Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις των Άγγλων φοιτητών μου θύμισαν τον Ρον. Ήμασταν συμφοιτητές στις αρχές της δεκαετίας του ’90, τότε που έκανα το μεταπτυχιακό μου στην Αγγλία. Ο Ρον ήταν αρκετά εύσωμος, κοκκινομάλλης, με φακίδες, γιος ανθρακωρύχου, από αυτούς που μερικά χρόνια πριν, την προηγούμενη δεκαετία, είχε συντρίψει η Θάτσερ. Καταλάβαινα ότι σπούδαζε με αρκετές στερήσεις για να έχει μια καλύτερη τύχη από αυτή του πατέρα του.
.
Ήταν αγαπητός σε όλους και πρόσχαρος τύπος, σχεδόν trekkie*, με αγάπη για το ποτό. Τα Χριστούγεννα, όταν μια παρέα είχαμε ναυλώσει ένα βανάκι και είχαμε πάει εκδρομή στο Κέμπριτζ, θυμάμαι που εκείνη την ημέρα οι παμπ της πόλης προσέφεραν δωρεάν ουίσκι για δοκιμή. Περιττό να πω ότι ο Ρον πέρασε τη μέρα του πηγαίνοντας από παμπ σε παμπ. Δεν μπορώ να πω ότι δεν ήπια και εγώ, αγόρασα μάλιστα εκείνη την ημέρα ένα καπέλο σε στυλ Indiana Jones (να λείπουν τα αστεία). Θυμάμαι μια άλλη φορά, το καλοκαίρι, μετά το τέλος των εξετάσεων, όταν πια δουλεύαμε στις εργασίες που έπρεπε να παραδώσουμε για το πτυχίο. Καθόμαστε στο πάρκο του πανεπιστημίου, πίνοντας μπύρες και χαζεύοντας τους σκοτεινούς, φουτουριστικούς πύργους που ήταν εστίες των φοιτητών και δημιουργούσαν τόση αντίθεση με το φυσικό περιβάλλον. «Θα μπορούσαν να είναι η ακαδημία του αστροστόλου!» παρατήρησε γελώντας ο Ρον.
.
Μια άλλη φορά τον συνάντησα γυρνώντας από ψώνια. Είχα αγοράσει μια φορητή παιχνιδοκονσόλα, το Gamegear της Sega, έγχρωμο, ανταγωνιστικό του Gameboy χωρίς να φτάσει ποτέ τη δημοτικότητά του. Έπαιρνε μάλιστα και ένα δέκτη τηλεόρασης θυμάμαι, στη θέση της κασέτας των παιχνιδιών, μετατρέποντας τη συσκευή σε μικρή, φορητή τηλεόραση. Μου είχαν μείνει κάποια χρήματα και δεν θα αργούσε ο χρόνος που θα επέστρεφα στην Ελλάδα. Ο Ρον με ρώτησε τι είχα αγοράσει, το είδε, με ρώτησε πόσο το πήρα και γέλασε όταν του απάντησα. Ομολογώ ότι ένιωσα λίγο άβολα.
.
* Φαν της κλασσικής σειράς επιστημονικής φαντασίας Star Trek.
.
Σημείωση: Λάθος που κατάφερα να αποφύγω τον καιρό των σπουδών μου στο εξωτερικό: Να κάνω πολλή παρέα με Έλληνες.
13 σχόλια:
Μαστιγιο; Εχεις και μαστιγιο; ;-)
Τι θα ηταν ο Ιντυ Τζοουνς χωρις μαστιγιο;
Σοβαρα τωρα. Η προηγουμενη γενια, η δικια μας και η επομενη (δλδ οι σημερινοι 20ρηδες) ειναι καμμενες.
Τα παιδια που γεννιωνται σημερα, θα γινουν - ελπιζω - σαν τον Ρον οταν μεγαλωσουν.
Υ.Γ. οι ελληνικες κοινοτητες του εξωτερικου ειναι σαφως προς αποφυγη.
Για τις ελληνικες κοινοτητες του εσωτερικου, δεν ξερω ακομα ;-)
όμορφα χρόνια!
τι να τους κάνεις τους Έλληνες ;
αρκετούς δεν έχεις τώρα γύρω σου ;
Μαστίγιο όχι, αλλά έχω γάτο :D
Για τα παιδιά που γεννιούνται σήμερα, ξέχασα να γράψω ότι ο Ρον ήταν επίσης αριστερός :P Παρά τις σπουδές του και το ενδιαφέρον του για το Star Trek, ήταν ένα λαϊκό παιδί με την αύρα της αγγλικής εργατικής τάξης και δεν το εννοώ με αρνητικό τρόπο. Σοβαρά, πάντως, ελπίζω τα παιδιά που γεννιούνται σήμερα να μην υποστούν υπερβολικές στερήσεις.
