- Μα, σοβαρολογείτε τώρα, κάθεστε και κοιτάτε τους τοίχους;
Κοιτούσα ένα λευκό τοίχο
Κοιτώντας πιο πολύ, διέκρινα ανωμαλίες, εξογκώματα, εσοχές
Κοιτώντας πιο πολύ, διέκρινα κοιλάδες, χαράδρες, βουνά
Κοιτώντας πιο πολύ, διέκρινα ήλιους, πλανήτες, φεγγάρια
Κοιτώντας πιο πολύ, διέκρινα γαλαξίες, κόσμους
Κοιτώντας πιο πολύ, διέκρινα τον εαυτό μου
Κοιτώντας πιο πολύ, διέκρινα την ενότητα
Κοιτώντας πιο πολύ, διέκρινα την ενότητα
Κοιτώντας πιο πολύ, διέκρινα την κενότητα
Κοιτώντας πιο πολύ, διέκρινα ένα λευκό τοίχο.
Ωραίο ζεν στιγμιότυπο. :)
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Λάρι λίγο επιφυλακτικός μου φαίνεται.
Tη σκιά του Λάρυ στον τοίχο δεν την είδες?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν την δει ο Λάρυ ξέρεις φαντάζομαι τι θα κάνει!
Τώρα να κάνω μαντεψιά τι θα κάνεις μετά εσύ? Να πούμε, θα βάψεις τον τοίχο?
Από πείρα στο λέω. Και σταμάτα να κοιτάς άσπρους τοίχους. Βγές έξω στη φύση και κοίτα τη κατάματα. Φιλιά πολλά
Riski, ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλίκη, πάντα έτσι είναι με τους επισκέπτες, συνήθως δεν εμφανίζεται καν.
Ginger, έχεις δίκιο, προσέθεσα σκιά του Λάρι στο σκίτσο! Εκτός από το να βγω έξω στη φύση, θέλω να μπω και μέσα στη φύση :Ρ
Μου αρέσουν οι ζεν στίχοι σας, η λιτότητά τους και η περιεκτικότητά τους.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Πέρασε τη ζωή του, γράφοντας ποιήματα με τη γομολάστιχα,
λέει ο λατρευτός μου Αργύρης Χιόνης).
Όταν θ έ λ ε ι ς να δεις, είναι σίγουρο ότι "θα δεις", λέω εγώ.
«Ὅ,τι θέλει κανεὶς
μπορεῖ νὰ φτιάξει (μὲ τὴν ἀγάπη). Ἥλιους κι ἀστέρια,
ῥοδῶνες καὶ κλήματα...» λέει ο Βρεττάκος.
Ο Γιάννης Λογοθέτης βλέπει τη χιουμοριστική πλευρά του πράγματος:
...Όταν βλέπω άσπρους τοίχους
γράφω ποιήματα και στίχους.
Ποιητής της μιας δραχμής
για τα μάτια μιας μικρής.
Ποιητής σ' αυτή την πόλη
-αχ να με δουλεύουν όλοι-
και οι νέοι και οι γέροι
με φωνάζουνε Σεφέρη,
άλλοι να με λεν' αλήτη
κι άλλοι Ρίτσο και Ελύτη.
Σίγουρα θα ξέρετε την πολύ γνωστή ιστορία που κυκλοφορεί:
http://www.avsite.gr/vb/archive/index.php/t-49030.html?s=eed9248bdce3eb23ae6245a1a088fbaf
Εγώ όμως θα σας κατευθύνω προς τα εδώ:
http://www.poiein.gr/archives/7071/index.html
ΥΓ1. Παρεμπιπτόντως, έχω κι εγώ έναν άσπρο τοίχο στο σπίτι μου,
που χρόνια περιμένει κάτι, πέρα από τη ζεν αντιμετώπισή μου...
ΥΓ2. Πάλι μ' έπιασε ακατάσχετη φλυαρία...
κ.κ.
κ.κ., ευχαριστώ για τα καλά λόγια και για το ωραίο ποιηματάκι. Ναι, την πρώτη ιστοριούλα την έχω ακούσει. Μου άρεσε το κείμενο που επιλέξατε. Είχα γράψει παλιά και ένα άλλο κείμενο για ένα τοίχο http://perastikos.blogspot.gr/2007/12/blog-post_26.html , όταν είσαι πολύ καιρό μπλόγκερ χάνεσαι στις αναρτήσεις σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ.1 Τι να περιμένει ο άσπρος τοίχος σας; Ένα βλέμμα ή κάνα καδράκι;
Υ.Γ.2 Δεν πειράζει.
κοιτώντας μαθαίνεις να βλέπεις ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήisisveiled, σωστά :)
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ καλο σκιτσο, θανος
ΑπάντησηΔιαγραφήEνδιαφέρων κι αυτός ο τοίχος (σας).
