Εκδόται

Πήγα εχθές το βράδυ στο μπαζάρ βιβλίου που ανέφερα εδώ. Στον πάγκο μόνο μπλουζάκια και κοσμήματα και πιο πίσω κούτες γεμάτες με τα βιβλία που είχαν προσφέρει εθελοντές, κάποια ελάχιστα και εγώ. Όπως με ενημέρωσαν, δύο εκδότες, από την παρακείμενη έκθεση βιβλίου, είχαν αντιδράσει λόγω «αθέμιτου ανταγωνισμού», είχαν προκαλέσει μεγάλη φασαρία και, μετά από διαπραγματεύσεις, οι άνθρωποι του φιλοζωικού σωματείου δέχθηκαν να αποσύρουν τα βιβλία για να δοθεί ένα συμβιβαστικό τέλος στην υπόθεση.

.

Τόση μικροψυχία οι άνθρωποι ενός προϊόντος του πνεύματος, όπως είναι το βιβλίο. Σαν τους μανάβηδες της λαϊκής, θεώρησαν ότι ντομάτες πουλάνε αυτοί, τις ίδιες ντομάτες πουλάνε και οι διπλανοί σε χαμηλότερη τιμή, άρα τους κόβουν τη δουλειά. Καμία σκέψη ότι σε ένα μπαζάρ πωλούνται ετερόκλητα, μεμονωμένα και μεταχειρισμένα βιβλία, ότι πολλοί άνθρωποι που ξεκίνησαν όχι για την έκθεση βιβλίου, αλλά ειδικά για το μπαζάρ, που ήταν ένας επιπλέον πόλος έλξης, θα έκαναν μετά βόλτα και από τους δικούς τους πάγκους, αυξάνοντας τους επισκέπτες και τους πελάτες της έκθεσης.

.

Αντί να κυνηγάνε τους φιλόζωους, μήπως θα ήταν πιο έξυπνο εμπορικά να πήγαιναν μια σακούλα με λίγα δικά τους βιβλία και να τα προσέφεραν εν είδη χορηγίας στο μπαζάρ με ένα καρτελάκι που θα προσκαλούσε τους επισκέπτες να περάσουν και από το περίπτερό τους; Αλλά πού τέτοιες σκέψεις και ιδέες. Συνήθως, όπου υπάρχει μικροψυχία και μιζέρια από κοντά πάει και η φτώχεια. Δεν είναι τυχαίο ότι όλη η χώρα πάει στο διάβολο.

.

Ίσως να μην είναι τυχαίο ποιοι εκδότες αντέδρασαν. Δεν θα τους αναφέρω, αλλά για όσους γνωρίζουν πράγματα, θα πω ότι ο ένας είναι ο γνωστός που είχε την πάγια πρακτική - δεν ξέρω αν το κάνει ακόμη – να ξεκινά σειρές κόμικ αξιώσεων τις οποίες εγκατέλειπε στα πρώτα τεύχη, αφήνοντας στα κρύα του λουτρού τα κορόιδα, συγγνώμη, τους αναγνώστες ήθελα να πω, που του είχαν σκάσει τα λεφτουδάκια τους. Είχα πέσει και εγώ θύμα του 1-2 φορές και απλώς κάποια στιγμή έπαψα να ασχολούμαι, καθώς και οι υπόλοιπες εκδόσεις του δεν μου κινούν το ενδιαφέρον. Και ο έτερος οίκος ας πούμε ότι δεν έχει και κάποια μεγάλη συνεισφορά στο ποιοτικό βιβλίο και ότι οι εκδόσεις του λίγο διαφέρουν από ό,τι προσφέρει γνωστός γραφικός τηλεβιβλιοπώλης. Επόμενο είναι λοιπόν, αν τους έχει πειράξει η κρίση, να τους φταίνε τα φιλοζωικά μπαζάρ, η ΕΥΔΑΠ και οι ναυτοπρόσκοποι.

.

Προσωπικά, προγραμμάτιζα να περάσω και από την έκθεση βιβλίου και να αγοράσω ένα βιβλιαράκι. Όταν πληροφορήθηκα το περιστατικό, αποφάσισα ότι η έκθεση δεν με ενδιέφερε πια.

.

Το έχω ξαναγράψει, σε αυτή τη χώρα επιτρέπονται όλα εκτός από τα αγαπάς και να είσαι ακέραιος. Σε αυτή τη χώρα, όσοι αγαπάνε τρώνε βρώμικο ψωμί.

