tag:blogger.com,1999:blog-20522601.post5180386711122936374..comments2023-10-03T13:04:35.468+03:00Comments on ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ: Περί του κυρίου με το δρεπάνιΠεραστικόςhttp://www.blogger.com/profile/07874969058650539035noreply@blogger.comBlogger35125tag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-36216658399038951302012-05-02T15:14:49.239+03:002012-05-02T15:14:49.239+03:00Ευχαριστώ, για τα βαθιά λόγια ενός μεγάλου ποιητή....Ευχαριστώ, για τα βαθιά λόγια ενός μεγάλου ποιητή.Περαστικόςhttps://www.blogger.com/profile/07874969058650539035noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-33634889477653363892012-05-02T11:08:25.990+03:002012-05-02T11:08:25.990+03:00Για την ασθένεια
«Δεν φοβάμαι την αρρώστια γιατί ...Για την ασθένεια<br /><br />«Δεν φοβάμαι την αρρώστια γιατί δεν θέλω να γαντζωθώ πάνω της, θέλω μόνο να την περάσω, να την αντέξω. Μου φαίνεται πως δεν πρόκειται παρά για μια θλιβερή ανάγκη της φύσης να βρει μιαν άκρη μέσ’ από όλες αυτές τις περιπλοκές, για να επιστρέψει τελικά στην ακεραιότητα και στην υγεία: για να τα καταφέρει. Πιστεύω πως τίποτε δεν είναι πιο ευάλωτο από την αρρώστια, αρκεί να μην την παρεξηγούμε και να μην την καλομαθαίνουμε κοντά μας». Ράινερ Μαρία Ρίλκε<br /><br />apo edo: http://fotodendro.blogspot.com/2012/05/v-behaviorurldefaultvmlo.htmlAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-78350441257965714312012-05-02T11:07:25.813+03:002012-05-02T11:07:25.813+03:00Πρέπει να μάθουμε πώς να πεθαίνουμε
Για την απώλε...Πρέπει να μάθουμε πώς να πεθαίνουμε<br /><br />Για την απώλεια και τον θάνατο: «Αδιαμφισβήτητα υπάρχει ο θάνατος μέσ’ στη ζωή και με εκπλήσσει που όλοι κάνουν πως το αγνοούν: ο θάνατος υπάρχει, τη δε αμείλικτη παρουσία του τη νιώθουμε κάθε φορά που επιβιώνουμε από μια μεταβολή, αφού πρέπει να μάθουμε να πεθαίνουμε αργά. Πρέπει να μάθουμε πώς να πεθαίνουμε: εδώ έγκειται η ζωή ολόκληρη. Να προετοιμάσουμε εκ του μακρόθεν το αριστούργημα ενός περήφανου και ανώδυνου θανάτου, ενός θανάτου όπου τίποτε δεν θα έχει αφεθεί στην τύχη, ενός θανάτου καλοδουλεμένου, ευτυχισμένου, ενθουσιώδους, που μόνο οι άγιοι ήξεραν πώς να τον επιτύχουν, ενός θανάτου που ωρίμαζε για πολύ καιρό και τώρα σβήνει ο ίδιος το φρικτό όνομά του, αφού δεν αποτελεί παρά μια χειρονομία αποκατάστασης των αναγνωρισμένων και διασωθέντων νόμων μιας ζωής, βαθιά ολοκληρωμένης μέσα στο σύμπαν της ανωνυμίας». Ράινερ Μαρία ΡίλκεAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-65235693963696042032012-04-22T19:52:36.715+03:002012-04-22T19:52:36.715+03:00Γεια σου, κ.κ., ευχαριστώ για τις ευχές.Γεια σου, κ.κ., ευχαριστώ για τις ευχές.Περαστικόςhttps://www.blogger.com/profile/07874969058650539035noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-58277638925883515532012-04-22T11:28:52.877+03:002012-04-22T11:28:52.877+03:00Καλέ μου Περαστικέ,
