυμένοι στα μαύρα με εμφάνιση χουλιγκανιού ή χεβμεταλά. Έμοιαζαν να νοιώθουν πολύ σημαντικοί για το ρόλο που τους είχαν αναθέσει. Ίσως να ήταν το σημαντικότερο που είχαν κάνει στις ζωές τους. Κοίταξαν τα ψηφοδέλτια που είχαμε ετοιμάσει για τους ψηφοφόρους, για να βεβαιωθούν ότι ο συνδυασμός ήταν μέσα, μοιάζοντας να φαντασιώνονται ότι είναι Ναζί στη δεκαετία του 1930. Ο ένας μας έκανε την τιμή να επιστρέψει αργότερα και να μείνει στην καταμέτρηση ως εκπρόσωπος συνδυασμού. Τουλάχιστον ήταν σχετικά τυπικός και συγκρατημένος, όσο του επέτρεπε η φύση του, του παιδιού.

.

Το ανθρωπάκι, ο δικαστικός, υπερβολικά ευγενικός προς όλους, με ξεσπάσματα υπερβολικού άγχους προς τις γραμματείς. Μας αποκαλούσε συνέχεια όλους συναδέλφους μιλώντας στον πληθυντικό «κύριε συνάδελφε»/«κυρία συνάδελφε». Υπερβολικά τυπικός και φαινομενικά φοβισμένος, συχνά επαναλάμβανε ότι ήταν το δικό του κεφάλι που παιζόταν ή ότι αν δεν ήξερε αυτό ή εκείνο κάποιος θα μπορούσε να τον ρωτήσει «καλά, είσαι δικηγόρος εσύ;». Λυπηρό για έναν άνθρωπο να φτάνει σε μια κάποια ηλικία και να είναι ακόμη σε μια τέτοια κατάσταση. Όταν έκλεισαν οι κάλπες, στις 7, τα «προκαταρκτικά» διήρκεσαν τόσο πολύ ώστε στις 10, που επιτέλους άφησαν εμάς τα μέλη της εφορευτική να φύγουμε, αφού ο δικαστικός μας έδωσε μερικές βεβαιώσεις και μας έβαλε να υπογράψουμε δεκάδες φορές και έπλεξε το εγκώμιό μου, δεν είχε ξεκινήσει ακόμη η καταμέτρηση. Είχαμε πάντως διαχωρίσει τα έγκυρα από τα άκυρα ψηφοδέλτια.

.

Ένα θέμα δημιουργήθηκε όταν ένα ψηφοδέλτιο των περιφερειακών εκλογών, του συνδυασμού του ΚΚΕ, βρέθηκε στην κάλπη των δημοτικών εκλογών και το οποίο, φυσικά, αρχικά χαρακτηρίστηκε άκυρο. Αργότερα, ένα ψηφοδέλτιο των δημοτικών εκλογών της Ελληνικής Αυγής βρέθηκε στην κάλπη των περιφερειακών εκλογών (είναι δυνατόν να ήταν του ίδιου ατόμου;) και τα ομορφόπαιδα, για να ικανοποιήσουν τη συμπάθειά τους, τον εκπρόσωπο της Ελληνικής Αυγής, χωρίς ο Δικαστικός να προβάλει σοβαρή αντίσταση (ο βασικός λόγος που τον χαρακτήρισα ανθρωπάκι), πήγανε να το χαρακτηρίσουν έγκυρο προς ικανοποίηση του χουλιγκάνου. Φυσικά, εδώ πάτησα πόδι και αυτό δεν συνέβη. Η λύση που πρότεινε ο δικαστικός στο πνεύμα υποτίθεται του να σεβαστούμε την πρόθεση των ψηφοφόρων έστω και αν μπερδεύτηκαν, και την οποία ανέχτηκα (παρά το ότι και αυτή τη θεωρώ εσφαλμένη), ήταν να βρεθεί ένα άλλο ψηφοδέλτιο των περιφερειακών του ΚΚΕ και να καταμετρηθούν και τα δύο ψηφοδέλτια ως έγκυρα το καθένα στη θέση του. Κανονικά, και τα δύο ήταν άκυρα.