.

Γεια σας μεγάλοι αθρώποι του πνεύματου!

Οι ιππείς του Έρνταλ

Πίσω μας ήταν ο βράχος και μπροστά οι ορδές του Κουμ. Με το αίμα των εχθρών μας, των συμπολεμιστών μας και το δικό μας να βάφει τις πανοπλίες μας, με τα σπασμένα κοντάρια και τα σπαθιά στα κουρασμένα και απελπισμένα χέρια, με τα υπολείμματα από τις ασπίδες μας, κρατούσαμε τη γραμμή, γιατί ξέραμε ότι μετά υπήρχε μόνο η πόλη, τα γυναικόπαιδα και η φρίκη. Ο ήλιος είχε σχεδόν δύσει πια και οι σύμμαχοί μας, οι ιππείς του Έρνταλ δεν είχαν φανεί στο πεδίο της σφαγής. Τα εχθρικά στίφη, παρά τις απώλειές τους, έμοιαζαν ατελείωτα και τώρα ανασυντάσσονταν για την τελική τους επίθεση, για να μας αποτελειώσουν. Πολλοί από μας υποβάσταζαν κατακρεουργημένους συντρόφους, που ήταν αδέλφια, πατεράδες, γιοι, συγγενείς, φίλοι και πολλοί έβριζαν και καταριόνταν τους γιους του Έρνταλ που δεν είχαν τηρήσει το λόγο τους. Με τα βαρύ, σιδερόφρακτο ιππικό του Έρνταλ στο πλάι μας, τα στίφη του Κουμ θα είχαν σαρωθεί.

.

Ο εχθρός ανασυντάχθηκε, βέλη είχαν αρχίσει πάλι να πέφτουν και με τους επίλεκτους πολεμιστές του μπροστά ετοιμαζόταν να εξαπολύσει την τελική του επίθεση. Μα τότε, η γη άρχισε να τρέμει κάτω από τα πόδια μας σαν από σεισμό και ένα ανατριχιαστικό σάλπισμα σαν ουρλιαχτό δράκου ξεσήκωσε τις καρδιές μας και σταμάτησε τις ανάσες το εχθρού. Κλαγγή όπλων και ποδοβολητά αλόγων φορτωμένων με σίδερο ακούστηκαν από το λόφο, πίσω από τις γραμμές του εχθρού. Δεν υπήρχε αμφιβολία, το βαρύ ιππικό του Έρνταλ έμπαινε στη μάχη. Με νέο θάρρος και δύναμη και νοιώθοντας πια φωτιά και όχι αίμα στις φλέβες μας, απαντήσαμε στο σάλπισμα του Έλνταρ και ορμήσαμε μπροστά σαν δαίμονες. Είδα πολεμιστές του εχθρού να κόβονται στη μέση από τα διπλόσπαθά μας, είδα κεφάλια να κυλούν, είδα πολεμιστές που είχαν χάσει το σπαθί τους να καρφώνουν εγχειρίδια σε λαρύγγια και να παίρνουν τα όπλα του εχθρού, είδα τα στίφη του εχθρού να τρέπονται πανικόβλητα σε φυγή και τη ματωμένη νίκη μας.

.

Μείναμε μόνοι στο πεδίο της μάχης, συντροφιά με τους νεκρούς και τα βογγητά των τραυματιών να χαλάνε την ησυχία της νύχτας, νικητές, μα οι ιππείς του Έρνταλ ήταν ακόμη άφαντοι και κοιτούσαμε γύρω και ο ένας τον άλλο απορημένοι. Ήταν την επόμενη μέρα, καθώς γυρνούσαμε στην πόλη μεταφέροντας νεκρούς και τραυματίες, που μάθαμε ότι οι ιππείς του Έρνταλ δεν υπήρχαν πια. Ήταν πριν από τρεις μέρες που, καθώς έρχονταν να μας συναντήσουν, είχαν πέσει σε προδοτική, θρασύδειλη ενέδρα και είχαν σφαγιαστεί μέχρις ενός. Μα εμείς το ξέραμε πως, και έτσι ακόμη, το λόγο τους είχαν κρατήσει και πως με το σάλπισμά τους μας δώσανε τη νίκη.