παραπέμπω στη Σαββίνα, που εκ...Καλέ μου Περαστικέ, <br />παραπέμπω στη Σαββίνα, που εκφράζει <br />α κ ρ ι β ώ ς αυτό που κάνω<br />(και, κυρίως, αυτό που σκέφτομαι).<br />Αλλά ακριβώς.<br />Σα να το έγραψα εγώ...<br /><br />Είμαι πολύ χαρούμενη με κάθε επιστροφή!!!<br /><br />Εύχομαι μια καλή μέρα, τουλάχιστον καλύτερη -όσο γίνεται- από τις προηγούμενες!!!<br /><br /><br />κ.κ.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-29536001381235669422012-04-22T10:59:58.387+03:002012-04-22T10:59:58.387+03:00ΓΑΪΔΑΡΑ, πάντα χαρά μου να σε επισκέπτομαι και εγώ...ΓΑΪΔΑΡΑ, πάντα χαρά μου να σε επισκέπτομαι και εγώ.Περαστικόςhttps://www.blogger.com/profile/07874969058650539035noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-56763719208019445942012-04-22T10:59:29.302+03:002012-04-22T10:59:29.302+03:00Σαββίνα, λίγη υπομονή βρε παιδί μου, είμαι πολύ τα...Σαββίνα, λίγη υπομονή βρε παιδί μου, είμαι πολύ ταλαιπωρημένος :)Περαστικόςhttps://www.blogger.com/profile/07874969058650539035noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-9210731941845847282012-04-22T00:57:48.135+03:002012-04-22T00:57:48.135+03:00Καλησπέρα!
Πάντα χαρά μου να σε διαβάζω... :)Καλησπέρα!<br /><br />Πάντα χαρά μου να σε διαβάζω... :)ΓΑΪΔΑΡΑhttps://www.blogger.com/profile/01241530025900003497noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-27791309683286503082012-04-21T22:50:16.782+03:002012-04-21T22:50:16.782+03:00Που είσαι μωρέ Περαστικέ;Μπαίνω δυο,τρείς φορές τη...Που είσαι μωρέ Περαστικέ;Μπαίνω δυο,τρείς φορές τη μέρα μήπως δω κανένα σχόλιο,καμιά ανάρτηση,να καταλάβω ότι είσαι καλά.Φαντάζομαι ότι είναι πολλοί οι ιστολογικοί σου φίλοι που κάνουν το ίδιο.Μην παρεξηγηθώ!!Δεν εννοώ ότι πρέπει να μάς δίνεις αναφορά!Κάνε ο,τι σ ευχαριστεί,φτάνει να είσαι καλύτερα.<br /><br /> ΦιλιάΣαββίναnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-59739025582626711442012-04-21T21:20:05.824+03:002012-04-21T21:20:05.824+03:00Καλησπέρα, ΓΑΪΔΑΡΑ :)Καλησπέρα, ΓΑΪΔΑΡΑ :)Περαστικόςhttps://www.blogger.com/profile/07874969058650539035noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-85454322648735096692012-04-21T18:06:02.628+03:002012-04-21T18:06:02.628+03:00Σε νιώθω...Σε νιώθω...ΓΑΪΔΑΡΑhttps://www.blogger.com/profile/01241530025900003497noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-42402903156245671232012-04-17T20:49:26.047+03:002012-04-17T20:49:26.047+03:00Ανώνυμε, δεν νοιώθω ιδιαίτερα δυνατός ή θαρραλέος,...Ανώνυμε, δεν νοιώθω ιδιαίτερα δυνατός ή θαρραλέος, κάθε άλλο, μάλλον του γλυκού νερού είμαι. Ωστόσο, όπως λένε, γιατί να φοβάσαι τον θάνατό σου, αφού όταν συμβεί δεν θα είσαι εκεί; :)<br />Για λίγο καιρό, δεν θα ήθελα άλλες δοκιμασίες, αρκετά, το σύνθημα μου είναι «όχι άλλο!».