.

Χωρίς να έχει συμβεί κάτι πραγματικά δυσάρεστο, έφυγα με μια πολύ άσχημη αίσθηση, κάτι σαν μια δυσάρεστη ανθρωπίλα. Δεν ένοιωσα καλά για τους συνανθρώπους μου, παρά μόνο ίσως για κάποιους ελάχιστους που έμοιαζαν «σπασμένοι». Οι υπόλοιποι περιέφεραν τόσο αυτάρεσκα τα ελεεινά εγώ τους και τις άθλιες βεβαιότητές τους, ακόμη και τα παιδιά. Όλοι κουτοπόνηροι, μεταφέρουν μπροστά τους σαν πλανόδιοι ένα αόρατο δίσκο φορτωμένο με πραμάτεια που προσπαθούν να πλασάρουν, χωρίς πολλές φορές να το καταλαβαίνουν και οι ίδιοι.

.

Θυμάμαι την οργισμένη φωνή εκείνης της γυναίκας, δεν ήταν τόσο οργή όσο απόγνωση αυτό που άκουγα, ήταν η φωνή κάποιου που δεν έχει να χάσει τίποτα και που έχει περιφρονηθεί από όλους, ιδίως όταν είπε εκείνο το «δεν είμαι μορφωμένη εγώ». Αυτή τη γυναίκα συμπάθησα, που της τάξανε να καθαρίζει τις τουαλέτες για να ψηφίσει τον κύριο τίποτα. Τους άλλους, και το πολίτευμά τους μαζί, τους περιφρόνησα τόσο βαθιά, ώστε η μόνη φράση που νομίζω ότι αποδίδει αυτό που ένοιωσα είναι ότι τους σιχάθηκε η ψυχή μου. Οι τάσεις αναχωρητισμού μου επέστρεψαν δριμύτερες και είδα και σήμερα αυτή την ανάρτηση του φίλου Jolly Roger, για το σύνδρομο του αναχωρητή.

.

Άλλα highlights, δεν έλειψαν, κλασικά, τα λευκά ψηφοδέλτια με τα υβριστικά συνθήματα. Ένα είχε έναν αγκυλωτό σταυρό, κάτι που έκανε τον χρυσαυγίτη να αστειευτεί προτείνοντας να καταμετρηθεί υπέρ της παράταξής του, κάνοντας τα δύο θλιβερά, τρέντι «τρυγονάκια» της εφορευτικής, που φαίνεται ότι είχαν υποκύψει στη γοητεία του, να γελάσουν. Ανακαλύψαμε ότι σε ένα χαρτί με οδηγίες για τους σταυρούς εντός ενός από τα παραβάν κάποιος είχε γράψει συνθήματα της Χρυσής Αυγής. Φεύγοντας, σε ένα θρανίο, είδα κολλημένο ένα πρόγραμμα μαθημάτων που κάποια παιδάκια, μάλλον του δημοτικού, είχαν αφήσει. Το πρόγραμμα έγραφε στην κορυφή: Συγγραφείς: Ελένη και Φατιμέ, παρακαλούμε μην το σβήσετε.

.

Στο σπίτι, εξαντλημένος, άκουγα φωνές, σαν τους ήχους του εκλογικού τμήματος. Άντε πάλι την επόμενη Κυριακή, τουλάχιστον αυτή τη φορά θα είναι όπως καταλαβαίνω πιο εύκολο. Ακόμη και αν με ξανακαλέσουν, δεν νομίζω ότι θα υπηρετήσω άλλη φορά σε εφορευτική επιτροπή. Έχω έντονη αυτή την αίσθηση ότι δεν είναι μόνο το κράτος ή η οικονομία που καταρρέουν, είναι σαν να τήκεται όλη η κοινωνία. Δεν νοιώθω να ανήκω σε αυτή την κοινωνία, δεν είναι αυτοί δικοί μου άνθρωποι, δεν έχω να υπερασπιστώ κάτι κοινό μαζί τους.

.