Σαφάρι στην Αθήνα

Ακούω ξαφνικά το ποδοβολητό τους στο απέναντι πεζοδρόμιο της Πατησίων. Μια ομάδα πανικόβλητες αφρικανικές γαζέλες ανεβαίνουν την Χαλκοκονδύλη. Τρέχουν προερχόμενες από την Γ΄ Σεπτεμβρίου όπου έκαναν πιάτσα και ξεχύνονται στην Πατησίων. Πίσω τους, ένα τζιπ στο οποίο επιβαίνουν οι διώκτες τους παίρνει τη στροφή μπαίνοντας στο αντίθετο ρεύμα της Πατησίων προσπαθώντας να τις προλάβει. Κάποιες κρατούν τα πέδιλά τους στα χέρια για να τρέχουν γρηγορότερα. Οι κυνηγοί, καταλαβαίνοντας ότι δεν μπορούν να τις προλάβουν πεζοί, γκαζώνουν και λίγο παρακάτω ανεβαίνουν με το τζιπ κάθετα στο πεζοδρόμιο σε μια προσπάθεια να τους κόψουν το δρόμο. Μάταιος κόπος. Τα λυγερά μαύρα κορμιά σκορπάνε αστραπιαία σε όλες τις κατευθύνσεις με μεγάλους διασκελισμούς και άλματα. Λίγο πιο κάτω, στη γωνία με τη Στουρνάρη, μια από τις γαζέλες ρίχνει μια τελευταία ματιά πίσω της, με τα πεδιλάκια στα χέρια, σε μια αθέλητα χαριτωμένη χειρονομία, και μετά χάνεται στο δάσος των Εξαρχείων.

.

Μη ξεχνάτε...

Υπογράψτε...

Μη μιλάς, μη γελάς...

Με έκπληξη διάβασα στο μπλογκ Elva για την υποχρέωση των Ιταλών κατόχων μπλογκ να προσκομίζουν αποδεικτικά ταυτότητας στο υπουργείο τύπου της χώρας τους, που προωθείται και ως παράδειγμα από εγχώριους άρχοντες. Υπενθυμίζω... Η Κινεζοποίηση προχωρά και στην πολιτική μας ζωή. Ποιος πιστεύει ότι αυτά γίνονται επειδή κάποιος έγραψε σε ένα μπλογκ για μια παραίτηση υπουργού που δεν ήταν αληθής; Οι καιροί είναι δύσκολοι και οι μονόδρομοι δεν σηκώνουν πολλές ελευθερίες. Ο στόχος δεν είναι ο Τάκης που γράφει ότι ο πρωθυπουργός παραιτήθηκε ή είναι τρόμπας, αλλά καθολικά ο περιορισμός των πολιτών σε παθητικούς δέκτες και όχι πομπούς απόψεων και πληροφοριών που έρχονται σε σύγκρουση, αμφισβητούν και υπερισχύουν κάποιες φορές σε επιρροή των «επίσημων» και ελεγχόμενων μέσων των διαπλεκόμενων καναλαρχών/εκδοτών. Πολύ περισσότερο τρομάζουν τα μπλογκ όταν εκπέμπουν ή διαδίδουν σοβαρές απόψεις που αμφισβητούν τους μονοδρόμους, όπως εδώ, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κάποιος.

.

Ανησυχούμε για την ελευθερία του λόγου στο Πεκίνο και δεν κοιτάμε δίπλα μας, δεν κοιτάμε πόσο απειλούνται τα ψύγματα ελευθερίας που έχουμε στο σπίτι μας. Υπερεθνικοί οργανισμοί που υποτίθεται ότι θα προωθούσαν την ειρήνη, την συνύπαρξη, την ευημερία των ΛΑΩΝ, χρησιμεύουν ως μηχανισμοί επιβολής και υποταγής των πάντων στους διεθνείς τοκογλύφους και στα μεγάλα συμφέροντα και χρησιμεύουν ως άλλοθι στους αχυρανθρώπους των εθνικών κυβερνήσεων για την κατάργηση των ελευθεριών μας, αντί για την επέκταση τους σε μια διεθνή κοινότητα με όργανα άμεσα ελεγχόμενα από τους λαούς που την απαρτίζουν, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ανθρώπων - και κάθε ζωντανού πλάσματος θα συμπλήρωνα εγώ.

.