<br />Να είσαι καλά.Περαστικόςhttps://www.blogger.com/profile/07874969058650539035noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-61555417930953551652012-04-17T00:00:36.736+03:002012-04-17T00:00:36.736+03:00Βλέποντας ιστορικές ταινίες, συχνά μ' έχει θλί...Βλέποντας ιστορικές ταινίες, συχνά μ' έχει θλίψει ο χαμός του στρατιώτη που έπεσε πρώτος στη μάχη,του επαναστάτη που πέθανε πριν την απελευθέρωση, του ανώνυμου που 'έπεσε' ακολουθώντας το σχέδιο του αρχηγού. Ολες περιπτώσεις φαινομενικά ανεκπλήρωτης θυσίας. Συχνά μ' έχει εντυπωσιάσει η απόδοση στον κινηματογράφο του θάρρους του ιππότη, του μονομάχου, του καμικάζι. <br /><br />Γιατί άραγε όλοι αυτοί να έχουν δει το θάνατο ως πιθανότητα 50% στο επόμενο μισάωρο για όλα τα μισάωρα της ζωής τους και να συνεχίζουν ακάθεκτοι κι εμείς - αντίθετα - να κτίζουμε κάστρα, τάφρους κι οχυρωματικά μπας και γλιτώσουμε ώσπου το σκήνωμα να δηλώσει από μόνο του αδυναμία; <br /><br />Μήπως τόχουμε παρακάνει; Καλά λές Περαστικέ: "γιατί τόσος εγωισμός;" Κι εγώ προσθέτω: γιατί και τόση δειλία;<br /><br />Ίσως αν κι εμείς ζούσαμε με την προοπτική του θανάτου σε μισή ώρα, ίσως να συγκεντρωνόμαστε περισσότερο στην ουσία και να δρούσαμε πιο άμεσα και πιό αποτελεσματικά. Πιο αληθινά.<br /><br />Περαστικέ, έφαγες το γάιδαρο, έφαγες και την ουρά. Σού μεινε η φούντα. Με το καλό να τελειώνεις τούτη τη δοκιμασία, δυνατός και εναργής, έτοιμος γι άλλες. <br /><br />Μια μόνο πρόταση: θυμήσου πως όσο ζούμε ως έχουμε, ο ζωντανός λόγος θα νικά πάντα τα γραπτά, η συνεύρεση πάντα την αλληλογραφία. Δώσε μας την παρουσία σου, όσο κι εσύ κι εμείς έχουμε παρουσία να δώσουμε.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-9270865307301422952012-04-16T18:38:32.821+03:002012-04-16T18:38:32.821+03:00Greek Rider, ευχαριστώ! Ήταν και θέμα τιμής να μην...Greek Rider, ευχαριστώ! Ήταν και θέμα τιμής να μην αποφύγω αυτό το θέμα τώρα. Όχι, φίλε με το δρεπάνι, δεν μας τρομάζεις, και τώρα, που κάπως πλησιαστήκαμε.Περαστικόςhttps://www.blogger.com/profile/07874969058650539035noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-33750768586978683502012-04-16T18:25:43.133+03:002012-04-16T18:25:43.133+03:00κ.κ., ευτυχώς, η φαγούρα μοιάζει να αντιμετωπίζετα...κ.κ., ευτυχώς, η φαγούρα μοιάζει να αντιμετωπίζεται με μια νέα κρέμα που πήρα :)<br />Ωραίος ο Βρεττάκος, να είσαι καλά!<br /><br />Σαββίνα, δεν έχει καμία σημασία ποιος αναφέρθηκε πρώτος και πώς, μια αφορμή ήταν για να εκφράσω κάποιες σκέψεις. :)<br />Φιλιά!