Χάθηκα σε μια μακρινή εκδρομή, χωρίς κανένας να με βρει, ήμουν παράτολμο παιδί
Ανέμελα κυλίστηκα, πάνω στο χώμα, πάνω στην πέτρα, πάνω στα χόρτα
Αφέθηκα στο ρυάκι, να με παρασύρει στον κάμπο, στο ποτάμι, στη θάλασσα
Οι διαστάσεις μου μεγάλωσαν και άπλωσα τα μέλη μου παντού
Με νανούρισε το φεγγάρι, με ζέστανε ο ήλιος, με έπλυνε το σύννεφο
Είδα τον κόσμο με τα μάτια του τσακαλιού, του γύπα, της αρκούδας
Περπάτησα με έξι πόδια και σύρθηκα με μυριάδες σώματα
Χόρεψα το χορό της μύγας
Έπαιξε με τα φύλλα μου ο αέρας, άνθισα και ήπιε το νέκταρ μου η πεταλούδα
Παρασύρθηκα πάνω από ωκεανούς και ερήμους και με σκούπισαν από πατώματα
Βόσκησα σε λιβάδια
Με έφαγες, με ήπιες, με εισέπνευσες
Γράφω αυτές τις λέξεις με τα χέρια σου
Διαβάζω αυτές τις λέξεις με τα μάτια σου.
Το διάβασα με μεγαλη συγκίνηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά, Αλίκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήεντάξει, από τα καλύτερα που έχω διαβάσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαριλένα, ευχαριστώ για τον καλό λόγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμος, να έχεις μια όμορφη μέρα.
εξαιρετικό. επέστρεψα να το διαβάσω ξανά.
ΑπάντησηΔιαγραφή(μου) θυμίζει Αλαίν Φουρνιέ.
συναισθηματικά θυμίζει εννοώ, όχι τόσο στο στυλ :)
Μαριλένα, δεν ξέρω τι να πω.
ΑπάντησηΔιαγραφή