Όταν τίθεται θέμα επιλογής μεταξύ των συμφερόντων λαών ή δανειστών/τραπεζών/χρηματαγορών, μαντέψτε ποιου τα συμφέροντα βαραίνουν περισσότερο στη ζυγαριά αυτών που υποτίθεται ότι ο λαός ψήφισε. Μαντέψτε ποιοι καθορίζουν τους μονοδρόμους. Δεν θα πάει ποτέ κάποιος ευρωπαίος ηγέτης στις διεθνείς αγορές να πει «λυπάμαι που θίγουμε τα συμφέροντά σας και σας μειώνουμε τις αποδόσεις των ομολόγων, αλλά το συμφέρον των λαών μας είναι μονόδρομος». Υπεράνω όλων το σύμφωνο σταθερότητας, υπεράνω όλων το οικονομικό σύστημα, über alles ίσως έπρεπε να πω. Ξεχνάμε ότι τα σύμφωνα και τα οικονομικά συστήματα κατασκευάστηκαν για να υπηρετούν ανθρώπους και όχι το αντίστροφο. Όταν μάλιστα παύουν να επιτελούν αυτόν τον σκοπό, καταρρέουν και αυτό μάλιστα αποτελεί το καθοριστικό επιχείρημα των αντιπάλων τους.

.

Ο καπιταλισμός ή όπως αλλιώς θέλει να ονομάζει κάποιος το υπαρκτό σύστημα που έχουμε σήμερα, επιβίωσε και επιβιώνει για ένα και μόνο λόγο, επειδή, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, έπειθε ότι είναι το καλύτερο δυνατό σύστημα και, το σημαντικότερο από όλα, υποσχόταν με σχετική αξιοπιστία τη συνεχή βελτίωση των ζωών των ανθρώπων. Βασιζόταν στην πεποίθηση ότι παρά τις επιμέρους κρίσεις, σε πέντε-δέκα χρόνια θα είμαστε καλύτερα από ό,τι σήμερα και τα παιδιά μας θα ζουν καλύτερα από ό,τι εμείς. Εάν χαθεί η πίστη σε αυτή την υπόσχεση και αν μεγάλες ομάδες αρχίσουν να πιστεύουν ότι αυτή η υπόσχεση είναι κενή, θα έχουμε κοσμογονικές εξελίξεις.

.

Είμαι οπαδός της ελεύθερης οικονομικής δράσης των ατόμων και του αυτοπροσδιορισμού τους σε κάθε παράμετρο της ζωής τους, δεν είμαι υπέρμαχος της εκμετάλλευσης, της τοκογλυφίας, κάποιων ιερών θεσμών/συστημάτων/συμφώνων. Το σημερινό σύστημα κλυδωνίζεται και κινδυνεύει όπως κινδύνευσε και τελικά κατέρρευσε το σύστημα του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αν κάτι μάθαμε από εκείνη την περίπτωση είναι ότι τα τείχη, η λογοκρισία, η ανελευθερία δεν προστατεύουν το καθεστώς που σαπίζει από μέσα. Φοβάμαι ότι οι σημερινοί ηγέτες-αχυράνθρωποι είναι πολύ λίγοι και σίγουρα απρόθυμοι για να οδηγήσουν σε αλλαγές υπέρ των πολλών, με πραγματιστικά κριτήρια, αφού αυτές θα θίγουν τα συμφέροντα των αφεντικών τους. Ποιος Ευρωπαίος ηγέτης ή γραφειοκράτης δίνει δεκάρα τσακιστή για το «for the people and by the people»;

.

Για συνοχή λένε, αλλά εγώ ακούω συνενοχή και υποταγή.

.

Αναρωτιέμαι πώς θα κλείνει ο Μπερλουσκόνι και ο κάθε Παπανδρεόνι-Βγενουσκόνι-Χρυσοχοϊδόνι τα ανώνυμα μπλογκ που είναι σε εξυπηρετητές του εξωτερικού και αν υπάρχουν κυρώσεις. Όπως και να έχει, χαρείτε την ελευθερία σας όσο ακόμη την ανέχονται. Σίγουρα δεν πρόκειται ποτέ να δηλώσω το μπλογκ μου, εάν τεθεί τέτοιο θέμα. Το αν θα το κλείσω ή θα προσπαθήσω να το συνεχίσω παρά τους όποιους νόμους είναι κάτι που θα αποφασίσω. Η διολίσθηση στη βία και στον ολοκληρωτισμό συνεχίζεται. Στο τέλος του μονοδρόμου βλέπω αίμα και πείνα.