<br /><br />Jolly Roger, σήμερα υπάρχουν τόσες μέθοδοι διαλογισμού, ακόμη και διαλογισμός πλυσίματος των πιάτων :) Εξάλλου, σκοπός του διαλογισμού δεν είναι να μείνει μια τελετουργία, αλλά να ενσωματωθεί ως κατάσταση της συνείδησης στο σύνολο της ζωής. Λέγεται για τον Βούδα η εξής ιστοριούλα: Μια φορά, εκεί που μιλούσε, μια μύγα κάθισε στον σβέρκο του και έκανε μια αντανακλαστική κίνηση για να τη διώξει. Καταλαβαίνοντας αμέσως ότι ενήργησε ασυνείδητα, επανέλαβε την κίνηση με πλήρη επίγνωση αυτή τη φορά. Λοιπόν, με συγκινείς και με βάζεις σε τεράστιους πειρασμούς, αλλά πρέπει να σου πω ότι οι @!%*&γιατροί μου απαγόρευσαν για αυτό το καλοκαίρι το κολύμπι και την έκθεση στον ήλιο :(<br />Μερικές φορές φαντάζομαι ότι περπατώ ξυπόλητος σε μια παραλία με τα πόδια μου να βυθίζονται στη ζεστή άμμο και να τα χαϊδεύει το κύμα, χωρίς καμία έγνοια στον κόσμο.<br />Να είσαι καλά.<br /><br />Resident, αυτό που λέει η Σφίγγα σε ένα Ομηρικό ύμνο, το ξέρω τόσο καλά, αλλά δεν συνεχίζω, διότι είδες ήδη τι αντιδράσεις ξεσήκωσα :)<br />Ευχαριστώ για την ευχή, είμαι στο τέλος, ελπίζω να αντέξω μέχρι να συνέλθω.Περαστικόςhttps://www.blogger.com/profile/07874969058650539035noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-5484119702477323992012-04-16T18:23:36.859+03:002012-04-16T18:23:36.859+03:00Πολύ βαρύ το θέμα, τώρα πρέπει να ανέβεις ψυχολογι...Πολύ βαρύ το θέμα, τώρα πρέπει να ανέβεις ψυχολογικά. Άσε τα όλα αυτά για μετά που θα είσαι πιο καλά. <br /><br />Συμφωνώ πάντως μαζί σου 101% και μου αρέσουν και τα σκιτσάκια σου με τον κύριο με το δρεπάνι!<br /><br />Σου στέλνω τις καλύτερες ευχές μου.Greek Riderhttps://www.blogger.com/profile/02837259450413170490noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-72874999323253040552012-04-16T15:09:20.046+03:002012-04-16T15:09:20.046+03:00Αποψη μου:Το καλυτερο ειναι να μη γεννηθεις,το επο...Αποψη μου:Το καλυτερο ειναι να μη γεννηθεις,το επομενο καλυτερο που χρειαζεται ψυχικη δυναμη δεν το γραφω γαι να μη βαλω κακες ιδεες.Μετα απο αυτα ,δηλαδη αφου γεννηθηκες ας το γλεντησεις αν μπορεις,(δυσκολο με αυτα που συμβαινουν στις ζωωες -την δικη μας και αλλων ανθρωπων-ζωων)και ας μειωσεις οσο μπορεις το πονο απο τους πιο αθωοους,στα ζωα συνηθως.Και βεβαιως μην επαναλαβεις το λαθος να φερεις στο κοσμο ανθρωπους,ειναι εγωιστικο.Γενικα μιλαω.Στον περαστικο ευχομαι να περασει αυτη η ταλαιπωρια.Resident.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-89226212988257609962012-04-16T14:54:06.215+03:002012-04-16T14:54:06.215+03:00Εεεεεε, θα πλυθουμε πρωτα ;-)