Για το υστερόγραφο, και του εσωτερικού είναι άσ' τα να πάνε. Απορώ πώς τους ανέχομαι, θα πάω να ζήσω με τα ελφ :P
Scarlett, σωστά, από τη στιγμή που βρέθηκα έξω προτίμησα να γνωρίσω τους εκεί ανθρώπους και τους τρόπους τους, να μάθω και τη δική τους ζωή, αντί να βλέπω ελληνικές ταινίες σε βίντεο και να πηγαίνω σε κάτι απίθανα ελληνικά μαγαζιά ή να κακολογώ και να απορρίπτω κάθε… αλλοεθνή μένοντας κολλημένος σε μικρές ελληνικές παρέες - και φοβάμαι ότι αυτές ήταν δημοφιλείς ασχολίες μεταξύ κάποιων ελλήνων συμφοιτητών μου. Πάντως, γενικά δεν είμαι από τους ανθρώπους που νοσταλγούν το παρελθόν.
Σε αναμονή νεώτερης ανάρτησης για τον Λάρι, δεν σκέστεσαι να γράψεις κάτι και για την Graymalkin στον Macbeth?
Καλό απόγευμα.
Πολύ όμορφο σκίτσο!
...θέλω να πιστεύω ότι η επόμενη γενιά και ως ένα βαθμό και η δική μας, παρά τις σοβαρές αντιξοότητες που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε ή ίσως και λόγω αυτών, θα γευτούμε ενδεχομένως και τη χαρά του να κατακτήσουμε και να επινοήσουμε νέα πράγματα αντί να απορρίπτουμε ή δεχόμαστε τα πάντα και να πνιγόμαστε μπουκωμένοι από την υπερπροσφορά του τίποτα...
Yota, και να με πάρουν χαμπάρι τι μάγος είμαι; :P
Sousou, ευχαριστώ, είθε!
Μάγος είναι ο Λάρι, εσύ είσαι απλώς μαγεμένος! Άσε που έτσι αποκαθιστάς τα γατιά στη θέση που έχουν στη θρησκεία, λογοτεχνία κλπ.
ΥΓ.Τι θα πει :P,D,)),((..... είμαι άσχετη
Χαχαχα, μα Graymalkin δεν ήταν η γάτα-δαιμόνιο (familiar) της μάγισσας;
Τα συμβολάκια που σε προβληματίζουν λέγονται smileys και για να τα καταλάβεις πρέπει να φανταστείς ότι τα περιστρέφεις κατά 90 μοίρες δεξιόστροφα:
:) ή :-) = χαμόγελο
:D = πλατύ χαμόγελο/γέλιο
:Ρ = βγάλσιμο γλώσσας
:[ = δράκουλας κ.λπ.
Χρησιμοποιούνται από πολύ παλιά στο Internet.
Πάσο, είναι λίγο δύσκολο το θέμα, θέλει πολύ και εξειδικευμένο διάβασμα για να "βγει". Οι μάγισσες στο έργο, όπως και στο μεσαίωνα, δεν ήταν μόνο μάρτυρες και πειρασμός αλλά και η διασάλευση της τάξης, εξού και το "έγκλημα του Μάκβεθ θεωρείται ως αριστούργημα του Χάους". Κατά τον Χειμωνά,(μακράν η καλύτερη μετάφραση)η Γκριμαλκίν με τη σταχτιά ουρά και βλέμμα αιλουροειδούς ευφυίας είναι πνεύμα και αγαπημένο ζώο, κάτοικος έρημου και άγνωστου τόπου, ο Διάβολος, η δημιουργία, ο φθόνος ....
Ναι τα smileys πρέπει να χρησιμοποιούνταν στα chat rooms, από τα οποία εγώ ούτε απ'έξω πέρασα ποτέ.
Αν πάντως θέλεις να δεις τον Λάρι στο Ορσέ, μπες στην μόνιμη συλλογή του Μουσείου, ψάξε Steinlen, Alexandre Theophile-Chat sur un fauteuil-και θα με θυμηθείς:)
Καλό Σ/κο
Χα χα χα, yota, μου αρέσουν τα σχόλιά σου. Είναι πρόκληση.