.

Σκασμός, μπλόγκερ, μιλάει ο υπουργός! Σκασμός, μπλόγκερ, μιλάει ο υπουργός! Σκασμός, μπλόγκερ, μιλάει ο υπουργός! Σκασμός, μπλόγκερ, μιλάει ο υπουργός! Σκασμός, μπλόγκερ, μιλάει ο υπουργός! Σκασμός, μπλόγκερ, μιλάει ο υπουργός! Σκασμός, μπλόγκερ, μιλάει ο υπουργός! Σκασμός, μπλόγκερ, μιλάει ο υπουργός! Σκασμός, μπλόγκερ, μιλάει ο υπουργός!

Ανακοινώσεις ωραίων εκδηλώσεων

Πληροφορίες, και για δωρεές βιβλίων για το bazaar, info@stray.gr

Για αυτές και άλλες ανακοινώσεις, στο Stray.gr.

Η κατεδάφιση της Φαντασίας

Κατεδαφίστηκε η Φαντασία παρουσία του πρωθυπουργού. Η είδηση εδώ. Να το εκλάβω κυριολεκτικά ή μεταφορικά; Πού να χωρέσει η φαντασία στη χώρα των μονοδρόμων και του δημοσιοϋπαληλικίου; Πού να χωρέσει η φαντασία στον ξύλινο λόγο και στον κυνισμό της εξουσίας; Είχε κλείσει λέει το μαγαζί προ πολλού, κυριολεκτικά και μεταφορικά, οπότε εκ του ασφαλούς η κατεδάφιση. Το φαντάζεστε να πήγαινε ο πρωθυπουργός σε κανένα κέντρο από αυτά που λειτουργούν και να βγαίνανε έξω τίποτα παρκαδόροι να τον πιάνανε στις καρπαζές; Δεν θα ήταν πολύ καλό για το ίματζ του..

Υ.Γ. Φυσικά και είμαι υπέρ της κατεδάφισης των αυθαιρέτων, ξεκινώντας από τα μεγαλύτερα και πιο προκλητικά από αυτά. Η φαντασία θα είναι πάντα αυθαίρετη, αλλά και πάντα νόμιμη, ελπίζω.

Είχε καταρράκτη...

…και ήτο υπερήφανος για αυτό.

.

Κάποιες φορές μάλιστα, όταν κάποιος δυστυχής λεμβούχος έπεφτε στον καταρράκτη του, εμφανίζετο στο καφενείο του χωριού και φώναζε γελώντας «Να το πάρει το ποτάμι; Να το πάρει το ποτάμι;» ενώ οι θαμώνες τον κοιτούσαν αμήχανοι. Ήταν αυτό το αγαπημένο του αστείο. Εσοβάρευε μετά, καθώς δεν έβρισκε ανταπόκριση, και συμπλήρωνε με δήθεν περίλυπο ύφος σηκώνοντας την παλάμη του «εγώ πάντως και προειδοποιητικές πινακίδες έχω βάλει και ό,τι περνάει από το χέρι μου το έχω κάνει.» και έπινε το ουζάκι του σε μια γωνία, παίζοντας τάβλι με τον κυρ Νικόλα. Ο δε κυρ Νικόλας είχε πέτρες και ήταν υπερήφανος για αυτές. Άλλες τις είχε διαλέξει για το χρώμα τους, άλλες για το σχήμα τους και τη στιλπνότητά τους. Τις περιεργαζόταν κάθε βράδυ πριν να πέσει για ύπνο, χαμογελώντας και αμπελοφιλοσοφώντας, ενώ η κυρία Κούλα τον φώναζε ανυπόμονα να πάει να κοιμηθούνε. Η κυρία Κούλα πάλι, ήταν υπερήφανη για τις σάλπιγγές της, τις οποίες γυάλιζε και, καμιά φορά, σάλπιζε αναθυμούμενη τις ημέρες που ήταν στη φιλαρμονική της πόλης της. Το σάλπισμά της άκουγε ο Δημητρός που είχε κριθαράκι και ήτο υπερήφανος για αυτό…