ΑπάντησηΔιαγραφή(Επί τη ευκαιρία, "Το μάτι του κυκλώνα" μου έκανε κάτι σαν την προσωπική σας ...Νεφελοκοκκυγία -για να μη μιλήσω για τη δική μου!!!)
Ο δικός μου τοίχος με προβληματίζει για τη διάρκειά του και υπενθυμίζει το ελάττωμα που με χαρακτηρίζει άρδην και ονομάζεται αναβλητικότητα.
κ.κ.
Θάνος, ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήκ.κ., μα πού τα βρίσκεις... το ξαναδιάβασα, σήμερα δεν θα έγραφα τόσο επιθετικά και με τέτοιους όρους. Μεσα από αυτό το κείμενο βλέπω πόσο έχω αλλάξει και πόσο δεν έχω αλλάξει, ίσως επειδή έχω μετακινηθεί λιγουλάκι περισσότερο στο μάτι του κυκλώνα, ελπίζω.
Επειδή όχι μόνο οι τοίχοι έχουν αυτιά, αλλά, ως γνωστόν,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ τα αυτιά έχουν τοίχους,
μια κ α λ η μ έ ρ α για ευήκοα ώτα:
http://www.youtube.com/watch?v=GEYxo2kwR48&feature=related
κ.κ.
κ.κ., ευχαριστώ! Καλημέρα και σε εσένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήάσπρο τοίχο ξέξασπρο από τον ήλιο ξεξασπρότερο
ΑπάντησηΔιαγραφήο αξιαγάπητος Λάρυ είναι φανταστικά υπέροχος όπως και εσείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό βράδυ, παρακαλώ επίσης την σχολιάστρια κ.κ. να φτιάξει, γιατί όχι, ηλεκτρονικό ημερολόγιο.
ευχαριστώ, μιά αναγνώστρια
θωμαή, ευχαριστούμε, και ο Λάρυ και εγώ, για τα καλά λόγια. Ελπίζω να πείσετε την κ.κ. :)
ΑπάντησηΔιαγραφή@θωμαή:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ για την ενθάρρυνση, αλλά προς τι;
Μπήκα στο blog σας και πολύ χάρηκα ό λ α τα ποιήματα που έχετε επιλέξει -και ειδικότερα του αγαπητότατου Τάσου Λειβαδίτη.
@Περαστικέ,
εκτιμώ βαθύτατα την ελευθερία κινήσεων και αποφάσεων που μου αφήνετε...
Προφανώς, πάτησα "Δημοσίευση", πριν ολοκληρώσω τη σκέψη μου, γιατί κάποια στιγμή έχασα το κείμενο. Ταυτόχρονα έψηνα ψάρια (κυριολεκτικά) -κι όχι το ...ψάρι στα χείλη του καλού μου χάσμπαντ, που με αντέχει ακόμα(!)
ΑπάντησηΔιαγραφήκ.κ.
αξίζει να σχολιαστεί και ένας άλλος λόγος σε ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο και στον οποίο ο ρόλος του σχολιαστή δεν πέφτει στο κενό
ΑπάντησηΔιαγραφήθέλω να πω, οι ίδιοι οι σχολιαστές με τα μικρά τους κείμενα έκαναν τον ηλεκτρονικό κόσμο λίγο ωραιότερο
- ο Τάσος Λειβαδίτης είναι ο αγαπημένος μου ποιητής, σας ευχαριστώ
κ.κ., παρακαλώ, πάντως η θωμαή έχει δίκιο, θα είχε ενδιαφέρον ένα δικό σας μπλογκ καθώς φαίνεται ότι έχετε πράγματα να πείτε (γράψετε).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μπλόγκιν μου φαινόταν τρομερά ενδιαφέρον, τουλάχιστον έναν χρόνο πριν και το σκεφτόμουνα σοβαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως όχι πια. Το βαριέμαι προκαταβολικά. Άσε που είμαι στη φάση εκείνη που έχω ανάγκη από χαλάρωση και με αγχώνει.
Κι επειδή το σχολιάζειν το βλέπω σαν μια συζήτηση με παρεμβολές (αλλά και προϋποθέσεις), έχει μια σχετική γοητεία (ακόμα).
Έχω επίσης ένα μικρό (έως μεγάλο) προβληματάκι με τη διαχείριση του χρόνου μου στον υπολογιστή -μεγάλη ξελογιάστρα!
Έτσι, αφήνω πίσω τα βιβλία που θ έ λ ω πολύ να διαβάσω και δεν μου αρέσει καθόλου (η αναβλητικότητα, που λέγαμε...)
Δηλαδή και τώρα διαβάζω αλλά σε άλλους ρυθμούς (...βασιλικής μετά τρούλου!) Ή ...τζαζ!
Ωστόσο, σας ευχαριστώ αμφοτέρους, Θωμαή και Περαστικέ, για την ευγενική σας παρότρυνση!
(Εις εαυτόν: Ποτέ μη λες "ποτέ".)
κ.κ.
κ.κ., όπως νομίζεις :)
ΑπάντησηΔιαγραφή