Μα ναι, οι μάγισσες είναι σύμβολο διασάλευσης και αμφισβήτησης της πατριαρχικής τάξης και της ανδρικής εξουσίας. Η γυναίκα καταπιεσμένη και υποταγμένη, όταν επαναστατεί, σηκώνει κεφάλι και θέλει να σταθεί όρθια στα δικά της πόδια, αυτεξούσια, χωρίς την αρχαία τέχνη της χειραγώγησης του άνδρα-συζύγου/εραστή ή του άνδρα-γιου, προτάσσοντας τη γυναικεία αφήγηση του κόσμου, γίνεται μάγισσα. Οι μάγισσες ήταν ίσως και σύμβολα μιας παλιότερης μητριαρχικής τάξης ή του παγανισμού. Ήταν του διαβόλου, αφού ο χριστιανικός θεός ήταν ο αρχετυπικός πατριάρχης. Η μάχη τάξης/χάους στον ουρανό και η μάχη αρσενικού/θηλυκού στη Γη. Σέβομαι τη γυναίκα, θέλω ένα ισορροπημένο κόσμο (και οι άνδρες πληρώνουν βαρύ τίμημα για αυτή την «τάξη») για αυτό τις συμπαθώ τις μάγισσες, εμ… ιδίως τις κάπως πιο τρυφερούλες που χορεύουν γυμνούλες στο φως της σελήνης, με κάθε σεβασμό στις γυναίκες το λέω :)
Αλλά είναι σίγουρο ότι όλα αυτά έχουν σχέση με τη Γκριμάλκιν; Μία (1) φορά αναφέρεται στο έργο (I come Graymalkin) και αυτό είναι όλο. Πού τα βγάζουν όλα αυτά δεν ξέρω, με βάση άλλες αναφορές υποθέτω εκτός Σαίξπηρ.
Υπόψη πάντως ότι σύμφωνα με μια ερμηνεία Graymalkin ήταν απλώς σκαμπρόζικη υποκοριστική προσφώνηση της μιας μάγισσας στην άλλη. Γιατί σκαμπρόζικη; Διότι εκτός από γκρι γατούλα Graymalkin σημαίνει και, ελπίζω να μην κοκκινίσει κάποιος, γκριζομου*άκι (γκρί τρίχωμα εφηβαίου). Βέβαια, τουλάχιστον στο δικό μου αντίτυπο (Collins Classics) γράφεται με κεφαλαίο, οπότε δεν ξέρω πόσο στέκει αυτό και τι λένε οι ειδικοί. Δεν το έψαξα πολύ.
Ναι, τα smileys χρησιμοποιούνταν στα chat room αλλά πλέον χρησιμοποιούνται πολύ στην ανταλλαγή μηνυμάτων, και στα κινητά και σε προγράμματα messaging. Από chat room είχα κάνει ένα πέρασμα στα μέσα των 90’s αλλά έφυγα γρήγορα, καταλαβαίνοντας ότι η αναζήτηση νοήμονος ζωής εκεί ήταν δύσκολο πράγμα. Υπήρξε πάντως μια φωτεινή εξαίρεση στην οποία μπορεί να αφιερώσω ανάρτηση κάποια στιγμή.
Σε ευχαριστώ για τον όμορφο πίνακα. Είναι όντως φτυστός ο Λάρι!
Οταν ξέρεις ότι βρίσκεσαι προσωρινά κάπου, ναι είναι προτιμοτερο να δράτεσαι της ευκαιρίας να γνωρίσεις την τοπική κουλτούρα. Αλλά όταν ζείς μόνιμα εκτός των "τοιχών" και απ'τη μιά δεν βρίσκεις σημερινούς Ελληνες να μιλήσεις αλλά και γιά τους ντόπιους έχεις χάσει πάσα ιδέα, τι κάνεις? Ο άντρας μου που έχει ζήσει 25 χρόνια μακρυά απ'τη χώρα του δεν τους αντέχει τους ντόπιους και μου τους βρίζει ολημερίς κι ολονυχτίς. Η δε Ελληνική κοινοτητα έχει μείνει από ελληνικής κουλτούρας στο 1950τόσο. Κι εγώ ξένη και με τους μεν ξένη και με τους δε. Ειναι κι αυτή μια άποψη βέβαια. Καλό Σαββατόβραδο.
Γεια σου, Ginger. Ναι, υποθέτω είναι συνάρτηση του για πόσο βρίσκεσαι κάπου (είναι κουτό να χάσεις μια ευκαιρία να γνωρίσεις μια άλλη κουλτούρα), του πόσο δένεις με το άλλο περιβάλλον και του ιδιαίτερου υποπεριβάλλοντος στο οποίο βρίσκεσαι. Οπωσδήποτε ο χώρος ενός πανεπιστημίου σου επιτρέπει να γνωρίσεις όχι μία αλλά πολλές κουλτούρες και σε ένα ιδιαίτερο περιβάλλον. Πάντως, επειδή έμεινα και σε σπίτι ντόπιων ενοικιάζοντας δωμάτιο, μπορώ να πω ότι προσαρμόστηκα καλά και το θεώρησα μια ευκαιρία να γνωρίσω αυτούς τους ανθρώπους. Για να καταλάβεις τη νοοτροπία πολλών «βλασταριών» της χώρας μας, θυμάμαι, τέτοιες μέρες πρέπει να ήταν, που γυρνούσα αεροπορικώς στην Ελλάδα με αεροπλάνο της British Airways. Λίγο πριν να προσγειωθούμε, οι συμπατριώτες μου σηκώνονται όρθιοι σύσσωμοι και τραγουδώντας κάτι του στυλ: Γα**έται η Αγγλία και παρόμοια. ΟΚ, είναι η πολιτισμική μας υπεροχή που ξεχειλίζει.
Δημοσίευση σχολίου