Κακόγουστο αστείο

Έχουν γεμίσει το κέντρο της Αθήνας με αυτές τις αφίσες. «Εμείς δεν ξεχνάμε», ξέχασαν να συμπληρώσουν «και ποντάρουμε στη βλακεία σας». Και εμείς δεν ξεχνάμε, ποιος είναι ο μεγάλος τιμονιέρης που έβαλε τον Τιτανικό σταθερά στην πορεία που κατέληξε στο ναυάγιο που ζούμε σήμερα, ποιος είναι αυτός που μπόλιασε τη χώρα και την κοινωνία με τόσα καρκινώματα, ποιος είναι αυτός που είχε τόσες ευκαιρίες να κάνει κάτι καλό, αλλά προτίμησε το δρόμο της φαυλότητας, ποιος είναι αυτός που για κάθε βήμα εμπρός έκανε πέντε βήματα πίσω, ποιος είναι αυτός που ανέδειξε τη διαφθορά σε προσόν και έκανε τα επίθετα «έντιμος» και «ακέραιος» συνώνυμα του «μαλ**ας». Επειδή και εμείς δεν ξεχνάμε, άντε στο διάβολο!

Επικόν

Κόναν: Η μάχη με τους οικονομικούς αναλυτάς. (κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)

.

Η πηγή της έμπνευσης, εδώ.

.

Υπενθυμίζω ξανά ότι το Stray μας χρειάζεται, εδώ, και την εκδήλωσή που διοργανώνει, εδώ.

Λίγο φως

Είχα γράψει πρόσφατα αυτά, αλλά υπάρχει και μια άλλη πλευρά των πραγμάτων που αξίζει να αναφέρεται επίσης για να μη μένει μόνο η βρωμιά.

.

Αυτές τις ημέρες πρόκειται να εγχειριστεί μια φίλη μου. Την εγχείρηση θα κάνει καθηγητής. Ως είθισται, συγγενικό πρόσωπο πήγε για να συνεννοηθεί για τα περί φακελακίου. Ο άνθρωπος δεν δέχτηκε και κατέστησε σαφή την άρνησή του σε επανειλημμένες νύξεις «Καταλάβετε ότι αντλώ ικανοποίηση από αυτό που κάνω» ήταν η τελική του απάντηση. Τελικά, ο έντιμος άνθρωπος θα είναι πάντα έντιμος και ο ανέντιμος θα βρίσκει πάντα δικαιολογίες και θα εκλογικεύει την ανεντιμότητά του.

.

Πήγα σήμερα να δώσω αίμα στο νοσοκομείο για τη φίλη μου. Ομολογώ ότι ήμουν κάπως αρνητικά προκατειλημμένος. Το γκρι κτήριο του δημόσιου νοσοκομείου δεν άλλαξε τις προσδοκίες μου. Και όμως, ίσως να ήμουν τυχερός, αλλά συνάντησα ανθρώπους που ήταν χαμογελαστοί, πρόθυμοι, ευσυνείδητοι. Προέκυψε ένα θέμα όταν ανέφερα ότι ήμουν στην Αγγλία στις αρχές της δεκαετίας του ’90. «Λυπάμαι, αλλά δεν μπορείτε να δώσετε αίμα λόγω της νόσου των τρελών αγελάδων, εκτός αν ήσασταν χορτοφάγος» μου είπαν δείχνοντάς μου μια κιτρινισμένη, τοιχοκολλημένη ανακοίνωση που είχε εκδοθεί από το υπουργείο το 2004, όπως μου δήλωσαν.

.

Πήγα να απελπιστώ, μάταια τους έλεγα ότι ήμουν υγιέστατος και ότι είχα δώσει αρκετές φορές αίμα, για τελευταία φορά πριν από 2-3 χρόνια. Τελικά, έκανα κάτι κόλπα ζόρικα που ξέρουν στην Ινδία (μάλλον οι άνθρωποι ήταν καλοί), ένα χαμόγελο, ένας αστεϊσμός, ένα τηλέφωνο στον διευθυντή του τμήματος αιμοδοσίας και τελικά το αίμα μου έγινε δεκτό. Ελπίζω να μην πάρω κανέναν ανθρωπάκο στο λαιμό μου και να μη γίνει σπόγγος ο εγκέφαλός μου. Τώρα που το σκέφτομαι, πέρασα καλά (συνετέλεσαν και οι ωραίες και πρόσχαρες νοσοκόμες).

.

Εδώ και εκεί υπάρχουν μερικοί άνθρωποι, είναι η τελευταία ελπίδα αυτής της χώρας, ή θα γίνουν η μαγιά που θα φουσκώσει το ψωμί ή … Δεν ξέρω αν είναι αρκετοί.