Δεν θα πεσουμε και μ...Εεεεεε, θα πλυθουμε πρωτα ;-)<br />Δεν θα πεσουμε και με τα παπουτσια στο νερο ;-)<br /><br />Οχι, οι φαλαινες δεν κινδυνευουν απο τυχον μικροβια που ισως κουβαλησουν κολυμβητες γυρω τους.<br /><br />Κινδυνευουν απο τους !!%!@#$%#$ που τις δολοφονουν με φαλαινοθηρικα, απο τους $%@!@!#$ που αποδεκατιζουν την τροφη τους και απο ολους εμας ( = βιομηχανοποιημενες χωρες) που μολυνουμε τον φυσικο τους χωρο με τα χημικα μας αποβλητα.<br /><br />* * * *<br />Υ.Γ. Δεν ξερω γιατι, αλλά ολοι ( ; ) συνδεουμε τον διαλογισμο με την Αφαιρεση.<br />Π.χ. για να διαλογιστεις πρεπει να εχεις ησυχια (αφαιρεση ηχων), μοναξια (αφαιρεση ανθρωπων), κλειστά μάτια (αφαιρεση εικονων). Μερικοι μαλιστα διαλογιζονται μετα απο νηστεια (αφαιρεση τροφης), αποχή απο το σεξ κ.α.<br /><br />Ολες αυτες οι αφαιρεσεις του διαλογισμου οδηγουν ( ; ) στην αφαιρεση του Ειναι σου.<br /><br />Ξερω για την υπερσυνειδητοτητα. Ξερω για την εκσταση που μπορει να φερει ο διαλογισμος. Ψηγματα αυτης της εκστασης εχω νιωσει ο ιδιος. Εχω δει τον εαυτο μου απο ψηλα.<br /><br />Τυχαινει να προτιμω τον "προσθετικο" απο τον "αφαιρετικο" διαλογισμο (δικες μου ορολογιες). <br />Προτιμω να διαλογιζομαι με ανοιχτα μάτια. Προτιμω να εκστασιαζομαι οταν με πλημμυριζουν εικονες, ηχοι, χάδια και μυρωδιες (κυριως τα δυο τελευταια).<br /><br />Αντι για μια φαντασιακη θαλασσα υπερσυνειδητοτητας προτιμω την καταδυση σε μια πραγματικη θαλασσα. <br />Οι σταγονες θαλασσονερου πανω σε δερμα (οχι το δικο μου) ειναι η καλυτερη γκουρμεδια που εχω δοκιμασει στην ζωη μου ;-)<br /><br />Αντιμαχομαι τον θανατο, οχι γιατι "γραπωνομαι απο τα καγκελα" οπως εγραψες. Τον αντιμαχομαι γιατι θα μου στερησει την δυνατοτητα να διαλογιζομαι οπως θελω εγω. <br /><br />* * * *<br />Υ.Υ.Γ. Προσκληση: εσυ θα δοκιμασεις τον δικο μου τροπο διαλογισμου και εγω θα δοκιμασω (ξανα) τον δικο σου. <br />Εγω θα καταδυθω στην θαλασσα του υπο(υπερ)συνειδητού μου και εσυ θα καταδυθεις στην θαλασσα στα νότια της Κέρου. Ειτε στην θαλασσα αναμεσα Αμοργο κι Αστυπαλιά, οτι προτιμας. <br />Αν χρειαστεις πλοιο να σε παει μεχρι εκει, ειτε παρέα στην καταδυση, εδω ειμαστε ;-)<br />Μετά τις καταδυσεις θα μεταλάβουμε και οι δυο μας θαλασσονερο απο δέρμα της επιλογης μας.<br /><br />Αφου τα κανουμε αυτα, θα ανταλλαξουμε εμπειριες - ισως μεσα απο δυο ταυτοχρονα ποστακια στα μπλογκ μας.Jolly Rogerhttps://www.blogger.com/profile/10121010516606469996noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-26410323059088029292012-04-16T13:05:29.041+03:002012-04-16T13:05:29.041+03:00Καλέ μου Περαστικέ,
Αν θυμάμαι καλά ,εγώ αναφέρθηκ...Καλέ μου Περαστικέ,<br />Αν θυμάμαι καλά ,εγώ αναφέρθηκα πρώτη στον" κύριο με το δρεπάνι" στην προηγούμενη ανάρτηση σου.Θα πρόσεξες ,βέβαια ότι πουθενά δεν αναφέρομαι στο θάνατο.Αναφέρομαι στις κατασκευές του θανάτου,έτσι όπως έχουν περάσει στις λαϊκές αφηγήσεις και έχουν σχηματοποιηθεί στον "κύριο με το δρεπάνι".Αυτό που ήθελα να σου πω- και προφανώς δεν τα κατάφερα- είναι ότι πολλές φορές μάς κυνηγάει το φάντασμα του θανάτου και όχι ο ίδιος ο θάνατος.