Υ.Γ. Τελικά, δεν υπήρχε κάτι «ενδιαφέρον» στο τμήμα. Ήταν σαν κάποιος να μου το έκανε επίτηδες, καθώς σε άλλα τμήματα είδα και θάμασα.

.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:

Κάτι ποιο ευχάριστο, το ετήσιο μεγάλο φιλοζωικό μπαζάρ του Stray έρχεται.

Παρασκευή, Νοεμβρίου 05, 2010

Έλαβα σήμερα επιστολή βόμβα…

…από το Υπουργείο Οικονομικών και Εκβιασμών. Είναι και με λάθος, κάνω συνέχεια αυτοπεραίωση, αλλά μου ήλθε περαίωση και για το 2004, συνολικό ποσό προ έκπτωσης 1.400 ευρώ, μετά έκπτωσης 1.310. Αν αφαιρέσουμε το λάθος του 2004, μένουν 700 ευρώ. Το αποφάσισα, διαλέγω το 5. Για να είμαι πιο σαφής, δεν θα κάνω περαίωση και προτρέπω και τους άλλους ελεύθερους επαγγελματίες να μην κάνουν, τουλάχιστον όσους δεν έχουν κάτι να κρύψουν. Δεν πιστεύω ότι χρωστάω σε αυτό το κράτος, δεν ήμουν πελάτης του. Το αντίθετο. Νοιώθω προσβεβλημένος, νοιώθω σαν να με ληστεύουν, θεωρώ το σημείωμα της περαίωσης μεγάλο θράσος. Καλύτερα να μου στέλνανε κάποιο από αυτά τα πακέτα με τα καψούλια. Σήμερα τα λένε τρομοκρατία, σε άλλες εποχές, πλάκα.

.

.


Σαν να μην έφτανε αυτό, εν μέσω ημερών εξαντλητικής δουλειάς, με υποχρεώνουν σε καταναγκαστική άμισθη εργασία με το ρόλο του κομπάρσου σε αυτή την επίφαση δημοκρατίας την Κυριακή (με κάλεσαν ως αναπληρωματικό μέλος εφορευτικής επιτροπής - η λέξη «αναπληρωματικός» αφήνει κάποια αμυδρή ελπίδα). Οι δικαστικοί αντιπρόσωποι θα πληρωθούν αδρά, τα όργανα της αταξίας, επίσης, είχαν και κινητοποιήσεις για τα επιδόματά τους τα σκυλιά του τζομπάνη, τα πρόβατα, οι υπόλοιποι μα*άκες, των εφορευτικών επιτροπών, έχουμε το καθήκον προς την πατρίδα. Δεν με νοιάζει τόσο ότι θα ζήσω και αυτή την εμπειρία, όσο το ότι ο Λάρι δεν έχει περάσει ποτέ τόσες ώρες μόνος. Ελπίζω μόνο στην εφορευτική επιτροπή να κάνω καμιά καλή γνωριμία. .


..Και μην ξεχάσετε, όσοι έχετε ζωάκια, εδώ!

Δευτέρα, Νοεμβρίου 01, 2010

Ένα στα γρήγορα

Και κάτι φιλοζωικό:


Αγοραζοντας 1 συσκευασια Friskies σας δινουν αλλη μία επιπλεον, για να την προσφέρετε αν θελετε στο φιλοζωικο σωματειο Stray.

.

Η ενέργεια θα πραγματοποιηθεί στις 06/11/2010 και θα λάβει μέρος στα εξής 5 καταστήματα της αλυσίδας ΑΒ Βασιλόπουλος.

.

- ΑΒ ΕΘΝΙΚΗΣ - 20ο Χλμ. Εθν. Οδού Αθηνών – Λαμίας

- ΑΒ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ - Λ.Βουλιαγμένης 43-45

- ΑΒ ΠΕΡΙΣΣΟΥ - Αβέρωφ 38 - Μακελαράκη & Βυζαντινών Αυτοκρατόρων

- ΑΒ RADIO CITY - Πατησίων 240 Τ.Κ. 11256

- AB ΧΟΛΑΡΓΟΥ - Περικλέους 56

.

Πληροφορίες και εδώ.