.

Αυτά…

.

Υπενθυμίζω ότι το φιλοζωικό σωματείο Stray χρειάζεται βοήθεια, εδώ, και οργανώνει και μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση, Oriental Night, εδώ.

Τον άρτον ημών τον επιούσιον…

Το Σάββατο ζύμωσα και έψησα για πρώτη φορά ψωμί. Τη συνταγή την επέλεξα από το Διαδίκτυο, ήταν αυτή, με τη διαφορά ότι προσέθεσα με τη μαγιά και ένα κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη που βοηθάει, όπως μου είπαν, στο φούσκωμα (ένα κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη για το μισό κιλό που έφτιαξα εγώ και όχι για το ένα της συνταγής). Επισημαίνω επίσης ότι αν και ως χρόνος ψησίματος αναφέρεται μία ώρα, εγώ το πρόλαβα στο τσακ και το έβγαλα στα 50 λεπτά, ίσως επειδή έκανα μικρότερη ποσότητα. Το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Η φρατζόλα γλίστρησε αμέσως από τη φόρμα και όταν έκοψα εκείνη την πρώτη φέτα και τη δοκίμασα με λίγο τυρί… ήταν η γεύση της ικανοποίησης και της ανταμοιβής της προσπάθειας.

.

Η όλη εμπειρία ήταν κάτι το μοναδικό, θα την χαρακτήριζα μυστική και σχεδόν ερωτική. Η προετοιμασία, το ζύμωμα, η αίσθηση της ζύμης μέσα στα χέρια, σαν της σάρκας μιας ερωμένης που δέχεται τα χάδια σου, άλλα πιο τρυφερά, άλλα πιο έντονα, η σημασία του χρόνου με την αναμονή για το φούσκωμα και το ψήσιμο και τελικά η κορύφωση του να κρατάς αυτό το ζεστό φραντζολάκι και να το γεύεσαι.

.

Ο ενθουσιασμός μου ήταν μεγάλος, ο ενθουσιασμός του πρωτάρη που τα καταφέρνει. Το καλύτερο από όλα όμως δεν ήταν η παρασκευή, αλλά η προσφορά και το μοίρασμα σε αγαπημένα πρόσωπα. Πρώτα πάντως πήραν το μερτικό τους τα πουλιά, που δοκίμασαν τα ψίχουλα από το κόψιμο. Ήλθαν αμέσως να εισπράξουν την αναίμακτη θυσία σαν αγγελιοφόροι των θεών.

.

Δεν ξέρω αν θα ξαναγοράσω ψωμί. Είναι αρκετό για εμένα να ζυμώνω μία φορά την εβδομάδα και το αποτέλεσμα είναι πολύ ανώτερο από το ψωμί που συνήθως αγοράζω. Το νοιώθω εξάλλου να με τρέφει καλύτερα, καθώς το αισθάνομαι το φραντζολάκι που ζύμωσα να έχει κάτι πολύ δικό μου μέσα του και αυτό είναι που μου δίνει μια μοναδική αίσθηση και όταν το γεύομαι, αλλά και όταν το προσφέρω. Το συνιστώ σε όλους, όχι με αρτοπαρασκευαστές, αλλά με τα χέρια σας και την αγάπη σας.

.

Λάβετε φάγετε…

..

Τα μεγέθη μας

Τα σπρεντ μας:
Η πιστοληπτική μας ικανότητα:


Εικόνα της ημέρας, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής να μπαίνει σε καφετέρια για να γλιτώσει από αυτούς που τον προπηλάκιζαν έξω και εκεί να δέχεται τις βρισιές και αποδοκιμασίες των θαμώνων (που προφανέστατα, δεν είχαν καμία σχέση με «αναρχικούς» ή «γνωστούς αγνώστους») και να κλείνεται στο WC, εντός της λεκάνης του οποίου είναι η θέση των Ελλήνων πολιτικών (κάποιος καλός άνθρωπος να τραβήξει και το καζανάκι). Η είδηση, εδώ. Όσο και να προσπαθούν κάποιοι σταθμοί να παραλλάξουν τα γεγονότα, η ίδια η εικόνα που προέβαλαν δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας. Σε λίγο, δεν θα τολμούν να κυκλοφορήσουν.

Καλό μήνα!