Ζωγράφιζε λοιπόν όσους "Χάρους"θέλεις και εγώ θα ξέρω ότι είσαι καλά.Οι ζωγραφιστοί σου " χάροι" είναι η περίτρανη απόδειξη του" θριάμβου της ζωής πάνω στο θάνατο",φράση που τόσο αντιμάχεσαι.<br /> Σε φιλώΣαββίναnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-41691171142193078362012-04-16T12:51:25.290+03:002012-04-16T12:51:25.290+03:00Και φυσικά δεν θα γίνει κανείς κάτι άλλο από αυτό ...Και φυσικά δεν θα γίνει κανείς κάτι άλλο από αυτό που είναι.<br />Γιατί είναι πολύ σπουδαίο αυτό που είναι ο καθείς μας.<br />Στο προκείμενο: υπάρχει κάποιος που πονάει (κι εμείς τον ζαλίζουμε<br />ο καθένας με το μακρύ του και το κοντό του).<br />Όσο για τη φαγούρα, μικροπράγματα, όπως αυτή, κάνουν συχνά τη ζωή μας δύσκολη έως αφόρητη.<br /><br />Παντελώς αφοπλιστικό το σημερινό σημείωμα.<br />Και βαθιά ανθρώπινο.<br />Σπουδή θανάτου, θα έλεγα...<br />Στάση ζωής...<br />Μ' απασχολεί κι εμένα το θέμα και το ψάχνω<br />(όχι χριστιανικά).<br />Προσπαθώ να συμφιλιωθώ με την ιδέα του θανάτου<br />-γιατί μια ιδέα είναι τελικά- <br />και να πάψω να φοβάμαι.<br /><br />"Είμαι κι εγώ<br />μια μικρή λεπτομέρεια<br />μέσα στην τραγική<br />ιστορία του σύμπαντος." (Ν. Βρεττάκος)<br /><br />Υ.Γ. Όντως φιλοσοφημένο το άτομο...<br />Γουστάρω...<br /><br />κ.κ.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-37161217067249523662012-04-16T11:26:42.812+03:002012-04-16T11:26:42.812+03:00Jolly Roger, θα μπορούσα να μιλούσα για διαλογισμό...Jolly Roger, θα μπορούσα να μιλούσα για διαλογισμό. Υπέρβαση του Εγώ για να αναδυθεί το Είμαι. Αυτό δεν είναι απώλεια της συνείδησης, αλλά υπερσυνειδητότητα, μια κατάσταση όπου είσαι σε θέση να παρατηρείς τις σκέψεις σου, τα συναισθήματά σου, το σώμα σου, με επίγνωση ότι η ύπαρξή σου δεν ταυτίζεται με τίποτα από αυτά, μια νέα κατάσταση που πολλοί ονομάζουν έκσταση. Κολύμπι με φάλαινες; Πολύ ενδιαφέρον, αλλά είναι καλό για τις φάλαινες; Κάπου διάβασα ότι είναι ευαίσθητες σε μολύνσεις ή ίσως αυτό να αφορούσε άλλα είδη. :)<br /><br />Αλίκη, κάθε απώθηση είναι ασύμβατη με την αυτογνωσία. Να είσαι καλά.Περαστικόςhttps://www.blogger.com/profile/07874969058650539035noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-20032924333971836642012-04-16T11:00:23.719+03:002012-04-16T11:00:23.719+03:00Διαφωνώ ριζικά. Η απώθηση της θνητότητας δεν είναι...Διαφωνώ ριζικά. Η απώθηση της θνητότητας δεν είναι αρνητικός όρος, ούτε δεκανίκι. Είναι η βάση του ανθρώπινου πολιτισμού -αυτή είναι η κατάληξη και είναι η καλύτερη. Αν η θνητότητα ήταν διαρκώς παρούσα, δεν θα υπήρχε κανένα κίνητρο δημιουργίας, ούτε καν επιβίωσης. Επιπλέον, δεν νομίζω ότι μπορεί να εξαιρεθεί κανείς από την ανθρώπινη κατάσταση, ίσως είναι πλάνη το να πιστεύει το αντίθετο. Ναι, δεν είμαι παλιά αναγνώστρια.<br /><br />Σου εύχομαι τα καλύτερα!Αλίκηnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-34404133352626833722012-04-16T10:20:03.724+03:002012-04-16T10:20:03.724+03:00Διαβαζοντας την απαντηση σου φιλε μου σκεφτομουν τ...Διαβαζοντας την απαντηση σου φιλε μου σκεφτομουν την Αλικη στην χωρα των Θαυματων (το γνωστο παραμυθι). Υπαρχει εκει μια φραση που μου εχει μεινει: "με το να ζηταμε το Αδυνατο, το κανουμε Πραγματικοτητα".<br /><br />Ξερω οτι ο μ.ο. ζωης μου ειναι τα 74 χρονια. Αλλα γιατι να μην προσπαθησω να ζησω 7000 χρονια; Γιατι θα πρεπει να αποδεχτω τα (ελαχιστα) 74 - και μαλιστα αμαχητί;<br /><br />Η αφηγηση με τους υπερβορειους που πηδαγαν απο τον βραχο ειναι ατελης (εννοω οτι δεν εχει λογικο τελος). Γιατι να πηδηξουν και να πεθανουν; Θα μπορουσαν να μετακομισουν στην Κινα π.χ. Ειτε σε καποιον άλλο πλανητη.<br /><br />Οπως εδειξα στο προηγουμενο σχολιο μου, θεμα χωροχρονου δεν υπαρχει. Χωροχρονος και φυσικοι πόροι ειναι ανεξαντλητα, αν ζουμε σε αρμονια με το περιβαλλον μας. Αν καταστρεψουμε το περιβαλλον μας - κατι στο οποιο ειμαστε πρωταθλητες - τοτε θα εχουμε προβλημα πόρων. Αλλά αυτο ειναι άλλη ιστορια, για άλλο ποστ ;-)<br /><br />* * * <br />Η αλλαγή είναι ενας φυσικος νομος που δεν μπορουμε να παραβουμε. Αλλά κανενας μας - ουτε εσυ, ουτε ο πιο πιστος βουδιστης μοναχός - δεν αποδεχεται όλες τις αλλαγές ασυζητιτί. <br />Υπάρχουν αλλαγές που μας αρεσουν και αλλαγες που δεν μας αρεσουν. Γενικος κανονας ειναι, οτι ολοι μας επιδιωκουμε τις ευχαριστες σε εμας αλλαγες και αποτρεπουμε (οσο μπορουμε) τις δυσαρεστες.<br /><br />Το περασμα απο την ζωη στον θανατο ειναι η πιο δυσαρεστη αλλαγη που μπορω να φανταστω. Γιατι να μην προσπαθησω να αποτρεψω αυτην την αλλαγη; <br /><br />Τι σημαινει τελικα το "γραπωνομαι απο τα καγκελα, ενω θα μπορουσα να αποδεχτω το αναποφευκτο και να ειμαι γαληνιος" ;<br />Ακουγεται πολυ ωραιο αυτο το "αφηνομαι να κολυμπησω, αφηνομαι να πεταξω". Αλλά αν αυτο το πεταγμα απαιτει το να χασω την συνειδηση μου, ευχαριστώ να μου λείπει.<br /><br />Η μαγκιά ειναι να κολυμπησεις με τις φαλαινες στον Ειρηνικο σε πληρη συνειδηση και με την αδρεναλινη σε στρατοσφαιρικά ύψη. Άμα ειναι να εξαϋλωθώ πρωτα μεχρι να καταφερω να κολυμπησω, δεν λεει.<br /><br />Υ.Γ. Εχω βιωσει απο πολυ κοντα μερικους ανθρωπους στο σταδιο λιγο πριν τον θανατο. Εχω δει τις τελευταιες στιγμες τους. Μερικοι ειχαν αποδεχτει τον θανατο, οπως εσυ. Μερικοι στριφογυριζαν και παλευαν μεχρι το τελος.<br />Και οι μεν και οι δε πεθαναν τελικα. Αλλά οι δευτεροι πεθαναν πιο ευχαριστημενοι.<br />Δεν μπορω να στο εξηγησω αυτο, πρεπει να το ζησεις ο ιδιος.<br />Το ξερω οτι αυτο το ΥΓ δεν αποτελει λογικο επιχειρημα. Αλλά μερικες φορες τα βιωματα ειναι πιο ισχυρα απο τα επιχειρηματα.<br /><br />Υ.Υ.Γ. Αν καποτε αναζητησεις παρεα για κολυμπι με φαλαινες, στειλε μου μεηλ ;-)Jolly Rogerhttps://www.blogger.com/profile/10121010516606469996noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-21014166165566078972012-04-15T23:01:23.755+03:002012-04-15T23:01:23.755+03:00Ginger, το θέμα δεν είναι να σκέφτεσαι ή να φιλοσο...Ginger, το θέμα δεν είναι να σκέφτεσαι ή να φιλοσοφείς τον θάνατο όλη την ώρα, αλλά να τον αποδεχθείς και να τον υπερβείς, αντί να τον αποφεύγεις και να υποφέρεις. Το «κάνω χώρο» δεν έχει να κάνει με την ηλικία, αλλά με μια πραγματικότητα που είναι η αναγκαιότητα του θανάτου για τη γέννηση, σε όλα τα πλάσματα και τα πράγματα. Όχι μόνο η ζωή, αλλά όλη αυτή η φυσική πραγματικότητα βρίσκεται σε μια διαρκή δυναμική κατάσταση όπου το ένα διαδέχεται το άλλο, η μια χρονική στιγμή πεθαίνει για να δώσει τη θέση της στην άλλη, οι σκέψεις πεθαίνουν για να δώσουν τη δώσουν τη θέση τους σε άλλες σκέψεις. Δεν με ενδιαφέρουν συμβατικότητες όπως το «σε ποια ηλικία πρέπει να πεθαίνει κάποιος». Ακόμη και ο θάνατος ενός νέου και υγιούς οργανισμού π.χ. για να τραφείς ένας άλλος οργανισμός ή από μια ασθένεια είναι στην κανονική πορεία των πραγμάτων. Οι άνθρωποι αντιδρούμε πάντα στην απειλή γραπώνοντας τα κάγκελα, σφίγγουμε τη γροθιά και σπαρταράμε σαν τα ψάρια μπλέκοντας με αυτό τον τρόπο περισσότερο στα δίχτυα. Μερικές φορές, κόντρα στην πρώτη μας παρόρμηση, η λύση είναι να αφήνεσαι και να ανοίγεις τo χέρι, έτσι ανακαλύπτεις τη χαρά του να πετάς... ή να κολυμπάς. Φιλιά.Περαστικόςhttps://www.blogger.com/profile/07874969058650539035noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-59752813535665907172012-04-15T22:17:24.108+03:002012-04-15T22:17:24.108+03:00Περαστικέ μου, το ότι ο θάνατος είναι φυσικό επακό...Περαστικέ μου, το ότι ο θάνατος είναι φυσικό επακόλουθο της ζωής δεν θα με κάνει να τον σκέφτομαι, να τον φιλοσοφώ και να τον αναλύω κάθε στιγμή. Στο κάτω κάτω όποτε έλθει ας έλθει δεν θα του κάνω την χάρη να τον ζω καθημερινά. Τον προτιμώ ανώδυνο και ήπιο, κι ελπίζω να μου κάνει αυτή τη χάρη. Ομως το να μιλάς εσύ πολύ νεώτερός μου γιά χώρο που πρέπει ν'αφήσουν οι παλαιότεροι γιά τους νεώτερους κάνει ανθρώπους σαν κι εμενα να αισθάνονται άσχημα κι ότι κλέβουν τη θέση κάποιου. Νομίζω ότι δεν είναι έτσι. Τώρα θα μπορούσα να είχα προσπεράσει αυτή την ανάρτηση γιατί στα 54 και με γονείς που έχουν φύγει στα 63 και τα 70 δεν θα ήθελα να την σκέφτομαι. Αλλά κάτι με σταμάτησε, γιά να γράψω δυό λόγια. Αυτό τον καιρό έχω αρκετούς φίλους σε παρόμοια και πιο επώδυνη κατάσταση απ 'τη δική σου αλλά μέχρι στιγμής δεν τους άκουσα ν αποζητούν την βοήθειά του. Φιλιά περαστικέ μου.Μαίρη (Ginger)https://www.blogger.com/profile/09953319709852230178noreply@blogger.com